Eyûb 1 - Kurmanji Încîl

Eyûbê Pêxember û malbata wî

¹ Li welatê Ûsê zilamekî bi navê Eyûb hebû. Ew mirovekî kamil û dilrast bû. Ji Xwedê ditirsiya û xwe ji xerabiyê dûr dixist.

² Heft kur û sê keçên wî hebûn.

³ Heft hezar pezên wî, sê hezar deveyên wî, pênc sed cot gayên wî, pênc sed kerên wî û gelek zêde xulamên wî hebûn. Li rojhilat, mirovê herî mezin ew bû.

⁴ Kurên wî bi dorê li malên xwe ziyafet didan. Wan qasid dişandin û gazî xwişkên xwe dikirin ku werin û bi wan re bixwin û vexwin.

⁵ Gava rojên ziyafetê diqediyan, Eyûb gazî wan dikir û bi vî awayî ew pîroz û paqij dikirin. Ew serê sibê zû radibû, li gorî hejmara zarokên xwe qurbanên şewitandinê pêşkêş dikir û digot: “Belkî zarokên min guneh kiribin û di dilê xwe de çêrî Xwedê kiribin.” Eyûb hergav wiha dikir.

Ceribandina pêşî

⁶ Rojekê hebûnên ezmanî hatin ku derkevin pêşberî Xudan û Îblîs jî bi wan re hat.

⁷ Xudan ji Îblîs re got: “Tu ji ku têyî?” Îblîs ji Xudan re got: “Ez ji gera dinyayê têm, li vir û li wir digeriyam.”

⁸ Xudan jê re got: “Gelo te baş dêhna xwe da Eyûbê xulamê min? Çimkî li dinyayê mirovekî wekî wî tuneye, mirovekî kamil û dilrast e. Ew ji Xwedê ditirse û xwe ji xerabiyê dûr dixe.”

⁹ Îblîs bersiva Xudan da û got: “Gelo Eyûb beredayî ji Xwedê ditirse?

¹⁰ Ma te ew, mala wî û her tiştê wî ji her alî ve sinc nekir? Te karên destê wî bereket kirin. Hebûna wî li welêt zêde bû.

¹¹ Lê tu destê xwe dirêj bikî û li hemû tiştên wî bixî, wî çaxî wê li ber te jî çêrî te bike.”

¹² Xudan jê re got: “Baş e. Her tiştê wî di destê te de ye, lê dest nede wî.” Îblîs ji hizûra Xudan rabû û çû.

¹³ Rojekê, gava kur û keçên wî li mala birayê xwe yê mezin xwarin dixwarin û şerab vedixwarin,

¹⁴ qasid hat ba Eyûb û got: “Gava ga cot dikirin û ker jî li ba wan diçêriyan,

¹⁵ Sebayî bi ser wan de hatin û ew birin. Wan xulam jî dan ber şûran. Ez bi tena serê xwe filitîm ku ji te re bêjim.”

¹⁶ Hê ew bi gotin bû, yekî din hat û got: “Agirê Xwedê ji ezmanan ket, wî pez û xulam şewitandin û daqurtandin. Ez bi tena serê xwe filitîm ku ji te re bêjim.”

¹⁷ Hê ew bi gotin bû, yekî din hat û got: “Kildaniyan bi sê yekîneyan êrîşî ser deveyan kir, ew birin. Wan xulam dan ber şûran. Ez bi tena serê xwe filitîm ku ji te re bêjim.”

¹⁸ Hê ew bi gotin bû, yekî din hat û got: “Kurên te û keçên te li mala birayê xwe yê mezin xwarin dixwarin û şerab vedixwarin

¹⁹ û va ye, bahozeke mezin ji aliyê din ê beriyê ve rabû û li her çar aliyên malê xist. Mal bi ser xortan ve ket û ew mirin. Ez bi tena serê xwe filitîm ku ji te re bêjim.”

²⁰ Eyûb rabû, xiftanê xwe çirand û porê xwe kur kir. Ew ket erdê û perizî

²¹ û got: “Ez tazî ji zikê diya xwe ketim, Ezê tazî vegerim. Xudan da, Xudan stand. Bila navê Xudan pîroz be.”

²² Di tevahiya van tiştan de Eyûb guneh nekir û Xwedê sûcdar nekir.