Eyûb 4 - Kurmanji Încîl

Êlîfazê Têmanî

¹ Êlîfazê Têmanî lê vegerand û got:

² “Ma mirov ji te re gotinekê bêje tê xemgîn bibî? Kî dikare xwe ragire û nebêje?

³ Binêre, te gelek kes perwerde kirin, Te destên wan ên qels xurt kirin.

⁴ Gotinên te, kesên terpilî li ser lingan hiştin, Te çokên sistbûyî şidandin.

⁵ Niha, gava hat serê te, tu xemgîn dibî, Gava dest li te dikeve, tu dişikî.

⁶ Gelo ewlehiya te, ne tirsa te ya ji Xudan e? Hêviya te, ne kamiliya riya te ye?

⁷ “Ka bi bîr bîne, kî bêsûc tune bû? Li ku derê kesê dilrast helak bû?

⁸ Bi qasî ez dibînim, kesên xerabiyê dajon Û tovê derdan direşînin, wisa jî hiltînin.

⁹ Ew bi hilma Xwedê tune dibin, Bi bayê hêrsa wî telef dibin.

¹⁰ Himîna şêr, dengê şêrê dijwar Û diranên şêrên ciwan tên şikandin.

¹¹ Şêr ji nebûna nêçîrê helak dibe, Ferxên şêremêyan ji hev belav dibin.

¹² “Gotineke bi dizî hat ba min, Pistepista wê gihîşt guhê min.

¹³ Bi şev, ji nav fikrên xewnan, Gava xewa giran dikeve çavê mirovan,

¹⁴ Saw û lerizîn bi ser min de hatin Ku hemû hestiyên min lerizandin.

¹⁵ Ruhek di ber min re derbas bû, Mûyên bedena min gij bûn.

¹⁶ Ew sekinî, lê min sûretê wî dernexist, Tenê şiklek li ber çavê min hebû. Di bêdengiyê de min dengekî bihîst:

¹⁷ ‘Gelo mirovek dikare li hizûra Xwedê rast be? Qey zilamek dikare li ber Afirînerê xwe pak be?

¹⁸ Binêrin, ew bi xulamên xwe ne ewle ye, Di milyaketên xwe de jî şaşîtiyan dibîne.

¹⁹ Gelo ew ji wan kesan ewle ye Ku bedena wan wekî xaniyên heriyê ye, Bingeha bedena wan ji tozê ye Û ji bizûzê zûtir diperçiqin?

²⁰ Ew di navbera sibê û êvarê de helak dibin, Bêyî ku haya kesî jê hebe, ew her û her tune dibin.

²¹ Gava benê konê jiyana wan qetiya, Ew ji şehrezayiyê bêpar dimirin.’