Destpêk 8 - Kurmanji Încîl

Ava Tofanê vedikişe

¹ Xwedê Nûh û hemû heywanên kedî û kovî yên ku pê re di gemiyê de bûn bi bîr anî, bi ser rûyê erdê ve bayek rakir û av nizim bû.

² Kaniyên kûrahiyê û kulekên ezmanan hatin girtin. Baran sekinî.

³ Hêdî hêdî av ji rûyê erdê kişiya û piştî sed û pêncî rojan av kêm bû.

⁴ Di roja hivdehê meha heftan de gemî li ser çiyayên Araratê rûnişt.

⁵ Heta meha dehan her ku diçû av kêm bû. Di roja pêşî ya meha dehan de serê çiyayan xuya bûn.

⁶ Piştî çil rojan Nûh pencereya ku di gemiyê de çêkiribû vekir

⁷ û qijak berda derve. Heta ku av ziwa bû qijak vir ve û wê ve firiya.

⁸ Nûh kevok berda ku bibîne av kişiyaye yan na

⁹ lê kevokê cihekî ku lê deyne nedît, çimkî av hê li ser tevahiya rûyê erdê bû. Kevok vegeriya ba Nûh. Wî destê xwe dirêj kir, kevok hilda û anî gemiyê, ba xwe.

¹⁰ Nûh heft rojên din jî sekinî û careke din kevok berda.

¹¹ Êvarê kevok zivirî û va ye pelekî zeytûna ter di nav nikulê xwe de bû. Nûh fêm kir ku av ji ser rûyê erdê kişiyaye.

¹² Heft rojên din ma û dîsa kevok şand. Lê vê carê kevok venegeriya.

¹³ Gava Nûh şeş sed û yek salî bû, di roja pêşî ya meha pêşî de, av kişiya û nema. Nûh banê gemiyê vekir û erd ziwa bûye.

¹⁴ Di roja bîst û heftê meha diduyan de, erd bi tevahî ziwa bû.

¹⁵ Xwedê ji Nûh re got:

¹⁶ “Tu bi jina xwe, kurên xwe û bûkên xwe re ji gemiyê derkeve.

¹⁷ Ji hemû beşerê, bi xwe re ji her cureyê jîndaran; teyr, heywan û hemû afirîdên ku dişêlin derxe derve ku ew li dinyayê belav bibin, zêde û berdar bibin.”

¹⁸ Nûh bi jina xwe, kurên xwe û bûkên xwe re ji gemiyê derket.

¹⁹ Hemû heywan, hemû afirîdên dişêlin û hemû teyr li gorî cureyên xwe ji gemiyê derketin.

²⁰ Nûh ji Xudan re gorîgehek çêkir û ji hemû heywan û teyrên paqij, qurbanên şewitandinê pêşkêş kirin.

²¹ Xudan bi bêhna xweş a qurbanên şewitandinê kêfxweş bû û got: “Tevî ku meyla dilê mirov ji zarokatiyê ve bi ser xerabiyê ve ye, êdî ezê careke din ji ber mirovan vê axê nalet nekim. Wekî min niha kir, êdî ezê careke din her jîndarî tune nekim.

²² “Heta ku dinya hebe, Wê çandinî û dirûn, Sarî û germî, Havîn û zivistan, Şev û roj hebe.”