Destpêk 18 - Kurmanji Încîl

Sê mêvan

¹ Gava Îbrahîm di kela nava rojê de li ber darmaziyên Mamrê, li ber deriyê konê xwe rûniştîbû, Xudan lê xuya bû.

² Îbrahîm serê xwe rakir û dît ku sê kes li ber wî sekinîne. Çaxê ku wî ew dîtin, ji ber deriyê konê xwe beziya, hat pêşiya wan û deverû çû erdê.

³ Paşê got: “Ezbenî, heke dilê te bi min xweş be, di ser xulamê xwe re derbas nebe.

⁴ Bihêlin, bila niha hinek av bînin, lingên xwe bişon û li bin vê darê bêhna xwe vedin.

⁵ Madem hûn hatin ba xulamê xwe, ez ji we re pariyek nan bînim. Piştî ku we bêhna xwe veda, bi riya xwe ve herin.” Wan got: “Baş e, te çawa got, wisa jî bike.”

⁶ Îbrahîm bi lez çû kon, ba Sarayê û jê re got: “Zûka sê sea arvanê hûr bîne, hevîr bike û nan çêke.”

⁷ Piştre Îbrahîm beziya nav dewaran, golikekî qelew girt û da xulamê xwe. Xulam bi lez golik amade kir.

⁸ Îbrahîm dew, şîr û goştê golikê ku amade kiribû anî û li ber wan danî. Gava wan dixwar, ew jî li ba wan, li bin darê sekinî.

⁹ Wan ji Îbrahîm pirsî: “Ka jina te Sara li ku ye?” Wî got: “Li wir, li hundirê kon e.”

¹⁰ Yekî ji wan got: “Sala bê vê demê, esse ezê vegerim ba te û wê kurekî jina te Sarayê hebe.” Sarayê ji nav derê kon, li pişt wî guhdarî dikir.

¹¹ Îbrahîm û Sara pîr û kal bûbûn û bi salan ve çûbûn. Sarayê, emrê zarokanînê derbas kiribû.

¹² Sara keniya û di dilê xwe de got: “Piştî vî emrî ezê bi çi yê xwe şa bim? Êdî malxweyê min jî kal bûye.”

¹³ Xudan ji Îbrahîm re got: “Çima Sara keniya û got: ‘Ez pîr bûme, ma ezê piştî vî emrî zarokan bînim?’

¹⁴ Ma ji bo Xudan tiştekî nepêkan heye? Ezê sala bê, di çaxê ku hat diyarkirin de vegerim ba te û wê kurekî Sarayê hebe.”

¹⁵ Sarayê ji tirsa derew kir û got: “Ez nekeniyam.” Lê Xudan got: “Belê, tu keniyayî.”

Îbrahîmê Pêxember ji bo Sodomê lava dike

¹⁶ Gava zilam ji wir rabûn, wan li aliyê Sodomê nêrî. Îbrahîm jî, ji bo ku wan bi rê bike, bi wan re çû.

¹⁷ Xudan got: “Ma tiştê ku ezê bikim, ezê ji Îbrahîm veşêrim?

¹⁸ Bi rastî wê Îbrahîm bibe miletekî mezin û hêzdar. Wê hemû miletên dinyayê pê pîroz bibin.

¹⁹ Min Îbrahîm hilbijart ku li zarokên xwe û li nifşê piştî xwe emir bike ku hay ji riya min hebin û ya heq û rast bikin. Ezê jî soza min daye wî pêk bînim.”

²⁰ Piştre Xudan ji Îbrahîm re got: “Gazina li dijî Sodom û Gomorayê pir zêde bûye û gunehê wan gelek giran e.

²¹ Ezê peya bim û bibînim ka ev gazin û sûcdarkirin rast e yan na? Da ku ez bizanim.”

²² Zilam ji wê derê zivirîn û bi aliyê Sodomê ve çûn. Lê Îbrahîm hê jî li ber Xudan sekinîbû.

²³ Piştre Îbrahîm nêzîkî Xudan bû û got: “Ma tê yên rast, bi xeraban re tune bikî?

²⁴ Lê ku di nav bajêr de pêncî kesên rast hebin? Ma tê bajêr nedî ber xatirê wan pêncî kesên rast ku tê de ne?

²⁵ Dûrî te be ku tu wiha bikî û tu kesê rast jî bi kesê xerab re bikujî û rast bibin wekî xerab! Ma dadgerê tevahiya dinyayê ya rast neke?”

²⁶ Xudan got: “Heke ez li bajarê Sodomê pêncî kesên rast bibînim, ezê tevahiya bajêr bidim xatirê wan.”

²⁷ Îbrahîm dîsa got: “Tevî ku ez toz û xwelî me, ne tiştek im. Dîsa jî min xwe wêrek kir ku ez bi te re bipeyivim.

²⁸ Em bêjin pênc kes ji pêncî kesên rast kêm bin. Ma tê ji ber pênc kesan hemû bajêr wêran bikî?” Xudan got: “Heke ez li wê derê çil û pênc kesan bibînim, ezê bajêr wêran nekim.”

²⁹ Îbrahîm dîsa pirsî: “Bibexişîne heke li wê derê çil kes hebin?” Xudan got: “Ji bo xatirê çil kesan, ezê tiştekî nekim.”

³⁰ Îbrahîm got: “Ya Reb hêrs nebe, ezê dîsa bêjim: Belkî li wê derê sî kes hene?” Xudan got: “Heke ez li wê derê sî kesan bibînim, ezê vê yekê nekim.”

³¹ Îbrahîm got: “Ya Reb tu min bibexişîne ji bo van xeberdanan, lê ez dîsa bipirsim. Em bêjin li wê derê bîst kes hebin?” Xudan got: “Ji bo xatirê bîst kesan, ezê bajêr wêran nekim.”

³² Îbrahîm got: “Ya Reb hêrs nebe, ezê bi tenê careke din bipirsim. Heke li wê derê tenê deh kes hebin?” Xudan got: “Ezê ji bo xatirê deh kesan jî bajêr wêran nekim.”

³³ Piştî ku Xudan peyivîna xwe bi Îbrahîm re xilas kir, ji wir çû û Îbrahîm jî vegeriya cihê xwe.