Eyûb 32 - Kurmanji Încîl

Êlîhûyê Bûzî

¹ Van sê mirovan dev ji bersivdana Eyûb berda. Çimkî wî xwe di çavê xwe de rast didît.

² Piştre hêrsa Êlîhûyê kurê Barakêlê Bûzî rabû ku ji binemala Ram bû. Ew li dijî Eyûb hêrs bû, çimkî Eyûb xwe rast didît, ne ku Xwedê.

³ Ew li dijî her sê hevalên xwe jî hêrs bû, çimkî tevî ku Eyûb sûcdar kiribû, wan bersivek nedabû.

⁴ Ji bo ku ew mirov bi emrê xwe jê mezintir bûn, Êlîhû li benda wan mabû ku bi Eyûb re bipeyive.

⁵ Lê gava wî dît ku bersivek ji devê van sê mirovan derneket, ew hêrs bû.

⁶ Êlîhûyê kurê Barakêlê Bûzî wisa got: “Ez bi emrê xwe biçûk im, hûn jî kal in. Loma min xwe da paş, Ez tirsiyam ku fikra xwe ji we re bêjim.

⁷ Min got: ‘Bila roj bêjin Û zêdebûna salan şehrezayiyê hîn bike.’

⁸ Lê bi rastî ruhê ku di mirov de ye, Erê, hilma Karîndar fêmdariyê dide.

⁹ Şehreza ne kesên kal in, Kesên heqiyê fêm dikin ne rîspî ne.

¹⁰ Loma min got: ‘Guhdariya min bikin.’ Ez jî fikra xwe bêjim.

¹¹ “Ez li benda gotinên we mam, Gava hûn li peyvan digeriyan, Min guh da feraseta we.

¹² Min bala xwe da we. Lê tu kesî neheqiya Eyûb dernexist, Kesekî ji we bersiva gotinên wî neda.

¹³ Nebe hûn bêjin: ‘Me şehrezayî dît, Bila Xwedê wî têk bibe, ne mirov.’

¹⁴ Wî peyvên xwe li dijî min rêz nekirin, Ezê jî bi gotinên we bersiva wî nedim.

¹⁵ “Ew şikestin, êdî bersiv nadin, Tu gotina wan nema.

¹⁶ Ji bo ku ew napeyivin, ez li bendê bimînim? Ji bo ku ew disekinin û bersivê nadin?

¹⁷ Ez jî bersiva xwe bidim, Ez fikra xwe bêjim.

¹⁸ Çimkî dilê min tije gotin e, Ruhê bedena min zorê li min dike.

¹⁹ Loma hinavê min wekî şeraba devgirtî ye, Wekî meşkeke nû ya şerabê dike biteqe.

²⁰ Ez bêjim ku rihet bim, Divê ez devê xwe vekim û bersivê bidim.

²¹ Ezê ferq û meyliya tu kesî nekim, Ezê şelafiya mirovan nekim,

²² Ez nizanim şelafîtî çi ye! Yan na wê Afirînerê min yekser min tune bike.