Îşaya 6 - Kurmanji Încîl

Xwedê gazî Îşaya dike

¹ Di sala mirina Ûzziyayê Padîşah de, min dît ku Reb li ser textekî berz û bilind rûniştibû. Daw û delingê xiftanê wî Perestgeh tije dikir.

² Li raserê wî Seraf disekinîn. Şeş baskên her yekî ji wan hebûn. Bi diduyan rûyê xwe dinixamtin, bi diduyan lingên xwe dinixamtin û bi diduyan difiriyan.

³ Yekî gazî yê din dikir û digot: “Pîroz e, pîroz e, pîroz e Xudanê Karîndar. Rûmeta wî tevahiya dinyayê dadigire.”

⁴ Ji dengê Serafan zirze û şêmîkên deriyan hejiyan û mal bi dûyê tije bû.

⁵ Min got: “Wey li min! Ez helak bûm. Çimkî ez zilamekî lêvqirêj im û di nav miletekî lêvqirêj de rûdinim. Lê çavê min Padîşah, Xudanê Karîndar dît.”

⁶ Ji Serafan yek ber bi min ve firiya û di destê wî de sotikeke êgir hebû. Wî ew bi maşikê ji ser gorîgehê hildabû.

⁷ Wî ew bi devê min ve danî û got: “Va ye, ev agir li lêvên te ket. Loma sûcê te hat rakirin û gunehê te hat bexişandin.”

⁸ Piştre min dengê Reb bihîst. Wî digot: “Ez kê bişînim? Wê kî ji bo me here?” Min got: “Ez li vir im, min bişîne.”

⁹ Wî got: “Rabe here û ji vî gelî re bêje: “‘Çiqas bibihîzin jî fêm nekin, Çiqas bibînin jî tênegihîjin.

¹⁰ Dilê vî gelî hişk bike, Guhê wan giran bike Û çavê wan bigire Ku bi çavê xwe nebînin, Bi guhê xwe nebihîzin Û bi dilê xwe fêm nekin. Li min venegerin û şifayê nebînin.’”

¹¹ Min pirsî û got: “Heta kengê ya Reb?” Wî got: “Heta bajar wêran û bêkes bimînin Û xanî bêmirov bimînin. Heta ax bi tevahî bibe wêran.

¹² Wê Xudan mirovan bavêje derên dûr, Deverên welêt ên vikîvala wê zêde bin.

¹³ Li welêt dehyeka mirovan jî bimîne, Wê dîsa bê şewitandin. Wekî darberû û darmaziyan, gava qelibîn, Wê tenê qurmê wan bimîne. Ziriyeta pîroz wê wekî wî qurmî be.”