Eyûb 41 - Kurmanji Încîl

¹ “Gelo tu dikarî Livyetan bi benê bikişînî? Tu dikarî zimanê wî bi kertikê girê bidî?

² Gelo tu dikarî kertikek ji zilan li pozê wî bixî, Yan bi şewkê erçena wî qul bikî?

³ Wê gelekî lavayî te bike? Yan wê peyvên şîrîn ji te re bibêje?

⁴ Wê bi te re peymanê çêke Ku tu her û her wî bikî xulam?

⁵ Tu dikarî pê re bileyizî, çawa ku bi çivîkê re dileyizî? Tu dikarî ji bo şabûna keçên xwe wî girê bidî?

⁶ Gelo bazirgan li ser wî bazarê dikin? Gelo ew di nav taciran de, wî parve dikin?

⁷ Tu dikarî çermê wî bi zixta masiyan qulqulî bikî Û serê wî bi rimên masîgiran?

⁸ Destê xwe deyne ser wî, Şer bi bîr bîne, tê careke din dest nediyê.

⁹ Îcar hêviya girtina wî pûç e. Mirov bi dîtina wî jî nabizde?

¹⁰ Mirovekî tirsê tuneye ku wî hişyar bike, Îcar kî dikare derkeve pêşberî min?

¹¹ Gelo kê deyn daye min ku ez lê vegerînim? Di bin tevahiya ezmanan de çi hebe, ya min e.

¹² “Ezê li ser milên wî, lingên wî, Hêza wî ya zordar û laşê wî yê bi heybet hiş nebim.

¹³ Kî dikare pêşa cilên wî rake? Kî dikare bikeve navbera herdu erçenên wî?

¹⁴ Li ber diranên wî yên tirsdar, Kî dikare deriyê devê wî veke?

¹⁵ Pişta wî bi rêzên pûlikan hatiye çêkirin Ku bi morê hatiye girtin.

¹⁶ Ew ewqas nêzîkî hev hatine rêzkirin Ku hewa jî di nava wan re derbas nabe.

¹⁷ Ew bi hev ve girêdayî ne, Bi hev ve ne û ji hev nayên veqetandin.

¹⁸ Bênijandina wî ronahiyê dide, Çavên wî wekî tîrêjên şeveqê ne.

¹⁹ Ji devê wî xetîreyên bipêt dertên Û çirûskên êgir dipekin.

²⁰ Ji pozê wî dû dertê, Çawa ku ji sîtilên kelandî û zilên şewitandî dertê.

²¹ Hilma wî perengan pêdixe Û pêt ji devê wî dertê.

²² Stûyê wî hêzdar e Û saw li pêş wî dileyize.

²³ Qatên goştê wî bi hev ve zeliqandî ne, Li ser wî asê ne, naleqin.

²⁴ Dilê wî wekî kevir hişk e, Wekî beraşê binî hişk e.

²⁵ Gava ew radibe hêzdar ditirsin, Ji dengê rêveçûna wî, xwe winda dikin.

²⁶ Gava şûr bi ser de ket, bi kêr nayê, Rim, zixt û tîr jî bi kêr neyên.

²⁷ Li ba wî hesin wekî kayê, Tûnc wekî darê rizî ye.

²⁸ Tîr wî nade revandin, Kevirên berkaniyê li gorî wî wekî pûş in.

²⁹ Li ba wî gurz jî wekî pûş e, Ew bi êrîşa riman dikene.

³⁰ Binzikê wî wekî perçeyên dîzikê tûj e, Wekî cercerê xwe bi ser heriyê de davêje.

³¹ Wekî sîtilekê avên kûr dikelîne, Deryayê wekî melhema nava dîzikê tevlihev dike.

³² Li pey xwe şopeke birqok dihêle, Mirov difikire ku porê spî yê avên kûr heye.

³³ Li ser erdê hempayê wî tuneye, Ji bo netirse hatiye afirandin.

³⁴ Ew her tiştê bilind biçûk dibîne, Padîşahê hemû qureyan e.”