Destpêk 2 - Kurmanji Încîl

¹ Erd û ezman bi hemû nexşên xwe temam bûn.

² Xwedê di roja heftan de karê xwe bir serî. Wî di roja heftan de ji hemû karên xwe bêhna xwe veda.

³ Xwedê roja heftan pîroz û bereket kir. Wekî rojeke pîroz kifş kir. Çimkî Xwedê di wê rojê de ji hemû afirandinên xwe, bêhna xwe veda.

Bexçeyê Êdenê

⁴ Serpêhatiya afirandina erd û ezmanan ev e: Gava Xwedê Xudan erd û ezman afirandin,

⁵ hê li erdê tu şitlekî çolê tunebû û tu giyayekî çolê şîn nebûbû. Çimkî Xwedê Xudan hê baran bi ser erdê ve nebarandibû û mirovê erdê bajo jî tunebû.

⁶ Lê ji erdê hilm radibû û av dida tevahiya rûyê erdê.

⁷ Xwedê Xudan Adem ji axa erdê çêkir û hilma jiyanê pif kir pozê wî. Bi vî awayî Adem bû canekî jîndar.

⁸ Xwedê Xudan li rojhilat, li Êdenê bexçeyek çand û Ademê ku şikil dabûyê danî wê derê.

⁹ Xwedê Xudan ji axê cûr bi cûr darên spehî û xweşfêkî gihandin. Di nava bexçeyê de dara jiyanê û dara zanîna qencî û xerabiyê jî hebû.

¹⁰ Çemek ji Êdenê dertê ku av dide bexçeyê. Li wir ji hev vediqete û dibe çar mil.

¹¹ Navê çemê pêşî Pîşon e. Ew ber bi seranserê welatê Hawîlayê ve diherike ku li wir zêr heye.

¹² Zêrê vî welatî qenc e û li vir benîştê daran û onîks jî hene.

¹³ Navê çemê diduyan Gîhon e ku ber bi seranserê welatê Kûşê ve diherike.

¹⁴ Navê çemê sisêyan Dîcle ye û ber bi rojhilatê Aşûrê ve diherike. Çemê çaran jî Ferat e.

¹⁵ Xwedê Xudan Adem hilda û li nav Bexçeyê Êdenê danî ku li wê derê bixebite û ji bexçeyê hebe.

¹⁶ Xwedê Xudan li Adem emir kir û got: “Tu dikarî ji her dara bexçe bixwî,

¹⁷ lê ji dara zanîna qencî û xerabiyê nexwe. Çimkî gava tu jê bixwî, tê esse bimirî.”

¹⁸ Xwedê Xudan got: “Ne baş e ku Adem tenê bimîne, ezê alîkareke li gorî wî jê re çêkim.”

¹⁹ Xwedê Xudan tevahiya heywanên erdê û teyrên ezmanan ji axê çêkir. Wî hemû anîn ba Adem ku bibîne, wê çi navî li wan bike. Adem bi çi navî bangî afirîdên jîndar kir, ew bû navê wan.

²⁰ Adem nav li hemû heywanên kedî, heywanên kovî û teyrên ezmanan danî. Lê ji bo Adem alîkareke li gorî wî nehat dîtin.

²¹ Xwedê Xudan kir ku Adem bikeve xeweke giran. Hê di xewê de bû, wî parsûyekî wî derxist û goşt xist cihê wî.

²² Xwedê Xudan ji wî parsûyê ku ji bedena Adem derxistibû, jinekê çêkir û anî ba wî.

²³ Li ser vê yekê Adem got: “Niha ev hestî ji hestiyê min, Goşt ji goştê min e. Wê jê re ‘Jin’ bê gotin, Çimkî ew ji mêr hate hildan.”

²⁴ Ji ber vê yekê wê mêr dev ji dê û bavê xwe berde, xwe li jina xwe bigire û wê herdu bibin yek beden.

²⁵ Adem û jina xwe, herdu jî tazî bûn û şerm nedikirin.