Destpêk 21 - Kurmanji Încîl

Bûyîna Îshaqê kurê Îbrahîmê Pêxember

¹ Xudan çawa ku soz dabû, qencî li Sarayê kir û soza xwe pêk anî.

² Sara bi zaro ma, di kalîtiya Îbrahîm de, di wê dema Xwedê diyar kiribû de kurek jê re anî.

³ Îbrahîm navê Îshaq li wî kurî kir ku Sarayê jê re anî.

⁴ Gava Îshaq heşt rojî bû, Îbrahîm çawa ku Xwedê lê emir kiribû ew sinet kir.

⁵ Îbrahîm sed salî bû, gava Îshaq jê re çêbû.

⁶ Sarayê got: “Xwedê ez dame kenandin. Her kesê ku vê yekê bibihîze wê bi min re bikene.

⁷ Wê kê ji Îbrahîm re bigota ‘Wê rojek were Sara şîr bide kurekî?’ Va ye min di vê kalîtiya wî de jê re kurek anî.”

Hacer û Îsmaîl tên dûrkirin

⁸ Kurik mezin bû û di roja ku Îshaq ji şîr hat vekirin de Îbrahîm şahiyek mezin çêkir.

⁹ Çaxê Sarayê dît kurê ku Hacera Misrî ji Îbrahîm re anîbû bi Îshaq tinazên xwe dike,

¹⁰ wê ji Îbrahîm re got: “Vê cariyeyê û kurê wê biqewitîne. Bila kurê vê cariyeyê nebe hevparê mîrasa kurê min Îshaq.”

¹¹ Ev yek li Îbrahîm pir giran hat. Çimkî Îsmaîl jî kurê wî bû.

¹² Lê Xwedê ji Îbrahîm re got: “Tu li ber kurik û cariyeya xwe nekeve. Guhê xwe bide her tiştê ku Sarayê ji te re dibêje. Çimkî wê ziriyeta te bi Îshaq bê naskirin.

¹³ Ezê kurê cariyeyê jî bikim miletekî, çimkî ew jî, ji ziriyeta te ye.”

¹⁴ Îbrahîm serê sibê zû rabû, hinek nan û meşkek av hilda, danî ser milê Hacerê û kurik pê re, ew şand. Hacer çû û demekê li Deşta Beêr-Şevayê geriya.

¹⁵ Çaxê av di meşkê de nema, wê kurê xwe kir bin deviyekê

¹⁶ û çû, bi qasî avêtina tîrekî dûr ket. Ew rûnişt û got: “Ez nikarim li mirina kurê xwe binêrim.” Paşê bi dengekî bilind giriya.

¹⁷ Xwedê dengê kurik bihîst û milyaketê Xwedê ji ezmanan gazî Hacerê kir û got: “Çi bûye Hacer! Netirse, Xwedê dengê kurik ji wê derê bihîst.

¹⁸ Rabe, kurik rake û bi destê wî bigire. Çimkî ezê wî bikim miletekî mezin.”

¹⁹ Piştre Xwedê çavên Hacerê vekirin û wê bîreke avê dît. Ew rabû, meşka xwe bi avê tije kir û av da kurê xwe.

²⁰ Gava zarok mezin dibû Xwedê pê re bû. Ew li beriyê rûnişt û bû tîravêjekî xurt.

²¹ Ew li Beriya Paranê rûnişt û diya wî ji welatê Misrê jinek jê re anî.

Peymana Îbrahîmê Pêxember û Avîmelekê Padîşah

²² Avîmelek û Pîxolê fermandarê artêşa wî, ji Îbrahîm re got: “Di her tiştê ku tu dikî de Xwedê bi te re ye.

²³ Niha li vir, li ber Xwedê sond bixwe ku tê li min, li kurê min û li ziriyeta min hîle nekî. Ji min re û ji welatê tu bi xerîbî lê dimînî re, wekî min ji te re kir, tê jî dilsoz bî.”

²⁴ Îbrahîm got: “Ez sond dixwim.”

²⁵ Lê Îbrahîm behsa bîrekê kir ku xulamên Avîmelek bi zorê dest danîbûn ser.

²⁶ Avîmelek got: “Ez nizanim kê ev kiriye. Te jî, ji min re negot, ez niha dibihîzim.”

²⁷ Paşê Îbrahîm pez û dewar dan Avîmelek û herduyan peymanek girê dan.

²⁸ Îbrahîm ji keriyê xwe heft berxên mê cuda kirin.

²⁹ Avîmelek jê pirsî û got: “Wateya van heft berxên mê yên ku te ji kerî qetandin çi ye?”

³⁰ Îbrahîm got: “Divê tu van heft berxên mê ji destê min qebûl bikî ku bibe şahidê kolandina vê bîrê.”

³¹ Ji ber vê yekê ji wî cihî re Beêr-Şeva hat gotin. Çimkî herduyan li wê derê sond xwar.

³² Piştî ku li Beêr-Şevayê peyman hat girêdan, Avîmelek û Pîxolê fermandarê artêşa wî vegeriyan welatê Filîstiyan.

³³ Îbrahîm li Beêr-Şevayê dargezek çand û li wê derê navê Xudan, Xwedayê Herheyî hilda.

³⁴ Îbrahîm demeke dirêj bi xerîbî li welatê Filîstiyan ma.