Îşaya 38 - Kurmanji Încîl

Nexweşiya Hîzqiya

¹ Di wan rojan de Hîzqiya nexweş ket û li ber mirinê bû. Îşayayê Pêxemberê kurê Amots hat ba wî û got: “Xudan wiha dibêje: ‘Wesiyetê li mala xwe bike, çimkî tê bimirî. Tê baş nebî.’”

² Hîzqiya berê xwe da dîwêr, ji Xudan re dua kir

³ û got: “Ax, ya Xudan, lava dikim bîne bîra xwe ku çawa bi te re bi dilsozî û bi tevahiya dilê xwe meşiyam û tiştên di çavê te de qenc in kirin.” Piştre Hîzqiya bi dilekî şewat giriya.

⁴ Gotina Xudan ji Îşaya re hat û got:

⁵ “Here ji Hîzqiya re bêje: ‘Xwedayê bavkalê te Dawid Xudan wiha dibêje: Min duaya te bihîst, hêsirên çavê te dît. Ezê panzdeh salan bixim ser rojên te.

⁶ Ezê te û vî bajarî ji destê Padîşahê Aşûrê rizgar bikim û vî bajarî biparêzim.

⁷ Wê ev yek ji te re bibe nîşana Xudan ku tişta gotiye bike:

⁸ Ezê siya tavê ya ku dikeve ser derenceyên Ahaz deh derence kêm bikim.’” Bi vî awayî siya tavê ya li ser derenceyan deh derence kêm bû.

⁹ Nivîsa Hîzqiyayê Padîşahê Cihûdayê ev e ku piştî ji nexweşiya xwe şifa dît:

¹⁰ Min got: “Ezê di nîvê rojên xwe de Di dergehê diyarê miriyan re derbas bim. Ezê ji salên xwe bêpar bim.”

¹¹ Min got: “Ezê Xudan li diyarê zindiyan nebînim, Ezê di nav şêniyên dinyayê de Êdî li mirovan nenêrim.

¹² Mala min wekî konê şivanan Ji min hate hildan û rakirin. Min jiyana xwe wekî tevinkarekî pêça, Xudan ez ji tevnê birîm. Şev û roj tu dawiya min tînî.

¹³ Heta sibê li benda te mam. Wekî şêr, ew hestiyên min dişikêne, Şev û roj tu dawiya min tînî.

¹⁴ Wekî hechecikê, wekî qulingê, Çîveçîva min bû. Wekî kevokê ez naliyam. Çavê min ji nêrîna jor westiya. Ya Reb, zilmê li min dikin, Tu bibe parêzvanê min.

¹⁵ “Ez çi bêjim? Yê ku ji min re got û kir ew e. Ji ber dilnexweşiya xwe, Ezê di salên jiyana xwe de bi giranî bimeşim.

¹⁶ Ya Reb, mirov bi wan dijîn, Jiyana ruhê min jî hemû di wan de ye. Loma tu min baş bike û bide jiyandin.

¹⁷ Va ye, ev dilnexweşiya min a zêde Ji bo aştiya min bû. Te ji canê xwe hez dikir Û te ez ji çala rizîbûnê xilas kirim. Çimkî te hemû gunehên min avêt pişt guhê xwe.

¹⁸ Çimkî diyarê miriyan ji te re spas nake, Mirin pesnê te nade. Kesên ketin çala mirinê Hêviya xwe bi dilsoziya te ve girê nadin.

¹⁹ Kesên dijîn, tenê kesên dijîn, Ji te re spas dikin, Wekî ez îro dikim. Wê bav dilsoziya te ji zarokan re bide zanîn.

²⁰ Wê Xudan min rizgar bike. Emê di hemû rojên jiyana xwe de li Mala Xudan, Stranan bêjin û li sazan bixin.”

²¹ Îşaya gotibû: “Bila bastîqê hejîran bînin, deynin ser kunêrê û wê baş bibe.”

²² Hîzqiya gotibû: “Nîşana ku ezê herim Mala Xudan, wê çi be?”