Eyûb 31 - Kurmanji Încîl

¹ “Min bi çavê xwe re peymanekê çêkir, Gelo ezê çawa li keçikekê binêrim?

² Ma para mirov a ji Xwedayê li jorê Û mîrasa mirov a ji bilindciyan, ji Yê Karîndar çi ye?

³ Gelo felaket bi ser neheqan de Û bela bi ser kesên xerabiyê dikin de nayê?

⁴ Ma ew riyên min nabîne Û hemû gavên min najmêre?

⁵ “Heke ez bi derewkarî meşiyabim Û lingê min li pey hîleyê lezandibe,

⁶ –Helbet ezê di mêzîna rast de bêm kişandin Û wê Xwedê kamilbûna min bibîne–

⁷ Heke piyê min ji rê derketibe Û dilê min dabe pey çavê min, Heke qisûr bi destê min bûbe,

⁸ Wî çaxî ez biçînim lê bila kesê din bixwe, Dexlê min ji kokê bê rakirin.

⁹ “Heke dilê min bi jinekê xapiyabe Û min li ber deriyê cîranê xwe kemîn danîbe,

¹⁰ Wî çaxî bila jina min genimê mirovekî din bihêre Û kesên din bi ser wê de xwar bibin.

¹¹ Çimkî ev dibû riswatî û sûcekî dadgehî.

¹² Erê, ew sûc agirek e Ku heta warê helakê dadiqurtîne Û ji kokê ve hemû berê min radike.

¹³ “Heke xulam an xadima min, ji min bi gazin in Û min jî heqê wan red kiribe,

¹⁴ Çaxê Xwedê rabe ezê çi bikim? Dema hesêb bipirse, ezê çi bersivê bidim?

¹⁵ Ma Yê di zikê dê de ez afirandim ew jî neafirandin? Yê ku di malzarokê de şikil dide me ne yek e?

¹⁶ “Heke min daxwaza belengazan texsîr kiribe Yan çavê jinebiyê tefandibe,

¹⁷ Heke min para xwe bi tena serê xwe xwaribe Ku sêwî jê nexwaribe,

¹⁸ –Helbet ji xortaniya xwe ve, Min wekî bav sêwî mezin dikir Û ji roja ez çêbûme û vir ve Min rêberiya jinebiyê dikir–

¹⁹ Heke min kesekî ji bêkinciyê li ber mirinê ye, Yan hejarekî ku lihêfa wî tuneye dîtibe

²⁰ Ku dilê wî ji min re dua nekiribe Yan bi hiriya miyên min germ nebûbe,

²¹ Heke ji ber min li dergehê bajêr alîgir dîtin, Min destê xwe li dijî sêwiyan rakiribe,

²² Bila milê min ji girmilê min bikeve Û hestiyê milê min bişikê.

²³ Çimkî ezê ji ber felaketa ku ji Xwedê tê, Biketama tirs û sawê Û ji ber rewnaqiya wî tiştek ji destê min nedihat.

²⁴ “Heke min hêviya xwe dabe zêr Û min ji zêrê xas re gotibe: ‘Ez bi te ewle me’

²⁵ Heke ez bi serweta xwe ya mezin An bi zêdehiya qezenca destê xwe şa bûbim,

²⁶ Heke min li roja ku dibiriqe Yan heyva ku bi rewnaqî dimeşe, mêze kiribe

²⁷ Û dilê min xef xapiyabe Yan bi destê xwe min ji wan re ramûsanekê şandibe,

²⁸ Wî çaxî wê ev jî bibûya sûcekî dadgehî. Çimkî min Xwedayê li jorê înkar kiriye.

²⁹ “Heke ez bi ketina kesê ji min nefret dike şa bûbim An gava xerabî hat serê wî, ez kelecanî bûbim,

³⁰ –Helbet min destûr neda devê min guneh bike Ku ez naletê li canê wî kesî bînim–

³¹ Heke kesên li konê min negotibin: ‘Kesê bi goştê Eyûb da xwarin têr nebûbe heye?’

³² –Helbet xerîb şevê li derve nediborand, Min ji rêwiyan re deriyê xwe vedikir.–

³³ Heke wekî kesê gunehên xwe nixamtine, Min neheqiya xwe di dilê xwe de veşartibe,

³⁴ Heke ji ber zêdebûna gel tirsiyabim Û kêmdîtina binemalan ez şikandibim, Ez bêdeng mabim û ji derî derneketibim,

³⁵ –Ax! Xwezî kesê guhdariya min dike hebe! Va ye mohra min, bila Karîndar bersiva min bide! Xwezî nivîsa doza ku dijminê min nivîsiye Di destê min de be!

³⁶ Belê minê ew li ser kokelîka xwe hilgirta, Minê daniya ser serê xwe Ku ji min re bibe kofî.

³⁷ Minê hemû gavên avêtine jê re bigota, Wekî mîrekî ezê nêzîkî wî bibûma.–

³⁸ Heke axa min li dijî min bike hewar Û qelşên gîsin tev bi hev re bigirîn,

³⁹ Heke min berê wê bêheq xwaribe Û ji mirina xweyê wê re bûbim sedem,

⁴⁰ Wî çaxî bila di şûna genim de dirî Û di cihê ceh de zîwan derkeve.” Gotinên Eyûb qediyan.