Eyûb 8 - Kurmanji Încîl

Bîldadê Şûahî

¹ Bîldadê Şûahî lê vegerand û got:

² “Heta kengê tê van tiştan bêjî Û gotinên devê te wekî bayekî xurt bin?

³ Gelo Xwedê edaletê, Yê Karîndar ya rast şaş dike?

⁴ Heke kurên te li dijî wî guneh bikin, Wî ew dane destê gunehê wan.

⁵ Heke tu yekser rabî û li Xwedê bigerî Û ji Karîndar lava bikî,

⁶ Heke tu pak û dilrast bî, Bêguman wê ji bo te yekser hişyar bibe Û te vegerîne warê ku tu heq dikî.

⁷ Destpêka te biçûk be jî, Wê rojên te yên dawî gelek mezin bin.

⁸ “Niha tu ji nifşên berê bipirse Û bifikire, ka bav û kalên wan çi dîtin.

⁹ Çimkî hê em duh hatin dinyayê, em tiştekî nizanin, Rojên me yên li ser rûyê erdê tenê sî ne.

¹⁰ Ma wê hînî te nekin û ji te re nebêjin? Ma wê ji dilê xwe gotinan nebêjin?

¹¹ “Ma li dera ku ritam lê tuneye qamîş derdikevin? Li dera ku av lê tuneye çîqil mezin dibin?

¹² Hê gava ter in û nehatine jêkirin, Beriya hemû giyayan diçilmisin.

¹³ Riya hemû kesên ku Xwedê ji bîr kirine ev e Û wê hêviya kesê xwedênenas tune bibe.

¹⁴ Ya ku ew pê ewle ye dişikê, Ya ku wî xwe spartiyê, konê pîrê ye.

¹⁵ Pîrik xwe dispêre konê xwe lê dipelişe, Xwe pê ve dizeliqîne lê wê ranagire.

¹⁶ Wekî pîrikê, Xwedênenas li ber tavê şîn dibe Û şaxên wî dertên ser bexçe.

¹⁷ Koka wî xwe li şikêra keviran dipêçe, Di nav keviran de cih digere.

¹⁸ Heke ji cihê wî bê rakirin, Cihê wî dibêje: ‘Min tu nedîtî’ û wî înkar dike.

¹⁹ Va ye riya şahiya wî wiha diqede, Di cihê wî de giyayên din dertên.

²⁰ “Nexwe Xwedê kesê kamil ji xwe navêje Û bi destê kesên xerabiyê dikin nagire.

²¹ Wê dîsa devê te bi ken tije bike Û lêvên te bi qîrînên şahiyê.

²² Wê kesên ji te nefret dikin bi şermê bên rapêçandin Û konê xeraban tune bibe.”