Destpêk 37 - Kurmanji Încîl

Xewnên Ûsivê Pêxember

¹ Aqûb li welatê ku bavê wî bi xerîbî lê mabû, li welatê Kenanê rûnişt.

² Qeyda ziriyeta Aqûb: Ûsiv xortekî hivdeh salî bû. Ew bi birayên xwe yên ji jinbavên xwe, bi kurên Bîlhayê û kurên Zîlpayê re li ber pêz bû. Ûsiv kirinên xerab ên birayên xwe ji bavê xwe re dianî.

³ Îsraêl ji hemû kurên xwe zêdetir ji Ûsiv hez dikir. Çimkî Ûsiv di kalîtiya wî de jê re bûbû. Wî ji Ûsiv re kincekî dirêj û bixemil çêkiribû.

⁴ Çaxê birayên wî dîtin ku bavê wan ji hemûyan bêtir jê hez dike, li ber çavên wan reş bû, pê re xweş xeber nedidan.

⁵ Ûsiv xewnek dît û çaxê ku wî ev xewn ji birayên xwe re got, li ber çavên wan zêdetir reş bû.

⁶ Wî ji wan re got: “Ka guhdariya vê xewna min bikin:

⁷ Min dît ku em li zeviyê gurzan girê didin. Gurza min di cih de rabû û çik sekinî. Lê gurzên we li dora gurza min kom bûn û xwe li ber tewandin.”

⁸ Birayên wî jê re got: “Çavê te lê ye tu li ser me bibî padîşah? Tê bibî serwerê me?” Wan ji ber xewna wî û gotinên wî, zêdetir jê nefret kirin.

⁹ Wî xewneke din dît û ew jî, ji birayên xwe re got: “Guhdarî bikin, min xewneke din dît: Roj, heyv û yanzdeh stêr li ber min ditewiyan.”

¹⁰ Çaxê Ûsiv xewna xwe ji bavê xwe û ji birayên xwe re got, bavê wî lê hêrs bû û got: “Ev çi xewn e? Ma nexwe ez, diya te û birayên te emê bên û xwe li ber te bitewînin erdê?”

¹¹ Birayên wî jê dexisîn, lê xewna wî di hişê bavê wî de ma.

Ûsivê Pêxember tê firotin

¹² Rojekê birayên wî, ji bo ku keriyên bavê xwe biçêrînin çûbûn nêzîkî Şexemê.

¹³ Îsraêl ji Ûsiv re got: “Birayên te li Şexemê pez diçêrînin. De were, ez te bişînim ba wan.” Ûsiv got: “Baş e.”

¹⁴ Aqûb got: “Here binêre ka birayên te û pez bi silamet in. Ji min re xeberekê bîne.” Bi vî awayî wî ew ji Deşta Hevronê şand. Çaxê Ûsiv gihîşt Şexemê,

¹⁵ zilamekî dît ku ew li wê derê digere. Zilam jê pirsî: “Tu li çi digerî?”

¹⁶ Ûsiv got: “Ez li birayên xwe digerim. Ma tu dikarî ji min re bêjî ew li ku derê pezê xwe diçêrînin?”

¹⁷ Zilêm got: “Ew bi rê ket. Min bihîst ku ji hev re digotin: ‘Em herin Dotanê.’” Ûsiv da rê û li nêzîkî Dotanê rastî wan hat.

¹⁸ Wan ji dûr ve Ûsiv dît û beriya ku ew hat ba wan, şêwra kuştina wî kirin.

¹⁹ Wan ji hev re got: “Va ye, xweyê xewnan tê.

²⁰ De werin em wî bikujin û bavêjin bîrekê. Emê bêjin heywanekî hov ew xwar. Paşê emê bibînin ka xewnên wî çawa pêk tên.”

²¹ Çaxê Rûbên ev bihîst, xwest ku Ûsiv ji destê wan rizgar bike û got: “Em wî nekujin.

²² Xwînê nerêjin. Wî bavêjin wê bîra çolê, lê destê xwe dirêjî wî nekin.” Ji bo ku wî rizgar bike û ji bavê xwe re bêje, wî ev yek got.

²³ Gava Ûsiv gihîşt ba birayên xwe, wan ew kincê ser wî yê bixemil derxistin,

²⁴ Ew girtin û avêtin bîrekê. Bîr vala bû, tê de av tune bû.

²⁵ Gava rûniştin ku xwarina xwe bixwin, wan serê xwe rakir û dît ku karwanekî Îsmaîliyan ji aliyê Gîladê ve tê. Deveyên wan bi benîşt, melhem û mûr barkirî bûn. Ew diçûn Misrê.

²⁶ Cihûda ji birayên xwe re got: “Heke em birayê xwe bikujin û xwîna wî veşêrin, ma emê çi bi dest bixin?

²⁷ Werin em wî bifiroşin Îsmaîliyan û destên xwe pê nekin. Çimkî ew birayê me ye, ji xwîna me ye.” Birayên wî qebûl kirin.

²⁸ Gava bazirganên Mîdyanî di wir re derbas dibûn, wan birayê xwe Ûsiv ji bîrê kişandin û ew bi bîst zîvî firotin wan Îsmaîliyan. Wan jî Ûsiv bir Misrê.

²⁹ Çaxê Rûbên vegeriya ser bîrê û dît ku Ûsiv ne li wê derê ye, cilên xwe çirandin.

³⁰ Ew zivirî ba birayê xwe û got: “Kurik ne li wê derê ye. Ezê niha çi bikim?”

³¹ Li ser vê yekê wan nêriyekî serjêkir û kincê Ûsiv di xwîna wî da.

³² Wan kincê wî ji bavê xwe re bir û got: “Me ev dît. Ka binêre yê kurê te ye, an na?”

³³ Aqûb kinc nas kir û got: “Ev kincê kurê min e. Heywanekî hov ew xwariye. Bêguman Ûsiv hatiye perçekirin.”

³⁴ Aqûb cilên xwe çirandin, çûx li pişta xwe girê da û demeke dirêj şîna kurê xwe kir.

³⁵ Hemû kur û keçên wî di ber dilê wî dan, lê ew teselî nebû û wî got: “Ezê bi şîn herim diyarê miriyan ba kurê xwe.” Ew li ser kurê xwe giriya.

³⁶ Di vê navberê de Mîdyaniyan Ûsiv li Misrê firot Potîfar. Ew karmendekî Firewn û fermandarê parêzvanên wî bû.