Îşaya 34 - Kurmanji Încîl

Wê Xwedê miletan ceza bike

¹ Miletno, ji bo bihîstinê nêzîk bibin! Gelno, baş guhdarî bikin! Bila dinya û hemû tiştên wê, Rûyê erdê û hemû tiştên jê bibihîzin.

² Çimkî Xudan ji hemû miletan hêrs bûye, Li dijî hemû artêşên wan hat xezebê. Wî ew bi tevahî tune kirin, Wî ew dan ber serjêkirinê.

³ Wê kuştiyên wan bavêjin derve, Wê laşên wan bêhn bide. Wê çiya bi xwîna wan bê avdan.

⁴ Wê hemû nexşên ezmanan birizin, Wê ezman wekî lûlikên nivîsê bên pêçan. Wê hemû nexşên ezmanan biçilmisin, Wekî pelê mêwê biçilmise, Wekî fêkiyê darhejîrê diçilmise.

⁵ Dibêje: “Çimkî şûrê min heta ku têr bû, Li ezmanan vexwar. Va ye, wê bi ser Edomê ve bikeve, Ew gelê ku min Ji kokê ve biryara tunekirina wî daye.”

⁶ Şûrê Xudan bi xwînê tije bû. Bi bez têr bû, Bi xwîna berx û nêriyan Û bi bezê gurçikên beranan. Çimkî qurbaneke Xudan li Bosrayê, Serjêkirina wî ya mezin li welatê Edomê heye.

⁷ Wê gakovî bi wan re, Boxe jî bi conegayan re bikevin erdê. Wê welatê wan bi xwînê têr bibe, Wê axa wan bi bez berdar bibe.

⁸ Çimkî rojeke Xudan a tolstandinê, Ji ber doza Siyonê, saleke hesabê heye.

⁹ Wê geliyên Edomê bizivirin qîrê, Wê axa wê bizivire kukurdê. Wê welatê wê bibe qîra şewatê.

¹⁰ Wê bi şev û roj netefe, Dûyê wê her û her bajo. Wê nifş bi nifş wêrane be, Heta hetayê wê tu kes tê re derbas nebe.

¹¹ Wê bibe warê bûm û jîjoyan, Wê bûm û qijak lê rûnin. Wê Xudan benê tevliheviyê Û şaqulê valahiyê li ser wê bitikîne.

¹² Wê pêşengên wê jê re bêjin: “Li wir padîşahî tuneye.” Wê dawiya hemû serekên wê bê.

¹³ Wê li bircên wan dirî, Li kelehên wan devî û giyayê gezgezkê derkevin. Wê bibe warê çeqelan û hewşa kundan.

¹⁴ Wê heywanên çolê û keftar li wê derê hev bibînin, Nêrî gazî hevalên xwe bikin. Wê Lîlît jî şevê li wir rihetî bike, Cihê bêhnvedanê peyda bike.

¹⁵ Wê kund hêlîna xwe li wê derê çêke. Wê hêkên xwe bike, têjikan derxe Û li ber siya xwe bicivîne. Wê başok li wê derê bicivin û bibin cot.

¹⁶ Di nivîsa Xudan de lê bigerin bixwînin û lê bikolin. Wê tu tiştek ji van kêm nemîne, Wê hemû heywan nêr û mê cot bibin. Çimkî devê Xudan emir kir, Ruhê wî ew civandin.

¹⁷ Wî ji bo wan pişk avêt. Destê wî bi benê pîvanê, Welat di nav wan de parve kir. Wê ew der her û her bibe milkê wan, Wê nifş bi nifş li wir rûnin.