Eyûb 3 - Kurmanji Încîl

Eyûbê Pêxember dibêje

¹ Piştî vê yekê Eyûb devê xwe vekir û nalet li roja bûyîna xwe anî.

² Eyûb wiha got:

³ “Bila roja ez hatim dinyayê tunebe, Şeva gotin: ‘Kurek çêbû’ tunebe.

⁴ Bila ew roj tarî be, Xwedayê li jorê lê negere Û ronahî neyê ser wê.

⁵ Bila taristan û şevereş lê bibin xweyî, Ewr bi serê wê de dakeve Û taristana rojê bibizdîne.

⁶ Bila taristan wê şevê zevt bike, Di nav rojên salê de neyê hesibandin Û nekeve nav koma mehan.

⁷ Erê, bila ew şev bêber be, Dengê şahiyê tê de neyê bihîstin.

⁸ Bila kesên naletê li rojan tînin, naletê li wê rojê jî bînin, Ew kesên di hişyarkirina Livyetan de jêhatî ne.

⁹ Bila stêrên destê sibê tarî bibin, Bila li benda ronahiyê be, lê wê bidest nexe Û tîrêjên seherê jî nebîne.

¹⁰ Çimkî wê rojê deriyên zîkê diya min negirtin Û derd ji çavên min veneşartin.

¹¹ “Gava ez hatim dinyayê, çima ez nemirim, Çaxê ji zik derketim, çima ez helak nebûm?

¹² Çima çokan ez qebûl kirim Û pêsîran ez mijandim?

¹³ Çimkî niha ez bi aramî vezeliyabûm, Di xewê de bûm û rihet bûm,

¹⁴ Bi padîşah û şêwirmendên dinyayê re Ku wêrane ji bo xwe dîsa ava kirine,

¹⁵ Yan bi mîrên ku xweyî zêr in Û malên xwe bi zîv tije kirine re.

¹⁶ Çima ez wekî zarokekî ji ber diya xwe çûye nehatim veşartin, Wekî zarokekî ku ronahî nedîtiye.

¹⁷ Li wir xerab dev ji eziyetê berdidin, Li wir westa bêhna xwe vedidin.

¹⁸ Girtî bi hev re bêxem in, Dengê serkarên suxrevan nabihîzin.

¹⁹ Biçûk jî, mezin jî li wir in, Kole ji xweyên xwe serbest in.

²⁰ “Ma çima ronahiyê didin kesê keder? Ji bo çi jiyanê didin canê biêş?

²¹ Wan bêriya mirinê kiriye, lê nayê, Ew ji xezîneyan bêtir lê digerin.

²² Ew kes gava dikevin gorê, Ji kêfê şa û dilgeş dibin.

²³ Ji bo çi ronahiyê didin kesê riya wî hatiye veşartin Û Xwedê derdora wî sinc kiriye?

²⁴ Çimkî beriya nanê min, nalîna min tê, Hewara min wekî avê dikişe.

²⁵ Bi rastî ya ku ez jê ditirsiyam, Tirs û sawa min hate serê min.

²⁶ Ez ne rihet im, ne aram im, Ez nikarim bêhna xwe vedim, tenê derd tê.”