Îşaya 14 - Kurmanji Încîl

¹ Çimkî wê Xudan li ber Aqûb bikeve. Wê cardin Îsraêl hilbijêre Û wan li ser axa wan bi cih bike. Wê xerîb bi wan re bibin yek Û bi Mala Aqûb ve bên girêdan.

² Wê gel Mala Îsraêl hildin Û bînin cihê wê. Paşê Mala Îsraêl wê wan ji xwe re, Li ser axa Xudan bikin xulam û xadim. Wê kesên ew sirgûn kiribûn, sirgûn bikin, Wê li ser zordarên xwe, serwerî bikin.

³ Di roja ku Xudan tu ji êş, derd û koletiya giran derxist û rihetî da te,

⁴ tê tinazên xwe bi Padîşahê Babîlê bikî û bêjî: “Dawiya yê zalim çawa hat! Dawiya zordariyê çawa hat!”

⁵ Xudan gopalê xeraban, Darê serweran şikand.

⁶ Ew gopalê ku wî bi xezeb li miletan xist, Bi lêxistinên bêdawî. Ew gopalê ku bi hêrs û zilma bênavber, Li ser miletan bû serwer.

⁷ Tevahiya dinya aram û rihet bû, Bi şahî kir qîrîn.

⁸ Ji ber helakbûna te çam şa dibin, Darên sedrê yên Lubnanê jî dibêjin: “Ji roja ketina te ve, Êdî tu kes nayê me nabire.”

⁹ Ji bo pêşwaziya te bike, Diyarê miriyan ji bêsebriyê diheje. Hatina te hemû mezinên mirî yên berê Kelecanî dike. Hatina te hemû padîşahên miletan Ji ser textên wan radike.

¹⁰ Wê hemû ji te re bêjin: “Ma tu jî wekî me qels bûyî? Tu bûyî wekî me!”

¹¹ Quretiya te tevî dengê tembûrên te, Avêtin diyarê miriyan. Kurmik li binê te bûne nivîn, Kurm li ser te bûne lihêf.

¹² Ya stêra birqok, kurê seherê, Tu çawa ji ezmanan ketî! Te milet têk birin, Lê tu hatî jêkirin û li erdê ketî!

¹³ Te di dilê xwe de digot: “Ezê rabim ezmanan, Ezê textê xwe deynim ser stêrên Xwedê. Ezê li çiyayê dîwana îlahan, Li bilindahiya Safonê rûnim.

¹⁴ Ezê hilkişim serê bilindahiya ewran, Ezê xwe bikim mîna Xwedayê Herî Berz.”

¹⁵ Lê tê bikevî diyarê miriyan, Heta çala kûr a mirinê.

¹⁶ Kesên te dibînin Wê çavên xwe ji ser te nedin alî. Li ser te bifikirin û bêjin: “Kesê ku dinya dihejand, Padîşahî dilerizand,

¹⁷ Rûyê erdê kir berî, Bajarên dinyayê hilweşandin Û nehişt dîl herin malên xwe, ev kes e?”

¹⁸ Tevahiya padîşahên miletan, Her yek tevî rûmeta xwe, Di gora xwe de radize.

¹⁹ Lê tu wek çiqlekî kirêt, Ji gora xwe hatî avêtin. Kuştî ser te dinixêmin Ku bi şûr birîndar bûne Û heta kevirên binê çala mirinê ketine. Tu bûyî wekî cendekê Di bin lingan de tê perçiqandin.

²⁰ Tê bi wan re neyî veşartin. Çimkî te welatê xwe wêran kir, Gelê xwe bi xwe kuşt. Wê ziriyeta kesên xerabî dikin, Her û her neyê bibîranîn.

²¹ Ji ber neheqiya bav û kalên wî, Ji bo serjêkirina kurên Padîşahê Babîlê Cihekê ava bikin ku qet ranebin, Welat ji xwe re nekin milk Û rûyê erdê bi bajaran tije nekin.

²² Gotina Xudanê Karîndar ev e: “Ezê bi ser wan ve herim. Ezê ji Babîlê, navê wan, kesên saxmayî, hemû binemal û ziriyetan ji holê rakim.” Ev e gotina Xudan.

²³ “Ezê Babîlê bikim mal û milkê kundan û ritamê. Ezê wê bi gezika helakirinê bimalim.” Ev e gotina Xudanê Karîndar.

Pêxemberiya li dijî Aşûrê

²⁴ Xudanê Karîndar sond xwar û got: “Ez çawa fikirîbim wê wisa be, Min çawa pîlan kiribe wê pêk bê.

²⁵ Ezê li welatê xwe Aşûriyan bişikênim, Li çiyayên xwe wan di bin lingan de biperçiqînim. Wê nîrê wan ji ser gelê min rabe, Barê wan ji ser pişta wan rabe.

²⁶ Ev e pergala li dijî hemû dinyayê hat pîlankirin, Ev e destê li dijî hemû miletan dirêjkirî.

²⁷ Xudanê Karîndar ev pîlan kir, Kî dikare xera bike? Destê wî dirêj bûye, Kî dikare bi paşve bikişîne?”

Pêxemberiya li dijî Filîstiyan

²⁸ Sala ku Ahazê Padîşah mir, ev peyam hat:

²⁹ “Gelî Filîstîno! Ji ber darê li we dixist şikest Qet şa nebin! Çimkî ji koka mar, Wê koremar derkeve. Rawê wî jî tîremar be.

³⁰ Wê kurê pêşî yê belengazan têr bibe, Yê hejar di ewlehiyê de razê. Lê ezê koka te bi xelayê bikujim, Wê bermayiyên te bên kuştin.

³¹ De bizare dergeho! De biqîre bajaro! Filîstîno, hûn tev bihelin! Çimkî ji bakur dû bilind dibe Û di nav leşkerên wir de serberdayî tuneye.

³² Bersiveke ji qasidên wî miletî re çawa be? Wê bêjin: ‘Xudan bingeha Siyonê danî, Wê bindestên gelê wî li wê derê bisitirin.’”