Eyûb 37 - Kurmanji Încîl

¹ “Li ser vê yekê jî dilê min dilerize Û ji cihê xwe dipengize.

² Li gurmîna dengê wî Û himîna ji devê wî dertê baş guhdar bin.

³ Ew wî berdide binê seranserê ezmanan Û brûska xwe dide her aliyê dinyayê.

⁴ Dengek li pey wî dike himîn, Ew bi dengê rewnaqiya xwe digurmije. Gava dengê wî tê bihîstin, Ew brûskan nade rawestandin.

⁵ Dengê Xwedê bi kerametan dike gurmîn, Tiştên mezin ên ku em fêm nakin dike.

⁶ Çimkî ji berfê re dibêje: ‘Bikeve erdê’ Û ji taviyê re jî dibêje: ‘Bi hemû xurtiya xwe here xwarê.’

⁷ Destê her kesî mor dike û ji kar dide berdan Ku hemû mirov karê wî bizanibin.

⁸ Heywan jî diçin qulên xwe Û di şikeftên xwe de dimînin.

⁹ Bahoz ji odeya xwe tê Û serma ji bayê bakur e.

¹⁰ Hilma Xwedê avê dike cemed, Ew avên fireh diqerisîne.

¹¹ Ew ewran bi rewayê bar dike, Ewr brûskên wî belav dikin.

¹² Bi rêberiya wî ew li derdorê digerin Ku li seranserê dinyayê Her tiştê emir dike pêk bînin.

¹³ Çi ji bo cezayê, çi ji bo erdê xwe, Çi jî, ji bo dilovaniyê, ew hemûyan dike.

¹⁴ “Eyûbo, guh bide vê yekê! Bisekine û li karên Xwedê yên mezin bifikire.

¹⁵ Gelo tu dizanî, çawa Xwedê wan saz dike Û çawa brûska ewrê xwe dibiriqîne?

¹⁶ Qey tu bi hevkêşeya ewran Û kerametên Yê zanîna wî kamil e dizanî?

¹⁷ Gava bayê başûr dinyayê bêdeng dike, Cilên te jî germ dibin!

¹⁸ Gelo tu pê re dikarî ezmanan belav bikî Ku wekî neynikeke rijandî saxlem be.

¹⁹ “Hînî me bike ka em jê re çi bêjin, Ji ber taristanê em nikarin doza xwe rêkûpêk bikin.

²⁰ Gelo mirov jê re bêje ku ez dixwazim bipeyivim? Kî dixwaze bê daqurtandin?!

²¹ Gava ezman dibiriqin, Gava ba radibe û ezmanan paqij dike, Kes nikare li ronahiyê mêze bike Ku li ezmanan dibiriqe.

²² Biriqîna zêr ji bakur tê, Rewnaqiya bi heybet li ser Xwedê ye.

²³ Em nikarin bigihîjin Karîndar. Hêz û edaleta wî gelek e, Ew rastiya mezin binpê nake.

²⁴ Ji ber vê yekê mirov jê ditirsin, Ew li tu kesê ku bi dilê xwe şehreza ye nanêre.”