Destpêk 29 - Kurmanji Încîl

Aqûbê Pêxember digihîje Paddan-Aramê

¹ Aqûb da rê û hat welatê gelên rojhilat.

² Wî dît ku li çolê bîrek hebû. Sê keriyên pêz li ber bîrê mexel bûbûn, çimkî ew ji bîrê dihatin avdan. Kevirekî mezin li ser devê bîrê hebû.

³ Çaxê hemû kerî li wê derê diciviyan, şivanan kevir ji ser devê bîrê gêr dikir û av didan pezê xwe. Piştre dîsa kevir datanîn ser devê bîrê.

⁴ Aqûb ji şivanan pirsî û got: “Birano, hûn ji ku ne?” Wan got: “Em ji Heranê ne.”

⁵ Wî got: “Ma hûn Lavanê neviyê Nahor nas dikin?” Wan lê vegerand û got: “Erê em nas dikin.”

⁶ Aqûb pirsî: “Çawa ye, baş e?” Wan got: “Baş e. Keça wî Rahêl bi pez re tê.”

⁷ Wî ji wan re got: “Binêrin, hê ji êvarê re pir heye. Ne wextê komkirina keriyan e. Pezê xwe av bidin û bibin biçêrînin.”

⁸ Wan got: “Heta ku hemû kerî kom nebin û kevir ji ser devê bîrê neyê gêrkirin, nabe. Tenê wî çaxî em dikarin pez av bidin.”

⁹ Hê dema ew bi wan re dipeyivî Rahêl bi keriyê bavê xwe re hat. Çimkî ew şivan bû.

¹⁰ Gava Aqûb Rahêla keça Lavanê xalê xwe û keriyê wê dîtin, çû kevir ji ser devê bîrê rakir û pezê xalê xwe av da.

¹¹ Piştre Aqûb Rahêl maçî kir û bi dengekî bilind giriya.

¹² Wî ji Rahêlê re got ew ji aliyê bavê wê ve mirovên hev in û ew kurê Rebeqayê ye. Rahêl rabû, beziya çû ji bavê xwe re got.

¹³ Lavanê ku bihîst Aqûbê xwarziyê wî hatiye, bi lez çû pêşiya wî. Lavan ew hembêz kir, ramûsa û anî mala xwe. Aqûb hemû tişt ji Lavan re gotin.

¹⁴ Lavan jê re got: “Bi rastî tu xwîn û goştê min î.” Piştî ku Aqûb mehekê li ba wî ma,

Aqûbê Pêxember bi Lêa û Rahêlê re dizewice

¹⁵ Lavan jê re got: “Tu merivê min î, lê nabe ku tu belaş ji min re bixebitî. Ka bêje heqê te çi ye?”

¹⁶ Du keçên Lavan hebûn. Ya mezin Lêa, ya biçûk jî Rahêl bû.

¹⁷ Çavên Lêayê xweşik bûn, lê bi her awayî Rahêl bedew û delaltir bû.

¹⁸ Dilê Aqûb ket Rahêlê. Wî got: “Ezê ji bo keça te ya biçûk Rahêlê heft salan xulamiya te bikim.”

¹⁹ Lavan got: “Ma ezê yekî ji te çêtir bibînim? Were û li ba min bimîne.”

²⁰ Aqûb ji bo Rahêlê heft salan xebitî. Lê ev jê re wekî çend rojan bû. Çimkî wî ji Rahêlê gelekî hez dikir.

²¹ Paşê Aqûb ji Lavan re got: “Qewlê min temam bû. Êdî keça xwe bide ku em bizewicin.”

²² Lavan hemû xelkê wê derê civand û şahiyek çêkir.

²³ Gava bû êvar wî keça xwe Lêayê ji Aqûb re bir û ew pê re raza.

²⁴ Lavan Zîlpaya cariyeya xwe da xizmeta Lêayê.

²⁵ Çaxê bû sibe, Aqûb dît ku Lêa ye! Wî ji Lavan re got: “Ev çi bû ku te bi min kir? Ez ji bo Rahêlê li ba te xebitîbûm. Çima te ez xapandim?”

²⁶ Lavan lê vegerand û got: “Li ba me adet e, heta ku keçika mezin di malê de be, ya biçûk nadin mêr.

²⁷ Tu vê heftiyê temam bike, emê Rahêlê jî bidin te. Lê divê tu ji bo wê jî heft salan bixebitî.”

²⁸ Aqûb gotina wî qebûl kir. Wî heftiyekê bi Lêayê re temam kir û piştre Lavan keça xwe Rahêlê da wî.

²⁹ Lavan Bîlhaya cariyeya xwe jî da xizmeta Rahêlê.

³⁰ Aqûb bi Rahêlê re raza û wî ji Lêayê bêtir ji Rahêlê hez kir. Aqûb heft salên din ji Lavan re xebitî.

Zarokên Aqûbê Pêxember

³¹ Çaxê Xudan dît ku Lêa nayê hezkirin, wî malzaroka wê vekir. Lê Rahêl kordunde bû.

³² Lêa bi zaro ma û kurek anî. Wê navê wî Rûbên danî Lêayê got: “Xudan xemgîniya min dît. Bêguman êdî wê mêrê min ji min hez bike.”

³³ Ew careke din bi zaro ma û wê kurekî din anî. Wê got: “Ji ber ku Xudan bihîst ez nayêm hezkirin, wî ev kurik jî da min.” Wê navê wî Şimûn danî.

³⁴ Lêa careke din jî bi zaro ma û kurekî din anî. Wê got: “Niha êdî wê mêrê min bi min ve bê girêdan. Çimkî min jê re sê kur anîn.” Wê navê kurê xwe Lêwî danî.

³⁵ Ew dîsa bi zaro ma û kurekî din anî. Got: “Ezê pesnê Xudan bidim.” Wê navê kurê xwe Cihûda danî û demekê zarok neanîn.