Hejmartin 11 - Kurmanji Încîl

Gelê Îsraêl gazinan dike

¹ Gel ji ber tengasiya xwe dest bi gazinan kir. Xudan bihîst û hêrs bû. Agirê Xudan li dijî wan pêket û kesên li keviyên artêşgehê ne daqurtandin.

² Gel lavayî Mûsa kir û gava Mûsa ji Xudan re dua kir, agir tefiya.

³ Navê wê derê, Tavêra danî, çimkî agirê Xudan di nav wan de pêketibû.

⁴ Îcar dilê xelkê xerîb ê di nav wan de gelekî diçû xwarinên din. Gelê Îsraêl bi girî û gazin digot: “Xwezî hinek goşt hebûya me bixwara!

⁵ Masî, xiyar, zebeş, pirase, pîvaz û sîrên ku me li Misrê belaş dixwarin hatin bîra me.

⁶ Lê niha em ji birçiyê helak bûn. Ji xeynî manê em tiştekî nabînin.”

⁷ Man wekî tovê kişnişê bû û wekî benîştê xuya dikir.

⁸ Gel digeriya, dida hev, bi destaran dihêra yan jî di coniyan de dikuta. Ew di quşxaneyê de dikeland û jê kilor çêdikir. Tehma wê wekî tehma wê xwarinê bû ku bi zeytê hatibû çêkirin.

⁹ Gava bi şev xunav diket ser artêşgehê, man jî pê re dihat.

¹⁰ Mûsa bihîst ku her malbat li ber konê xwe digirî. Xudan bi vê yekê gelekî hêrs bû. Ev yek ne bi dilê Mûsa bû.

¹¹ Mûsa ji Xudan re got: “Te çima xerabî bi xulamê xwe kir? Min çi kir ku dilê te bi min ne xweş e û te barê vî gelî da pişta min?

¹² Ma ez ji tevahiya vî gelî re bi zaro mam? Qey min ew anîn dinyayê? Tu dibêjî: ‘Wekî dadikeke ku zarokê berşîr hildigire, wan di hembêza xwe de bibe wê axa ku min ji bav û kalên wan re sond xwariye.’

¹³ Ew li ber min digerin û bi girî û gazin dibêjin: ‘Goşt bide me em bixwin!’ Ji bo tevahiya vî gelî ez ewqas goşt ji ku bînim?!

¹⁴ Ez nikarim bi tena serê xwe. Tevahiya vî gelî ragirim. Nikarim vî barê giran rakim.

¹⁵ Heke tê bi vî awayî bi min re bidî û bistînî –heke dilê te bi min xweş e– Lava dikim hema vêga min bikuje ku ez tehlî-tengiya xwe nebînim.”

¹⁶ Xudan ji Mûsa re got: “Ji nav rîspiyên gelê Îsraêl heftê kesên ku tu wekî rêber û peywirdar dizanî, bicivîne û wan bîne Konê Hevdîtinê. Bila li wir, li ba te bisekinin.

¹⁷ Ezê werim xwarê û li wir bi te re bipeyivim. Ezê ji ruhanîtiya li ser te hilînim û bidim wan. Ji bo ku tu tenê hilnegirî, wê gel vî barî bi te re hilgire.

¹⁸ “Îcar ji gel re bibêje, ji bo sibê xwe pak bikin, hûnê goşt bixwin. Çimkî we got: ‘Wê kî goşt bide me? Li welatê Misrê rewşa me baş bû’ û Xudan ev girî bihîst. Wê Xudan goşt bide we û hûnê bixwin.

¹⁹ Ne rojek, du roj, pênc roj, deh roj, bîst rojan,

²⁰ meheke sax, heta ji pozê we bê û hûn jê bikerixin hûnê bixwin! Çimkî we Xudanê di nav xwe de red kir, hûn li ber wî giriyan û we got: ‘Em çima ji Misrê derketin?’”

²¹ Mûsa got: “Gelê ku ez di nav wan de me, 600.000 peya ne û tu dibêjî: ‘Ezê goşt bidim wan û wê tevahiya mehê bixwin.’

²² Ma bi qasî wan têr bike pez û dewar hene ku em serjê bikin? An jî tevahiya masiyên deryayê bên girtin, gelo wê têra wan bike?”

²³ Xudan ji Mûsa re got: “Qey ji destê Xudan nayê? Tê niha bibînî ka tiştê min ji te re got pêk tê yan na.”

²⁴ Mûsa derket derve û gotinên Xudan ji gel re got. Wî ji rîspiyên gel heftê kes civandin û li dora kon bi cih kirin.

²⁵ Xudan ji nav ewran berjêr bû û pê re peyivî. Ji ruhanîtiya ku li ser Mûsa ye hilda û da heftê rîspiyên li wir. Gava Ruh hat ser wan, wan pêxemberî kir. Lê piştre careke din nekir.

²⁶ Li artêşgehê du zilam mabûn, navê yekî Êldad û yê din Mêdad bû. Ew di nav heftê kesên bijartî de bûn, lê neçûbûn ber kon. Gava Ruh hat ser wan, wan jî li artêşgehê pêxemberî kir.

²⁷ Xortekî baz da û ji Mûsa re got: “Êldad û Mêdad li artêşgehê pêxemberiyê dikin.”

²⁸ Xizmetkarê Mûsa, Yêşûyê kurê Nûnê ku ji xortaniya xwe ve pê re bû, got: “Xweyê min Mûsa, rê li ber wan bigire!”

²⁹ Mûsa li ser vê yekê got: “Ma tu li ber min dikevî? Xwezî tevahiya gelê Xudan pêxember bûya û Xudan Ruhê xwe daniya ser wan.”

³⁰ Piştre Mûsa û rîspiyên gelê Îsraêl vegeriyan artêşgehê.

Xwedê sûsikan dişîne

³¹ Xudan bayekî rakir û ji deryayê sûsik anîn. Bayê sûsik ji her aliyê artêşgehê ve bi qasî rêveçûna rojekê dûr û ji erdê du gaz bilind daxist ser artêşgehê.

³² Gel tevahiya rojê, tevahiya şevê û dotira rojê sûsik dan hev. Her kesek herî kêm bi qasî barê deh homeran da hev. Wan ew li derdora artêşgehê raxistin.

³³ Hê goşt di nav diranê wan de bû û necûtibûn, hêrsa Xudan li dijî gel rabû û wî bi dijwarî li wan xist.

³⁴ Navê wê derê Qîvrot-Hattaawa danî. Çimkî gelê ku dilê wan diçû xwarinên din li wê derê veşartin.

³⁵ Gel ji Qîvrot-Hattaawayê koçî Hasêrotê kir û li wir ma.