Ester 1 - Kurmanji Încîl

Ahaşwêroşê Padîşah taca Waştiya Şahbanû jê distîne

¹ Ahaşwêroş di serdema padîşahiya xwe de, ji Hindistanê heta Hebeşistanê, li ser sed û bîst û heft bajaran padîşahî dikir.

² Textê padîşahiya wî li qesra bajarê Sûsayê bû.

³ Di sala sisêyan a padîşahiya xwe de wî ji bo hemû serek û karmendên xwe ziyafetek da. Fermandarên Pars û Medan, rîspiyên gel û waliyên bajaran li wir amade bûn.

⁴ Ahaşwêroş demeke dirêj, bi qasî sed û heştê rojan, bi şahiyên mezin dewlemendiya padîşahiya xwe û rûmeta mezinahiya xwe nîşan da.

⁵ Piştî wan rojan, padîşah li hewşa qesra xwe ya li Sûsayê, ji biçûkan heta mezinan heft rojan ziyafet da kesên xwe.

⁶ Li hewşê, perdeyên spî û şînê tarî yên ji tayê pembû yê tenik, bi benên kitanê binevşî, bi xelekên zîvîn ên stûnên mermerî ve girêdayî bûn. Zemîna hewşê bi mermerên sor, spî, zer û reş hatibû raxistin, sedrên zêrîn û zîvîn hatibûn danîn.

⁷ Wan şerab, li gorî comerdiya padîşah, bi zêdehî, bi firaxên zêrîn ên cûr bi cûr pêşkêş kirin.

⁸ Vexwarina wan li gorî emrê padîşah bû û kesî bi zorê bi wan nedida vexwarin. Ji ber ku padîşah emir dabû xizmetkarên qesra xwe ku li gorî dilê xwe bikin.

⁹ Waştiya Şahbanû jî li qesra Ahaşwêroşê Padîşah ziyafetek da jinan.

¹⁰ Roja heftan, padîşah bi şerabê kêfxweş bû. Wî ji Mehûman, Bîzta, Harbona, Bîgta, Avagta, Zêtar û Karkasê ku heft nemêrên qesrê bûn xwest

¹¹ bedewiya Waştiya Şahbanû nîşanî gel û serekan bidin. Loma jî emir da ku taca wê ya şahbanûtiyê jê re bînin. Çimkî Waştî gelekî bedew bû.

¹² Lê Waştiya Şahbanû emrê padîşah ê ku bi riya nemêrên qesrê dabû red kir û neçû. Ji ber vê yekê padîşah hêrs bû. Xezeba wî tê de har bû.

¹³ Padîşah bi zanayên ku bi rêbazan dizanin re şêwirî. Çimkî li gorî adetan ew bi hemû kesên bi qanûn û adetan dizanin dişêwirî.

¹⁴ Ew kesên wî yên herî nêzîk Karşena, Şêtar, Admata, Tarşîş, Meres, Marsena û Memûxan bûn ku rû bi rû ew didîtin. Ev heft pêşewayên Pars û Medan, rêveberên sereke yên padîşahiyê bûn.

¹⁵ Ahaşwêroşê Padîşah ji wan pirsî û got: “Ji bo ku guh neda fermana min a bi riya berdestiyan, li gorî qanûnê divê çi bi Waştiya Şahbanû bê kirin?”

¹⁶ Memûxan li pêş padîşah û giregiran got: “Waştiya Şahbanû ne tenê li dijî padîşah sûc kir, wê li dijî hemû serekan û gelên li hemû herêmên Ahaşwêroşê Padîşah sûcdar e.

¹⁷ Çimkî ev kiryara şahbanûyê wê here guhê hemû jinan û wê bêjin: ‘Ahaşwêroşê Padîşah emir da ku Waştiya Şahbanû bînin ba wî, lê ew neçû’ û bi vî awayî wê mêr di çavên jinên xwe de kêm bibin.

¹⁸ Hema wê rojê, jinên bi esil ên Pars û Medan ji ber kirina şahbanûyê, wê çav li hev bikin. Wê jin mêrên xwe kêm bibînin û hêrs û xezeb zêde bibe.

¹⁹ Heke bi dilê padîşah be, bila fermanekê derxe. Bila ev ferman li qanûnên Pars û Medan bên zêdekirin ku nayên guhertin. Wê careke din Waştî neyê ba padîşah. Bila padîşah şahbanûtiya wê bide jineke din ku jê çêtir e.

²⁰ Gava fermana padîşah li seranserê padîşahiya wî were eşkerekirin, wê tevahiya jinan rûmetê nîşanî mêrên xwe bidin.”

²¹ Ev gotin li xweşa padîşah û serekan çû. Padîşah guh da pêşniyara Memûxan.

²² Padîşah name şandin hemû bajarên padîşahiyê. Wî li gorî nivîsîna wan ji her bajarî û bi zimanê wan ji her gelî re name şandin û diyar kir ku divê her mêr malxweyê mala xwe be û bi zimanê gelê xwe bipeyive.