Eyûb 10 - Kurmanji Încîl

¹ “Dilê min ji jiyana min dixele, Ezê gazina dilê xwe serbest bihêlim Û bi êşa canê xwe bêjim.

² Ezê ji Xwedê re bêjim: ‘Min sûcdar dernexe, Eşkere bike tu çima li dijî min î?

³ Ma li xweşa te diçe, tu zordariyê dikî, Keda destê xwe kêm dibînî Û bi keremdarî li şêwra xeraban dinêrî?

⁴ Gelo çavên te çavên beşeran in? Yan tu wekî mirovan dibînî?

⁵ Rojên te wekî rojên mirovan, Salên te wekî salên zilaman in?

⁶ Ma tu li sûcê min digerî? Li gunehê min dikolî?

⁷ Lê belê tu dizanî ku ez ne sûcdar im Û tu kesê ku min ji destê te rizgar bike tuneye.

⁸ “‘Destên te şikil dan min û ez afirandim. Lê tu niha min helak dikî?

⁹ Ji kerema xwe bi bîr bîne, Te wekî gilê şikil da min. Gelo tê careke din min bişînî axê?

¹⁰ Gelo te ez wekî şîr nerijandim, Te wekî penîr ez ziwa nekirim?

¹¹ Te goşt û çerm li min kir, Bi hestî û damaran ez honandim.

¹² Te jiyan û dilovanî dan min, Xweyîkirina te ruhê min parast.

¹³ “‘Lê ez armanca te dizanim. Tiştên te di dilê xwe de veşartin ev in.

¹⁴ Heke ez guneh bikim, tu çavdêriya min dikî Û min bêsûc dernaxî.

¹⁵ Heke ez sûcdar bim, wey li halê min, Jixwe ez mafdar jî bim, nikarim serê xwe rakim. Çimkî ez şermezar im Û tengezariya xwe dibînim.

¹⁶ Heke ez serê xwe rakim, tê wekî şêrekî nêçîra min bikî Û karê xwe yê erjeng dîsa nîşanî min bidî.

¹⁷ Tê li dijî min şahidên nû derxî, Hêrsa xwe li min zêde bikî Û artêşên te ref bi ref bidin pey min.

¹⁸ “‘Gelo te çima ez ji zikê dayikê derxistim? Xwezî min hilma xwe ya dawî bida Û çavê kesî ez nedidîtama.

¹⁹ Ezê wisa bûma, wekî ez çênebûme, Wê ez ji zikê dayikê bibirama gorê.

²⁰ Gelo rojên min ne li ber qedandinê ne? Min berde, piçekî şahiyê bibînim.

²¹ Beriya ez herim wê dera bêveger, Wî diyarê tarî û siya mirinê,

²² Diyarê tarî yê taristana kûr, Diyarê bêpergal û siya mirinê, Li dera ku li wir ronahî jî taristana kûr e.’”