Destpêk 28 - Kurmanji Încîl

¹ Îshaq gazî Aqûb kir, ew pîroz kir û got: “Ji keçên Kenaniyan jinê neyîne.

² Zû rabe here Paddan-Aramê mala Betûêlê kalikê xwe. Li wir, keçeka xalê xwe Lavan ji xwe re bîne.

³ Xwedayê Karîndar te pîroz bike, te zêde bike, ziriyeta te pir bike û tu bibî komeke gelan.

⁴ Xwedê wê bereketa ku dabû Îbrahîm, bide te û ziriyeta te. Tu wî welatê ku Xwedê dabû Îbrahîm û tu bi xerîbî lê dimînî, ji xwe re bikî milk.”

⁵ Îshaq Aqûb bi rê kir. Ew çû Paddan-Aramê ba Lavanê kurê Betûêlê Aramî. Ew birayê Rebeqaya diya xwe û Esaw bû.

⁶ Esaw ev dîtin: Îshaq Aqûb pîroz kiriye, şandiye Paddan-Aramê ku jinekê bîne, gava şandiye jê re gotiye: “Tu ji keçên Kenaniyan jinê neyîne”

⁷ û herwiha Aqûb jî bi ya dê û bavê xwe kiriye û çûye Paddan-Aramê.

⁸ Ji ber ku wî dît keçên Kenanî li ber çavê bavê wî Îshaq ne xweş in,

⁹ Esaw çû ba Îsmaîlê kurê Îbrahîm û keça wî, Mahalata xwişka Nevayot anî ser jinên xwe.

Xewna Aqûbê Pêxember

¹⁰ Aqûb ji Beêr-Şevayê rabû ber bi Heranê ve çû.

¹¹ Çaxê gihîşt derekê, li wir sekinî ku şeva xwe derbas bike. Çimkî roj çûbû ava. Wî ji wir kevirek hilanî û danî ber serê xwe ku razê.

¹² Wî di xewna xwe de pêpelûkekê dît ku ji erdê heta ezmanan dirêj dibe. Milyaketên Xwedê pê dihatin xwarê û diçûn jor.

¹³ Xudan li ber serê wî sekinî û got: “Ez Xudan, Xwedayê bavkalê te Îbrahîm û Îshaq im. Ezê vî erdê ku tu li ser vezeliyayî bidim te û ziriyeta te.

¹⁴ Wê ziriyeta te wekî toza erdê zêde bibe û hûnê ber bi rojava û rojhilat, ber bi bakur û başûr ve belav bibin. Wê hemû eşîrên li ser rûyê erdê bi te û bi ziriyeta te pîroz bibin.

¹⁵ Ez bi te re me. Li her dera ku tu herî, ezê te biparêzim û te bi şûn de bizivirînim vî welatî. Heta ku ez, wê soza ku min daye te pêk neyînim ez ji te naqetim.”

¹⁶ Çaxê Aqûb ji xew hişyar bû, ji xwe re got: “Bi rastî Xudan li vir e, lê haya min jê nebû.”

¹⁷ Ew tirsiya û got: “Ev çi dereke bi saw e. Ev der Mala Xwedê bi xwe ye, ev dergehê ezmanan e.”

¹⁸ Aqûb serê sibê zû rabû, ew kevirê ku bi şev danîbû ber serê xwe wekî kêlikekî çikand û rûn bi ser de rijand.

¹⁹ Wî navê wê derê Bêt-Êl danî. Navê bajêr ê berê Lûz bû.

²⁰ Piştre Aqûb soz da û got: “Heke Xwedê bi min re be, di riya ku ez lê diçim de min biparêze û xwarina ez dixwim û cilên ez li xwe dikim bide min

²¹ ku ez bi xêr û silamet vegerim mala bavê xwe, wê gavê wê Xudan bibe Xwedayê min.

²² Bila ew kevirê ku min bi kêlikî çikandiye bibe mala Xwedê. Ji her tiştê ku tu bidî min, ezê dehyekê bidim te.”