Hoşêya 12 - Kurmanji Încîl

¹ Efrayîm şivantiya bayê dike, Tevahiya rojê ketiye pey bayê rojhilat. Derew û zordariyê zêdetir dike. Bi Aşûrê re peyman girê dide, Rûnê zeytê dişîne Misrê.

² Doza Xudan bi Cihûda re heye. Wê li gorî riya wî, ziriyeta Aqûb ceza bike, Wê cezayê kirinên wî bide.

³ Di zikê diya xwe de, Aqûb bi pehniya birayê xwe girt. Di mêrantiya xwe de, Bi Xwedê re rikeberî kir.

⁴ Bi milyaket re rikeberî kir û bi ser ket, Giriya û jê lava kir ku wî pîroz bike. Wî Xwedê li Bêt-Êlê dît, Ew li wir bi me re axivî.

⁵ Xwedayê Karîndar Xudan, Navê wî Xudan e!

⁶ Tu jî, vegere Xwedayê xwe. Dilovanî û edaletê ji xwe re bigire, Her dem li benda Xwedayê xwe be.

⁷ Wekî mêzîna destê bazirganekî, Efrayîm jî, ji xapandinê hez dike.

⁸ Ew bi xwe dibêje: “Ez gelek dewlemend bûm. Ez bûm xweyî mal, Wê di tevahiya kedên min de Neheqî û gunehê min nebînin.”

⁹ “Lê min, Xwedayê te Xudan Tu ji welatê Misrê deranî. Her wekî rojên cejnê, Ezê dîsa te di konan de bidim rûniştandin.

¹⁰ Min ji pêxemberan re jî digot. Min dîtinî zêde kirin, Min bi riya pêxemberan meselok gotin.”

¹¹ Li Gîladê xerabî heye. Bi rastî ew qelp in, Li Gîlgalê gayan qurban dikin. Loma jî gorîgehên wan Wekî şikêrên kevirên zeviyên ajotî ne.

¹² Aqûb reviya çû diyarê Aramê, Îsraêl ji bo jinekê bû xulam, Ji bo jinekê şivantî kir.

¹³ Xudan bi riya pêxemberekî, Gelê Îsraêl ji Misrê deranî, Bi riya pêxemberekî jî ew parast.

¹⁴ Efrayîm Xwedê zêde hêrs kir. Wê Reb heyfa xwîna ku rijandine bistîne, Tinazên wan li wan vegerîne.