Eyûb 33 - Kurmanji Încîl

¹ “Lê Eyûbo! Gotina min bibihîze, Guh bide hemû peyvên min.

² Va ye, min devê xwe vekir, Zimanê min dibêje.

³ Gotinên min rastiya dilê min eşkere dikin, Lêvên min bi dilpakî zanîna xwe dibêjin.

⁴ Ruhê Xwedê ez afirandim Û hilma Karîndar jiyanê dide min.

⁵ Heke tu dikarî bersiva min bide, Gotinên xwe li ber min rêz bike Û li pêşberî min bisekine.

⁶ Va ye, li ber Xwedê, ez jî wekî te me. Ez jî, ji heriyê hatim afirandin.

⁷ Ji tirsa min nebizde Û tada min li ser te giran nebe.

⁸ “Binêre, gava min guhdarî dikir te digot, Ev gotinên te hatin guhê min:

⁹ ‘Ez pak û bêguneh im, Ez bêsûc im, li ba min neheqî tuneye.

¹⁰ Dîsa jî ew li dijî min li hincetan digere Û min dijminê xwe dihesibîne.

¹¹ Ew lingê min qeyd û lele dike Û çavdêrê hemû riyên min e.’

¹² “Lê ez bersiva te bidim: Tu di vê yekê de neheq î, Çimkî Xwedê ji mirovan mezintir e.

¹³ Tu çima jê gazinan dikî? Çima dibêjî: ‘Ew bersiva peyveke min jî nade.’

¹⁴ Xwedê bi awayekî dipeyive, Mirov wî nebîne jî.

¹⁵ Di xewnê de, di dîtiniya şevê de, Gava xewa giran bi ser mirov de tê Û li ser nivînan xewarî ye,

¹⁶ Ew guhê mirovî wê gavê vedike Û bi terbiyekirina xwe, wî ditirsîne

¹⁷ Ku ew wî ji xerabiya ku dike bizivirîne Û wî ji quretiyê dûr bixe.

¹⁸ Ew canê wî ji çalê Û jiyana wî ji mirinê diparêze.

¹⁹ Ew bi êşa xwe ya li ser nivînan Û bi pevçûna herdemî ya di hestiyan de tîne rê

²⁰ Ku dilê wî ji nên dixele Û canê wî xwarinên xweş red dike.

²¹ Goştê wî dihele, nayê dîtin Û hestiyên wî xuya dibin.

²² Canê wî nêzîkî çalê dibe Û jiyana wî nêzîkî ruhstênan dibe.

²³ “Heke li ba wî milyaketek, Ji hezar milyaketan yek bi navbeynkarî hebe Ku ya rast ji mirovekî re eşkere bike,

²⁴ Wî çaxî Xwedê kerema xwe nîşanî wî dide û dibêje: ‘Wî ji ketina çalê rizgar bike, Min berdêla wî dît.’

²⁵ Goştê wî wekî goştê zarokan nû dibe Û vedigere rojên xortaniya xwe.

²⁶ Ew ji Xwedê re dua dike û jê razî dimîne, Ew bi şahî rûyê wî dibîne. Xwedê rastiya wî li mirovî vedigerîne.

²⁷ Îcar ew li ber mirovên din bi lavijan dibêje: ‘Min guneh kir û ji rastiyê şaş bûm, Lê min heqê xwe nestand.

²⁸ Wî canê min ji ketina çala mirinê rizgar kir, Wê jiyana min ronahiyê bibîne.’

²⁹ “Xwedê van hemû tiştan dike. Ew van du caran, sê caran, Bi serê wî mirovî de tîne

³⁰ Ku canê wî ji çalê vegerîne Û bi ronahiya jiyanê geş bibe.

³¹ “Eyûbo! Guhê xwe bide û min bibihîze, Tu hiş be, ez bêjim.

³² Heke tiştekî tu bêjî hebe, ji min re bêje, Bêje, çimkî ez dixwazim te mafdar derxim.

³³ An na tu guhdariya min bike, Tu hiş be, ez şehrezayiyê hînî te bikim.”