Helbesta Helbestan 3 - Kurmanji Încîl

¹ Bi şev li ser nivînên xwe, Ez li delalê xwe geriyam. Ez lê geriyam, lê min nedît.

² Min got: “Ez rabim li nav bajêr bigerim, Li kuçe û li meydanan, Li delalê xwe bigerim.” Ez lê geriyam, lê min nedît.

³ Nobedar li bajêr rastî min hatin. Min pirsî: “Gelo we delalê min nedîtiye?”

⁴ Hê nû ji wan veqetiyabûm, Min delalê xwe dît. Min ew girt û berneda Heta min ew bir mala diya xwe, Odeya jina ku ez anîbûm dinyayê.

⁵ Ya keçên Orşelîmê! Ez bi xezalên mê, Bi pezkoviyên mê, Bi we sond didim xwarin, Hezkirinê hişyar nekin û ranekin, Heta ew bixwaze.

⁶ Ev kî ye, ji çolê tê? Kî wekî stûna dûyê, Bi her cure biharata bazirganiyê, Bi mûr û guniyê Bêhn lê bûyiye?

⁷ Va ye texterewanê Silêman! Ji mêrxasên Îsraêlê, Şêst mêran dor lê pêçane.

⁸ Hemûyan şûrên xwe hildane, Şervanên perwerdekirî ne, Ew di sawa şevê de ne, Şûrê wan li ser qorika wan e.

⁹ Silêmanê Padîşah, ji darên Lubnanê Çêkir texterewanê.

¹⁰ Wî destiyên wê ji zîv, Binê wê ji zêr çêkirin. Dewşeka wê bi qumaşê binevşî kiras kirin. Keçên Orşelîmê, Nava wê raxistin bi hezkirinê.

¹¹ Ya keçên Siyonê, derkevin! Silêmanê padîşah bi taca wî bibînin! Ew taca ku di roja daweta wî de, Di roja şahiya dilê wî de Diya wî, danî serê wî.