Marqos 3 - Kurmanji Încîl

Qenckirina Mirovekî Desthişkbûyî

¹ Îcar Îsa careke din ket kinîştê. Li wê derê mirovek hebû ku destê wî hişk bûbû.

² Çavên wan li Îsa bûn, ka ewê roja Şemiyê wî qenc bike, da ku wî sûcdar bikin.

³ Îsa ji mirovê ku destê wî hişk bûbû re got: «Ka rabe, li navendê raweste!»

⁴ Piştre ji wan re got: «Ma di roja Şemiyê de qencîkirin an xerabîkirin, xilaskirina jiyana mirovekî an kuştin cayîz e?» Lê wan devê xwe girt.

⁵ Îsa bi hêrs li wan ên ku li hawirdora wî bûn nêrî, ji ber serhişkiya wan xemgîn bû û ji zilam re got: «Destê xwe dirêj bike.» Wî jî dirêj kir û destê wî qenc bû.

⁶ Fêrisî derketin derve û di cih de bi alîgirên Hêrodês re şêwirîn, ka ewê çawa Îsa bidin kuştin.

Civata li Perê Golê

⁷ Îsa bi şagirtên xwe ve xwe da perê golê. Ji Celîlê elaleteke mezin li pey wî hat.

⁸ Gava ku wan kirinên wî bihîstin, ji Cihûstanê, ji Orşelîmê, ji Îdûmeyê û ji aliyê Urdunê, ji herêma Sûr û Saydayê gelek mirov hatin ba wî.

⁹ Hingê Îsa ji şagirtên xwe re got ku ji wî re qeyikekê amade bikin, da ku di nav elaletê de neyê dehfandin.

¹⁰ Çimkî wî gelek kes qenc kiribûn, wisa ku yên êşên wan hebûn, ji bo ku destê xwe li wî bidin, li wî teng dikirin.

¹¹ Dema ku ruhên nepak ew didîtin, li ber wî deverû xwe davêtin erdê, diqîriyan û digotin: «Tu Kurê Xwedê yî!»

¹² Lê Îsa hişk li wan emir dikir, da ji kesî re nebêjin ku ew kî ye.

Hilbijartina Her Diwanzdeh Şagirtan

¹³ Îsa hilkişiya çiyê û kesên ku wî dixwestin gazî ba xwe kirin. Ew jî hatin ba wî.

¹⁴ Wî diwanzdeh kes hilbijartin ku bi wî re bimînin û wan bişîne ku Mizgîniyê bidin, navê wan kir Şandî

¹⁵ û wî desthilatî da wan ku cinan derxin.

¹⁶ Diwanzdeh kesên hilbijartî ev in: Şimûn – ku navê wî kir Petrûs –

¹⁷ Aqûbê Zebedî û birayê wî Yûhenna – wî navê Boanerces li wan kir, ku tê mana «Kurên Gurîna Ezmên» –

¹⁸ Endrawis, Filîpos, Bertolomeyos, Metta, Tûma, Aqûbê kurê Halfayos, Tedayos, Şimûnê welatparêz

¹⁹ û Cihûdayê Îsxeryotî yê ku Îsa da dest.

Îsa û Belzebûl

²⁰ Paşê Îsa çû malekê. Dîsa ewqas elalet civiya, wisa ku nikaribûn xwarinê jî bixwin.

²¹ Dema mirovên wî ev yek bihîstin, derketin ku wî bigirin, çimkî wan digot: «Wî hişê xwe winda kiriye!»

²² Û Şerîetzanên ku ji Orşelîmê daketibûn, digotin: «Belzebûl bi wî re ye. Ew bi destê mîrê cinan, cinan derdixe!»

²³ Îsa jî ew gazî ba xwe kirin û bi meselan ji wan re got: «Îblîs çawa dikare Îblîs derxe?

²⁴ Eger di nav padîşahiyekê de dubendî hebe, ew padîşahî nikare bimîne.

²⁵ Û eger di nav malekê de dubendî hebe, ew mal nikare bimîne.

²⁶ Û eger Îblîs li hember xwe rabe û bi xwe re bikeve dubendiyê, nikare bimîne û êdî dawiya wî hatiye.

²⁷ Lê belê tu kes nikare bikeve mala mêrxasekî û talan bike. Divê pêşî wî mêrxasî girêde û piştre mala wî talan bike.

²⁸ «Bi rastî ez ji we re dibêjim, hemû guneh û çêrên kurên mirovan wê li wan bên bihûrtin,

²⁹ lê belê kî ku çêrî Ruhê Pîroz bike, tu caran lê nayê bihûrtin; ew bi gunehê herheyî sûcdar e.»

³⁰ Îsa weha peyivî, çimkî wan digot: «Ruhê nepak bi wî re heye.»

Dê û Birayên Îsa

³¹ Dê û birayên Îsa hatin, li derve rawestan, yek şandin pey wî û gazî wî kirin.

³² Elalet li dora wî rûdinişt, îcar jê re gotin: «Va ye, diya te û birayên te li derve ne, li te digerin.»

³³ Îsa li wan vegerand û got: «Diya min û birayên min kî ne?»

³⁴ Hingê li kesên li dora xwe rûniştî nêrî û got: «Va ne, diya min û birayên min!

³⁵ Kî ku daxwaza Xwedê bîne cih, birayê min, xwişka min û diya min ew e.»