Helbesta Helbestan 4 - Kurmanji Încîl

Lawik

¹ Ax tu çi delal î, yara min, Ax tu çi delal î! Çavên te di pişt xêliyê de Wek kevokan xuya dikin. Keziyên te wekî keriyê bizinan e Ku ji pala Çiyayê Gîladê tên xwarê.

² Diranên te, wekî keriyê miyan in Ku nû hatine şûştin û hevringkirin. Hemû jî cêwî ne, Yek ji wan jî neketiye.

³ Wekî şerîdên sor in lêvên te, Çi xweşik e devê te. Di pişt xêliyê de dêmên te, Wek şeqê hinarê xuya ne.

⁴ Stûyê te dişibe birca Dawid Ku ref bi ref hatiye çêkirin. Li serî hezar mertal daleqandî, Mertalên mêrxasan hemû jî.

⁵ Herdu memikên te, wekî cotek karxezal, Mîna cêwîkên xezalekê ne Ku di nav sosinan de diçêrin.

⁶ Gava dinya hênik bû Û sî dirêj bû, Ezê herim çiyayê mûrê, Herim girê guniyê.

⁷ Her dera te delal e, yara min, Tu qisûra te tuneye.

⁸ Bi min re ji Lubnanê were, bûka delal, Bi min re ji Lubnanê were. Ji serê Çiyayê Amanayê, Ji serê Senîr û Hermonê, Ji şikeftên şêran, Ji çiyayên pilingan berjêr be.

⁹ Te dilê min dizî, dotmama min, bûka delal. Te bi nêrîneke çavên xwe, Bi zincîreke gerdena xwe dilê min dizî.

¹⁰ Hezkirina te çi xweş e, dotmama min, bûka delal. Hezkirina te ji şerabê, Bêhna miska te, Ji her cure biharatan xweştir e.

¹¹ Hingiv diherike ji lêvên te, bûka delal. Şîr û hingiv di bin zimanê te de ye. Bêhna Lubnanê tê ji kincên te.

¹² Bexçeyekî girtî ye dotmama min, bûka delal, Kaniyeke girtî û morkirî.

¹³ Şitlên te wekî bexçeyê hinaran, Bi fêkiyên xweş, Bi hine û simbilê,

¹⁴ Bi simbil û bi zefranan, Bi qamîşê bêhnxweş û darçînê, Bi her cure dara guniyê, Bi mûr û ûdê, Bi her cure biharatên xweş.

¹⁵ Tu kaniyeke bexçeyê yî, Bîreke ava jiyanê Û robarek î ku ji Lubnanê diherike.

Keçik

¹⁶ Hişyar be, bayê bakur! Tu jî were, bayê başûr! Bi ser bexçeyê min de were Ku bêhna wî ya xweş bifûre. Bila evîndarê min were bexçe Û ji fêkiyên wî yên xweş bixwe.