Hejmartin 19 - Kurmanji Încîl

Paqijkirina bi çêleka sor

¹ Xudan ji Mûsa û Harûn re got:

² “Qanûna şerîeta ku Xudan li gelê Îsraêl emir kiriye ev e: Bila gelê Îsraêl çêlekeke sor a bêqisûr û bêkêmahî bîne ku neketiye bin nîran.

³ Hûnê çêlekê bidin Êlezarê Kahin. Wê derxin derveyî artêşgehê û li ber wî serjê bikin.

⁴ Wê Êlezarê Kahin bi tiliya xwe ji xwîna wê hilîne û ber bi Konê Hevdîtinê ve heft caran bireşîne.

⁵ Piştre wê li ber çavê wî çêlek bi eyar, goşt, xwîn û rêxa xwe ve bê şewitandin.

⁶ Wê kahin piçek dara sedrê, giyayê cehtirê û tayê sor hilde û bavêje nav agirê ku çêlek tê de dişewite.

⁷ Wê kahin cilên xwe û serê xwe bişo. Piştre wê here artêşgehê, lê wê heta êvarê qirêj bê hesibandin.

⁸ Kesê ku çêlek şewitandiye jî wê cilên xwe û serê xwe bişo û heta êvarê qirêj bê hesibandin.

⁹ “Wê mirovekî paqij xweliya çêlekê bide hev û li derveyî artêşgehê deyne dereke paqij. Wê ev xwelî ji bo civaka Îsraêl wekî ava paqijkirinê bê parastin. Ev ji bo pêşkêşiya paqijiyê ye.

¹⁰ Mirovê ku xweliya çêlekê daye hev, wê cilên xwe bişo û heta êvarê qirêj bê hesibandin. Wê ev yek ji bo gelê Îsraêl û xerîbên di nav wan de bibe qanûneke herheyî.

¹¹ “Mirovê ku destê xwe dabe kesekî mirî, wê heft rojan qirêj bê hesibandin.

¹² Wê di roja sisêyan û roja heftan de xwe bi ava paqijiyê bişo û bi vî awayî paqij bibe. Gava ew xwe di roja sisêyan û roja heftan de neşo, wê paqij neyê hesibandin.

¹³ Kesekî ku destê xwe dabe miriyekî yan cendekê mirovekî û xwe paqij nekiriye, Meskenê Xudan qirêj dike û divê ji gelê Îsraêl bê avêtin. Ji ber ku ava paqijkirinê bi ser wî de nehatiye reşandin, ew qirêj e û qirêjiya wî li ser wî dimîne.

¹⁴ “Rê û rêbaza gava kesê di kon de bimire ev e: Her kesê ku ketibû wî konî û her kesê di wî konî de bû, wê heft rojan qirêj bê hesibandin.

¹⁵ Her taxima ku devê wê vekirî ye û derxûnê wî tuneye, wê qirêj bê hesibandin.

¹⁶ “Her kesê ku destê xwe dabe mirovê ku li çolê bi şûr hatiye kuştin an ji ber xwe ve miriye, destê xwe dabe hestiyê kesê mirî yan destê xwe dabe gorekî, wê heft rojan qirêj bê hesibandin.

¹⁷ “Ji bo kesê qirêj, wê xweliya pêşkêşiya paqijiyê ya ku hatiye şewitandin bixin firaxekî û ava kaniyê bixinê.

¹⁸ Wê zilamekî paqij giyayê cehtirê hilde, noqî avê bike û bi ser kon, bi ser hemû taximan, bi ser kesên li wir ve û bi ser kesên dest dane hestî, kuştî, mirî yan gorê ve bireşîne.

¹⁹ Wê kesê paqij di roja sisêyan û roja heftan de avê bi ser kesê qirêj de bireşîne û di roja heftan de wê paqij bê hesibandin. Îcar wê kesê paqijbûyî cilên xwe û serê xwe bişo. Wê êvarê paqij bê hesibandin.

²⁰ Lê kesê ku qirêj e û xwe paqij nake, ji ber ku wî Pîrozgeha Xudan qirêj kiriye, wê ji nav civakê bê avêtin. Ji ber ku ava paqijkirinê bi ser wî de nehatiye reşandin, ew qirêj e.

²¹ Wê ev ji bo wan bibe qanûneke herheyî. Kesê ava paqijkirinê li ser hatiye reşandin wê cilên xwe bişo û kesê dest bide ava paqijkirinê, wê heta êvarê qirêj bê hesibandin.

²² Her tiştê ku mirovê qirêj destê xwe dabê, wê qirêj bê hesibandin. Kesê destê xwe dabe wî tiştî jî wê heta êvarê qirêj bê hesibandin.”