Destpêk 34 - Kurmanji Încîl

Dînaya keça Aqûbê Pêxember û Şexemê kurê Hamor

¹ Dînaya keça Aqûb a ji Lêayê, rojekê derket ku jinên herêmê ziyaret bike.

² Çaxê Şexemê kurê Hamorê Hîwiyê mîrê herêmê ew dît, girt bi zorê pê re raza û nizim kir.

³ Dilê wî ket keça Aqûb, wî ji wê hez kir û bi dilovanî pê re peyivî.

⁴ Şexem ji bavê xwe Hamor re got: “Vê keçikê ji min re bixwaze.”

⁵ Çaxê Aqûb bihîst ku keça wî Dîna hatiye qirêjkirin, kurên wî li çolê li ber pezê wî bûn. Heta ku ew hatin mal, Aqûb dengê xwe dernexist.

⁶ Hamorê bavê Şexem ji bo ku bi Aqûb re bipeyive çû ba wî.

⁷ Di vê navberê de kurên Aqûb ji çolê vedigeriyan. Gava wan ev yek bihîst, gelek dilêş û hêrs bûn. Çimkî Şexem bi keça Aqûb re razabû û li welatê Îsraêl kirêtî kiribû. Divê ev yek qet nehata kirin.

⁸ Lê Hamor ji wan re got: “Dilê kurê min Şexem ketiye keça we. Ji kerema xwe wê bidin wî.

⁹ Em bibin merivên hev. Keçên xwe bidin me û keçên me ji xwe re bibin.

¹⁰ Hûn dikarin di nav me de bijîn, welat li ber we ye. Tê de rûnin, bazirganiyê bikin û bibin xweyî mal û milk.”

¹¹ Şexem ji bav û birayên Dînayê re got: “Bila dilê we bi min xweş be, hûn çi bixwazin ezê bidim we.

¹² Hûn çiqas qelen û diyarî bixwazin ezê bidim. Tenê keçikê bidin min.”

¹³ Ji ber ku Dînaya xwişka wan hatibû qirêjkirin, kurên Aqûb bi hîle bi Şexem û bavê wî Hamor re peyivîn.

¹⁴ Wan got: “Nabe, em nikarin xwişka xwe bidin mirovekî bêsinet. Ev ji me re şerm e.

¹⁵ Tenê em dikarin bi şertekî razî bibin: Hemû mêrên we sinet bibin û bibin wekî me.

¹⁶ Wî çaxî emê keçên xwe bidin we û keçên we ji xwe re bînin. Emê di nav we de bijîn û bibin miletek.

¹⁷ Lê heke hûn qebûl nekin û sinet nebin, emê xwişka xwe bibin û herin.”

¹⁸ Ev pêşniyara wan, bi dilê Hamor û kurê wî Şexem bû.

¹⁹ Xortê ciwan ê ku di hemû mala bavê xwe de yê herî birûmet bû, dereng nema û tiştê ku wan got, kir. Çimkî ew dildarê keça Aqûb bû.

²⁰ Hamor û Şexemê kurê wî çûn ber dergehê bajêr ku bi mêrên bajêr re bipeyivin. Wan got:

²¹ “Ev mirov bi me re dost in. Bila li welatê me bijîn, tê de bazirganiyê bikin. Welatê me têra xwe berfireh e, têra me û wan dike. Em dikarin keçên wan ji xwe re bînin û keçên xwe bidin wan.

²² Lê ew mirov, bi tenê bi şertê ku hemû mêrên me jî wekî wan sinet bibin, wê razî bibin ku bi me re bijîn û bi wan re bibin miletek.

²³ Ma bi vî awayî wê keriyên wan, malê wan û hemû heywanên wan nebin ên me? Werin em bi wan re li hev bikin û bila bi me re bijîn.”

²⁴ Hemû mêrên bajêr gotina Hamor û kurê wî Şexem qebûl kirin û sinet bûn.

²⁵ Piştî sê rojan, dema tevahiya mêran êşa sinetbûnê dikişandin, du kurên Aqûb, birayên Dînayê Şimûn û Lêwî, şûrên xwe hildan, bêtirs ketin bajêr û hemû mêr kuştin.

²⁶ Wan Hamor û kurê wî Şexem jî dan ber şûran, Dîna ji mala Şexem derxistin û çûn.

²⁷ Hemû kurên Aqûb hatin ser laşan û bajarê ku xwişka wan lê hatibû qirêjkirin, talan kirin.

²⁸ Pez, dewar, ker û her tiştên wan ên ku li bajêr û li çolê bûn, hildan.

²⁹ Hemû mal, jin û zarokên xwe birin, her tiştên li malên wan talan kirin.

³⁰ Aqûb ji Şimûn û ji Lêwî re got: “We Kenanî û Perîzziyên ku li vî welatî rûdinin ji min re kir dijmin û belayek anî serê min. Em hindik in, heke ew hêza xwe li dijî min bikin yek û êrîşî min bikin, ezê bi malbata xwe re tune bibim.”

³¹ Jê re got: “Tiştê ku bi fahîşekê re dike, çawa dikare bi xwişka me re bike?”