Eyûb 15 - Kurmanji Încîl

Êlîfazê Têmanî

¹ Êlîfazê Têmanî lê vegerand û got:

² “Gelo şehreza bi zanîna vala bersivê dide? Yan zikê xwe bi bayê rojhilat tije dike?

³ Divê mirov bi gotinên beredayî Û peyvên bêkêr dozê veke?

⁴ Tu tirsa Xwedê jî, ji navê radikî Û dua û fikra li hizûra Xwedê kêm dikî.

⁵ Çimkî neheqiya te hînî devê te dike Û tu zimanê hîlekaran hildibijêrî.

⁶ Devê te, te sûcdar dertîne, ne ku ez, Lêvên te şahidiyê li dijî te dike.

⁷ “Gelo mirovê pêşî hatiye dinyayê tu yî? Yan tu beriya giran çêbûyî?

⁸ Qey te li dîwana Xwedê guhdarî kiriye? Tu xwe wisa şehreza dibînî?

⁹ Tu çi dizanî ku em nizanin? Tu çi fêm dikî ku li ba me tuneye?

¹⁰ Li nav me porspî, pîr û kal hene Ku ji bavê te jî kaltir in.

¹¹ Gelo teselîkirinên Xwedê ji te re An gotinên wî yên nerm û nazik ji bo te kêm in?

¹² Dilê te çima te kaş dike, Çavên te çima dibiriqin

¹³ Ku tu berê hêrsa xwe didî Xwedê Û ji devê te gotinên wiha derdikevin?

¹⁴ “Mirov çi ye ku pak be? Yê ku ji jinekê çêbûye çi ye ku rast be?

¹⁵ Gava Xwedê bi pîrozên xwe ne ewle be Û ezman di çavê wî de ne pak be,

¹⁶ Wê çawa bi mirovê kirêt û dilxerab Ku neheqiyê wekî avê vedixwe, ewle be?

¹⁷ “Guhdariya min bike, ez nîşanî te bidim, Ya ku min dîtiye, ez ji te re bêjim,

¹⁸ Ya ku şehreza dan zanîn, Ya ku bav û kalên wan veneşartin,

¹⁹ Ew bav û kalên ku welat tenê dabûn wan Û hê xerîb neketibûn nav wan.

²⁰ Kesê xerab di hemû rojên xwe de êşê dikişîne Û salên kesê zordar hejmartî ne.

²¹ Dengê sawê di guhên wî de ye, Di aştiyê de xerabkar bi ser wî de tê.

²² Ew bawer nake wê ji tariyê vegere, Şûr çavdêriya wî dike.

²³ Li xwarinê digere û dibêje: ‘Ka li ku ye?’ Dizane ku roja reş li benda wî ye.

²⁴ Wekî padîşahekî ji şer re amade, Derd û tengasî wî ditirsînin û têk dibin.

²⁵ Çimkî wî destê xwe li dijî Xwedê rakiribû, Li dijî Karîndar quretî kiribû,

²⁶ Bi mertalê xwe yê stûr û gilover, Bi serhişkî bi ser wî de beziyabû.

²⁷ “Tevî ku wî bi bezê rûyê xwe nixamtiye Û zikê wî bez girtiye,

²⁸ Wê li bajarê hilweşiyayî, Li wê malê rûne ku lê nayê rûniştin Û wê bibe şikêrên keviran.

²⁹ Wê dewlemend nebe. Wê mal û milkê wî nemîne Û hebûna wî li welêt belav nebe.

³⁰ Wê ji tariyê dernekeve, Wê pêta êgir şaxên wî ziwa bike Û bi hilma devê Xwedê here û derbas bibe.

³¹ Bila baweriya xwe bi tiştên beredayî neyîne, Bila xwe nexapîne, Çimkî wê bergîdana wî jî beredayî be.

³² Beriya demê wê karê wî biqede, Wê çiqlê wî şîn nebe.

³³ Wê wekî mêwê cûrê xwe biweşîne Û wekî darzeytûnê kulîlka xwe daweşîne.

³⁴ Çimkî civata xwedênenasan sêr e Û agir konên bertîlxûran dadiqurtîne.

³⁵ Ew bi fesadiyê bi zaro dibin û xerabiyê tînin, Nava wan bi derewan tije ye.”