Hejmartin 20 - Kurmanji Încîl

Ava ji zinêr

¹ Tevahiya civaka Îsraêl di meha pêşî de hat Beriya Zînê û li Qadêşê ma. Miryem li wê derê mir û hat veşartin.

² Di wê navberê de ji bo civakê av tunebû. Loma gel li dijî Mûsa û Harûn civiya.

³ Gel bi Mûsa re devjenî kir û got: “Xwezî çaxê birayên me li hizûra Xudan mirin, em jî bimirana.

⁴ We çima civaka Xudan anî vê beriyê? Ji bo ku em bi heywanên xwe re bimirin?!

⁵ Ma we em ji Misrê deranîn ku me bînin vê dera xerab?! Li vir ne dexil, ne hejîr, ne tirî ne jî hinar heye! Ava vexwarinê jî tuneye!”

⁶ Mûsa û Harûn ji nav civakê rabûn û çûn ber deriyê Konê Hevdîtinê. Ew deverû çûn erdê û rûmeta Xudan li wan xuya bû.

⁷ Xudan ji Mûsa re got:

⁸ “Gopêl hilde, paşê bi Harûnê birayê xwe re civakê bidin hev û li ber çavê wan emir bidin zinêr ku av jê bizê. Tê ji zinêr ji bo wan avê derxî ku ew û heywanên wan vexwin.”

⁹ Çawa ku Xudan lê emir kir, Mûsa gopal ji hizûra wî hilda.

¹⁰ Mûsa û Harûn civak li pêş zinêr civand. Mûsa ji wan re got: “Serhildêrno, guhdar bin! Gelo em ji vî zinarî ji we re avê derxin?”

¹¹ Mûsa destê xwe bilind kir û du caran bi gopalê xwe li zinêr xist. Ji zinêr aveke zêde herikî. Civak û heywanên wê jê vexwar.

¹² Lê Xudan ji Mûsa û Harûn re got: “Ji ber ku hûn bi min ewle nebûn û we li ber çavê gelê Îsraêl pîroziya min nehesiband, hûnê vê civakê nebin welatê ku min da we.”

¹³ Ev ava Merîvayê bû. Çimkî gelê Îsraêl li wê derê bi Xudan re devjenî kir û Xudan pîroziya xwe nîşan da.

Padîşahê Edomê rê nade gelê Îsraêl

¹⁴ Mûsa ji Qadêşê qasid şandin ba Padîşahê Edomê û got: “Birayê te Îsraêl dibêje: ‘Haya te ji hemû tengasiya ku me kişand heye:

¹⁵ Bav û kalên me çûbûn Misrê, em demeke dirêj li wê derê man û Misriyan xerabî bi me û bav û kalên me kir.

¹⁶ Lê gava me lavayî Xudan kir, wî dengê me bihîst, milyaketek şand û em ji Misrê deranîn. “‘Niha em li Qadêşê ne ku nêzîkî sînorê te ye.

¹⁷ Lava dikim destûra me bide ku em di welatê te re derbas bin. Emê di nav zevî û rezên te re derbas nebin û ji ava bîran venexwin. Emê di Riya Padîşah re derbas bin. Heta em ji sînorê te derbas bûn, emê bi milê çep û rastê ve averê nebin.’”

¹⁸ Lê Padîşahê Edomê got: “Hûnê di welatê min re derbas nebin! Yan na ezê bi şûran li pêş we bikevim.”

¹⁹ Gelê Îsraêl jê re got: “Emê di riya mezin re herin. Heke em û heywanên xwe ji ava we vexwin, emê heqê wê bidin. Em tiştekî zêde naxwazin, tenê emê bi piyan derbas bibin.”

²⁰ Lê Padîşahê Edomê careke din got: “Hûnê derbas nebin!” Edomî bi artêşa mezin û çekdarên xwe re derketin pêşberî wan.

²¹ Edomiyan nexwest ku gelê Îsraêl di sînorê wan re derbas be. Loma jî ew zivirîn û ji wan dûr ketin.

Mirina Harûnê Kahin

²² Gelê Îsraêl ji Qadêşê koç kir û tevahiya civakê hat Çiyayê Horê.

²³ Wê gavê Xudan li Çiyayê Horê yê ku nêzîkî sînorê welatê Edomê ye, ji Mûsa û Harûn re got:

²⁴ “Wê Harûn bimire û bigihîje pêşiyên xwe. Wê nekeve welatê ku min da gelê Îsraêl. Çimkî hûn li ser ava Merîvayê li dijî fermana devê min derketin.

²⁵ Harûn û Êlezarê kurê wî hilde û bîne Çiyayê Horê.

²⁶ Cilên Harûn ên kahintiyê jê bike û wan li Êlezarê kurê wî bike. Wê Harûn li wê derê bimire û bigihîje pêşiyên xwe.”

²⁷ Çawa ku Xudan lê emir kir, Mûsa wiha kir. Li ber çavê tevahiya civakê ew hilkişiyan Çiyayê Horê.

²⁸ Mûsa cilên Harûn ên kahintiyê deranîn û li Êlezarê kurê wî kirin. Harûn li wir, li serê çiyê mir. Piştre Mûsa û Êlezar ji serê çiyê berjêr bûn.

²⁹ Gava tevahiya Mala Îsraêl mirina Harûn dît, wan sî rojan şîna wî kir.