Eyûb 9 - Kurmanji Încîl

Eyûbê Pêxember

¹ Eyûb lê vegerand û got:

² “Bi rastî, ez zanim wisa ye, Ma mirov çawa dikare li ber Xwedê rast derkeve?

³ Heke kesek pê re devjeniyê bike, Ji hezaran yek jî nikare bersiva wî bide.

⁴ Yê ji dil şehreza û di hêzê de xurt, ew e, Kî li dijî wî rabû û aştî dît?

⁵ Ew çiyayan ji cihê wan radike, Lê haya wan jê çênabe, Ew bi hêrsa xwe wan serobino dike.

⁶ Ew dinyayê ji cihê wê dihejîne Û stûnên wê dilerizîne.

⁷ Ew li rojê emir dike, roj dernakeve Û stêran mor dike û dinixême.

⁸ Ew tenê dikare ezmanan bitikîne Û li ser pêlên deryayê dimeşe.

⁹ Komstêrên Hirça Mezin û Oriyon, Komstêrên Perwîn û Başûr afirandine.

¹⁰ Karên mezin ên ku nayên zanîn Û kerametên bêhejmar çêkirine.

¹¹ Binêrin, di ber min re derbas dibe, ez wî nabînim, Derbas dibe û diçe, haya min jê çênabe.

¹² Çaxê nêçîra xwe bigire, kî dikare vegerîne? Kî dikare jê re bêje: ‘Tu çi dikî?’

¹³ Xwedê hêrsa xwe venagerîne, Alîkarên Rahav xwe li ber wî ditewînin.

¹⁴ “Ez çawa dikarim bersiva wî bidim? Ez çawa pê re peyvan hilbijêrim?

¹⁵ Ez mafdar jî bim, min bersiva wî nedida, Ji bo rehmê min ji dadgerê xwe lava nedikir.

¹⁶ Heke min gazî wî bikira û wî bersiva min bida, Dîsa jî min ê bawer nekira ku ew ê guh bide dengê min.

¹⁷ Ew ê ku bi bahozê min diperçiqîne Û bêsedem birînên min zêde dike.

¹⁸ Ew nahêle ku ez hilmê bistînim, Ew tenê min bi êşê têr dike.

¹⁹ Heke hêz be, ew hêzdar e, Heke pirsa edaletê be, Kî dikare wî bîne ber dîwanê?

²⁰ Ez mafdar jî bim, devê min, min sûcdar dike, Ez kamil jî bim, ew min sûcdar dertîne.

²¹ “Ez bêsûc jî bim, ne xema min e, Jiyana xwe kêm dibînim.

²² Hemû yek e! Loma ez dibêjim: ‘Ew kamil û xerab diqedîne.’

²³ Gava bela jinişkave mirinê tîne, Ew tinazên xwe bi tengasiyên bêsûcan dike.

²⁴ Dinya ketiye destê xeraban, Ew çavê dadgeran dinixême. Gelo ne ew be, kî ye?

²⁵ “Rojên min ji qasidekî bi leztir, Bêyî ku qenciyê bibînin direvin.

²⁶ Derbas dibin û diçin, wekî kelekên sivik, Wekî eyloyekî xwe noqî ser nêçîra xwe dike.

²⁷ Heke ez bêjim: ‘Ezê giliyê xwe ji bîr bikim, Rûyê xwe biguherim û bibişirim,’

²⁸ Ez ji hemû derdên xwe ditirsim, Ez dizanim, tê min bêsûc dernexî.

²⁹ Ezê sûcdar bêm derxistin, Nexwe, ez çima badilhewa xwe biwestînim?

³⁰ Heke ez bi ava berfê bêm şûştin Û destên xwe bi ava xweliyê paqij bikim,

³¹ Tê min bixî çala pîsîtiyê, Ezê ji cilên xwe re kirêt bim.

³² Çimkî ew wekî min ne mirov e Ku ez bersiva wî bidim Û pê re herim ber dîwanê.

³³ Di navbera me de dadgerek tuneye Ku destê xwe deyne ser me herduyan.

³⁴ Bila ew darê xwe ji ser min hilîne Û bi sawa xwe min nebizdîne.

³⁵ Wî çaxî min ê bigota û jê netirsiyama, Lê niha ez ne li ser hişê xwe me.