Destpêk 50 - Kurmanji Încîl

Veşartina Aqûbê Pêxember

¹ Ûsiv xwe avêt ser bavê xwe, pê de giriya û ew ramûsa.

² Piştre wî emir da xulamên xwe yên hekîm ku bavê wî mûmya bikin. Li ser vê yekê hekîman Îsraêl mûmya kir.

³ Mûmyakirin çil rojan berdewam kir. Çimkî ewqas dem pêwist bû. Misriyan heftê rojan şîna wî kir.

⁴ Gava şîna wan xilas bû, Ûsiv ji karmendên Firewn re got: “Heke dilê we bi min xweş be, ji bo min bi Firewn re bipeyivin. Jê re bibêjin:

⁵ ‘Bavê min ez dame sondê û got: Va ye ez li ber mirinê me. Min di gora li welatê Kenanê de veşêrin ku min ji bo xwe kola bû. Niha destûrê bide min ez herim, bavê xwe veşêrim û vegerim.’”

⁶ Firewn got: “Here bavê xwe veşêre çawa ku wî te daye sondê.”

⁷ Ûsiv ji bo ku bavê xwe veşêre çû. Hemû karmendên Firewn, hemû rîspiyên qesrê û welatê Misrê bi Ûsiv re hevraz bûn.

⁸ Hemû malbata Ûsiv, birayên wî û maliyên mala bavê wî jî bi wan re bûn. Tenê zarokên xwe û pez û dewarên xwe li herêma Goşenê hiştin.

⁹ Erebe û siwar jî pê re, bi rê ketin. Komeke gelek mezin çêbû.

¹⁰ Çaxê gihîştin Bêndera Atadê ya li rojhilatê Çemê Şerîayê, bi şewat giriyan û şîn kirin. Ûsiv li wir heft rojan ji bo bavê xwe şîn kir.

¹¹ Çaxê Kenaniyên li wir rûdinin şîna li Bêndera Atadê dît, wan got: “Misrî şîneke çiqas bi şewat dikin!” Ji ber vê yekê, ji vê dera li rojhilatê Çemê Şerîayê re Avêl-Misrayîm gotin.

¹² Kurên Aqûb, fermana ku bavê wan li wan kiribû, bi cih anîn.

¹³ Wan ew bir welatê Kenanê û ew li şikefta di zeviya Maxpêlayê ya li kêleka Mamreyê de veşart. Îbrahîm ew goristan bi zeviyê wê ve ji Efronê Hîtîtî kirîbû.

¹⁴ Piştî ku Ûsiv bavê xwe veşart, bi birayên xwe û hemû kesên pê re hatibûn re vegeriya Misrê.

Ûsivê Pêxember bawerî dide birayên xwe

¹⁵ Piştî mirina bavê wan, birayên Ûsiv got: “Gelo Ûsiv dikare li dijî me kîn bigire û heyfa hemû xerabiya ku me pê kiriye ji me bistîne?”

¹⁶ Loma wan şand pey Ûsiv û got: “Bavê te beriya ku bimire ev emir li me kir û got:

¹⁷ ‘Ji Ûsiv re bêjin: Ji kerema xwe neheqiya birayên xwe û gunehê wan bibexişîne, çimkî xerabî bi te kirin.’ Niha em ji te rica dikin, tu neheqiya xulamên Xwedayê bavê xwe bibexişîne.” Çaxê gotina wan gihîşt Ûsiv, ew giriya.

¹⁸ Piştre birayên wî hatin, li ber wî xwe deverû avêt erdê û got: “Em koleyên te ne.”

¹⁹ Lê Ûsiv ji wan re got: “Netirsin. Ma ez di cihê Xwedê de me?

²⁰ We niyet kir ku hûn xerabiyê bi min bikin, lê Xwedê wekî ku îro dibe ev niyet vegerand ser qenciyê. Loma gelek kes ji mirinê filitîn.

²¹ Êdî netirsin. Ezê we û zarokên we xweyî bikim.” Wî bi gotinên xweş, dilê wan geş kir.

Mirina Ûsivê Pêxember

²² Ûsiv bi malbata bavê xwe re li Misrê ma. Wî sed û deh sal emir kir.

²³ Wî Efrayîm û neviyên wî dîtin. Herwiha wî bûyîna zarokên Maxîrê kurê Minaşşe jî dîtin.

²⁴ Ûsiv ji birayên xwe re got: “Ez li ber mirinê me. Lê bêguman wê Xwedê were alîkariya we û we ji vî welatî bibe wî welatê ku ji Îbrahîm, Aqûb û Îshaq re soza wê dabû.”

²⁵ Ûsiv kurên Îsraêl da sondê û got: “Esse wê Xwedê were alîkariya we û divê hûn hestiyên min ji vir derxin.”

²⁶ Ûsiv di sed û deh saliya xwe de mir. Wan ew mûmya kir û xist tabûtekê. Ew li Misrê ma.