Îşaya 26 - Kurmanji Încîl

Strana şahiyê

¹ Wê rojê wê li welatê Cihûda ev stran bê gotin: Bajarekî me yê hêzdar heye. Bi sûr û dîwarên wî Xwedê rizgariyê tîne.

² Dergehan vekin! Miletê rast û dilsoz bikeve hundir.

³ Tu kesê niyeta wan naleqe Di nav aştiyê de diparêzî. Ji bo ew bi te ewle ne, Ew di nav aştiyê de ne.

⁴ Bi Xudan her û her ewle bin, Çimkî Xudan zinarê herheyî ye.

⁵ Wî kesên li bilindahiyan rûdinin tewandin. Bajarê bilind nizim dike, Heta erdê, heta axê Ew nizim dike.

⁶ Wê bajar bikeve bin lingan, Lingên bindestan. Wê di bin gavên belengazan de were perçiqandin.

⁷ Riya rastan rastî ye, Ya Yê Rast, riya rastan rast dikî.

⁸ Belê ya Xudan, em di rê û rêbazên te de Li benda te man. Daxwaza dilê me Navê te û salixdana te ye.

⁹ Bi şevan dilê min te dixwaze, Di hinavê min de, Canê min zû li pey te tê. Çimkî çaxê rêbazên te li dinyayê bin, Wê şêniyên erdê hînî rastiyê bin.

¹⁰ Kerem li xeraban bê kirin jî, Rastiyê hîn nabin. Ew li diyarê heqiyê neheqiyê dikin, Heşmeta Xudan nabînin.

¹¹ Ya Xudan, destê te bilind bû, Lê ew nabînin. Bila ew xîreta te ya ji bo gel Bibînin û şerm bikin. Wê agir neyarên te daqurtîne.

¹² Ya Xudan, tê aştiyê bidî me. Çimkî her karê me, te ji bo me kir.

¹³ Ya Xwedayê me Xudan, Ji xeynî te, xweyên din serweriya me kirin, Lê emê tenê salixdana navê te bikin.

¹⁴ Ew mirin, wê nejîn. Ew sî ne, wê ranebin. Çimkî te ew ceza û helak kirin, Te bibîranîna wan tune kir.

¹⁵ Lê te gel zêde kir, ya Xudan, te gel zêde kir. Tu birûmet î, Te hemû sînorên welêt fireh kirin.

¹⁶ Ya Xudan, ew di tengasiyê de li te geriyan, Gava terbiyekirina te gihîşt wan, Wan duaya bêdeng ji nava xwe rijand.

¹⁷ Çawa jina li ber zarokanînê êş dikişîne Û ji ber êşên xwe diqîre, Ya Xudan, em jî li pêş te wisa bûn.

¹⁸ Em bi zaro man, Me êş kişand. Lê tenê ba ji me re bû. Me ne rizgarî ji dinyayê re anî, Ne jî şêniyan ji erdê re anî.

¹⁹ Lê wê miriyên te vejin, Wê bedenên wan rabin. Kesên di nav tozê de dijîn, Şiyar bin û bi kêf biqîrin! Çimkî xunava te xunava ronahiyê ye Û wê dinya miriyên xwe bîne jiyanê.

²⁰ Were gelê min! Bikeve odeyên xwe yên hundir Û li pişt xwe deriyan bigire. Demeke kurt xwe veşêre, Heta ku xezeb derbas bû.

²¹ Çimkî, va ye Xudan ji cihê xwe dertê. Wê ji ber neheqiyên wan, Şêniyên dinyayê ceza bike. Wê dinya xwîna li ser xwe derxe meydanê, Wê kuştiyan êdî veneşêre.