Îşaya 60 - Kurmanji Încîl

Pêşeroja Siyonê

¹ “Rabe bibiriqe! Çimkî ronahiya te hat. Rûmeta Xudan bi ser te ve hilat.

² Va ye, wê tarî dinyayê bipêçe, Wê taristan neteweyan binixême. Lê wê Xudan bi ser te ve wekî zeraqê derkeve Û rûmeta wî li ser te xuya bike.

³ Wê milet werin ronahiya te, Wê padîşah werin biriqîna zeraqa te.

⁴ “Çavê xwe bide derdora xwe binêre, Hemû civiyane û tên ba te. Wê kurên te ji dûrî ve bên Û keçên te li ser piştê bên hilgirtin.

⁵ Wî çaxî tê bibînî û wê rûyê te bibiriqe, Wê dilê te lêxe û fireh bibe. Çimkî wê dewlemendiya deryayê bibe ya te, Wê serweta miletan were ba te.

⁶ “Wê gelek keriyên deveyan, Wê deveyên ciwan ên Mîdyan û Eyfayê welatê te binixêmin, Wê her Sebayî were. Wê zêr û guniyê bînin Û mizgîniya pesindana Xudan bidin.

⁷ Wê hemû pezên Qêdarê li ba te bicivînin, Wê beranên Nevayotê bi kêrî te werin. Wê di gorîgeha min de qebûl bin Û ezê berziya mala xwe zêdetir bikim.

⁸ “Ew kî ne ku wekî ewran difirin, Wekî kevokên diçin hêlînên xwe?

⁹ Wê kesên keviyên deryayan jî li hêviya min bin. Wê pêşî gemiyên Tarşîşê werin! Wê kurên te ji dûrî, Bi zêr û zîvên wan re, Ji bo xatirê navê Xwedayê te Xudan, Ji bo Pîrozê Îsraêl bînin. Çimkî wî berzî û rûmet da te.

¹⁰ “Wê xerîb dîwarên te çêkin Û padîşahên wan xizmeta te bikin. Çimkî min bi xezeba xwe tu xistî, Lê ezê ji te razî bim û li te werim rehmê.

¹¹ Wê deriyên te hergav vekirî bin, Wê ne bi şev, ne jî bi roj bên girtin Ku milet tevî padîşahên xwe di pêş de Serweta xwe bînin ba te.

¹² Çimkî welat û padîşahiyên Ku ji te re xulamiyê nekin, wê tune bibin. Wê ew milet bi tevahî helak bibin.

¹³ “Darên çam, çinar û spîndarên ku rûmeta Lubnanê ne, Wê hemû bi hev re bên ba te Û cihê Pîrozgeha min xweşik bikin. Ezê cihê lingên xwe birûmet bikim.

¹⁴ Wê kurên zordarên te Werin û serê xwe li ber te bitewînin. Hemû kesên ku tu kêm dîtî, Wê xwe bavêjin ber lingên te Û wê ji te re bêjin: ‘Bajarê Xudan, Siyona ku ya Pîrozê Îsraêl e.’

¹⁵ “Tevî ku tu hatî berdan û nefretkirin, Tevî ku kesê di te re derbas dibe nema jî, Ezê te bikim cihê rewnaqiya herheyî Û şahiya hemû nifşan.

¹⁶ Tê şîrê miletan bimijî, Tê pêsîra padîşahan bimijî. Tê bizanibî ku min tu xilas kirî, Ez Xudan, hêzdarê Aqûb, rizgarkarê te me.

¹⁷ Ezê di şûna tûnc de zêr, Di şûna hesin de zîv bînim. Ezê di şûna darê de tûnc, Di şûna kevir de hesin bînim. Ezê aştiyê bikim serwerê te Û edaletê bikim serkarê te.

¹⁸ Êdî wê li welatê te zordarî, Li sînorên te şikestin û hilweşandin neyê bihîstin. Tê navê dîwarên xwe bikî rizgarî Û navê dergehên xwe bikî pesindan.

¹⁹ “Êdî wê roj nebe ronahiya te ya bi roj, Wê êdî biriqîna heyvê ronahiyê nede te. Lê wê Xudan bibe ronahiya te ya herheyî, Wê Xwedayê te bibe berziya te.

²⁰ Êdî wê roja te neçe ava Û heyva te xwe nede alî. Çimkî wê Xudan bibe ronahiya te ya herheyî, Wê rojên te yên şînê xilas bin.

²¹ Wê tevahiya gelê te kesên rast bin, Wê welêt bikin mîrasa herheyî. Ew in şaxên ku min danîne, Ew in karên destê min Ku ezê berziya xwe nîşan bidim.

²² Wê malbata biçûk hezar kes be, Ya herî biçûk wê bibe miletekî hêzdar. Ez Xudan, gava wext hat, Ezê zûka pêk bînim.”