Destpêk 1 - Kurmanji Încîl

Afirandina dinyayê

¹ Di destpêkê de Xwedê erd û ezman afirandin.

² Erd vikîvala û bêşikil dibû, tariyê kûrahî radipêça. Ruhê Xwedê li ser rûyê avê digeriya.

³ Xwedê got: “Bila ronahî çêbe.” Ronahî çêbû.

⁴ Xwedê dît ku ronahî qenc e û wî ronahî ji tariyê veqetand.

⁵ Xwedê navê ronahiyê “Roj” û navê tariyê “Şev” danî. Bû êvar û sibe, ev roja pêşî bû.

⁶ Xwedê got: “Bila di nava avê de qûbeyek çêbe ku avê ji hev veqetîne.”

⁷ Xwedê qûbeyek çêkir û ava bin qûbeyê, ji ava li serê wê veqetand. Wisa jî bû.

⁸ Xwedê navê qûbeyê “Ezman” danî. Bû êvar û sibe, ev roja diduyan bû.

⁹ Xwedê got: “Bila ava di bin ezmên de li derekê bicive û bejahî bê dîtin.” Wisa jî bû.

¹⁰ Xwedê navê bejahiyê “Erd” û navê ava civiyayî “Derya” danî. Xwedê dît ku ev qenc e.

¹¹ Xwedê got: “Bila li erdê giya û şînahiyên bi dar û ber çêbin û li gorî cureyên xwe ber û fêkî bidin.” Wisa jî bû.

¹² Erdê, giya û şînahiyên li gorî cureyên xwe ber didin û darên wiha gihandin ku berê wan di fêkiyê wan de ne. Xwedê dît ku ev qenc e.

¹³ Bû êvar û sibe, ev roja sisêyan bû.

¹⁴ Xwedê got: “Bila di qûbeya ezmên de ronahî çêbin ku roj û şevê ji hev veqetînin û ji roj, demsal û salan re bibin nîşan.

¹⁵ Bila ev di qûbeya ezmên de bibin ronahî ku ronahiyê bidin erdê.” Wisa jî bû.

¹⁶ Xwedê du ronahiyên mezin çêkirin: Ya mezin ji bo ku serweriyê li rojê bike, ya biçûk jî, ji bo ku serweriyê li şevê bike. Wî stêr jî çêkirin.

¹⁷ Xwedê ew di qûbeya ezmên de bi cih kirin ku ew ronahiyê bidin erdê,

¹⁸ serweriyê li şev û rojê bikin û ronahî û tariyê ji hev veqetînin. Xwedê dît ku ev qenc e.

¹⁹ Bû êvar û sibe, ev roja çaran bû.

²⁰ Xwedê got: “Bila av kerî bi kerî bi afirîdên jîndar tije be û bila li ser erdê, li qûbeya ezmên teyr bifirin.”

²¹ Xwedê cinawirên deryayê yên mezin, hemû keriyên jîndar ên di avê de tevdigerin û teyrên ku difirin li gorî cureyên wan afirandin. Xwedê dît ku ev qenc e.

²² Xwedê ew pîroz û bereket kirin û got: “Zêde û berdar bin, ava deryayan dagirin. Bila teyr li erdê zêde bin.”

²³ Bû êvar û sibe, ev roja pêncan bû.

²⁴ Xwedê got: “Bila erd li gorî cureyên wan afirîdên jîndar, heywanên kedî, afirîdên bi erdê ve dişêlin û heywanên kovî derîne.” Wisa jî bû.

²⁵ Xwedê li gorî cureyên wan heywanên kovî, kedî û hemû afirîdên ku bi erdê ve dişêlin afirandin. Xwedê dît ku ev qenc e.

²⁶ Xwedê got: “Em mirovan di sûretê xwe de çêkin ku bişibin me. Bila ew bibin serwerên masiyên avê, teyrên ezmanan, heywanên kedî, hemû afirîdên bi erdê ve dişêlin û seranserê dinyayê.”

²⁷ Xwedê mirov di sûretê xwe de, di sûretê Xwedê de afirandin. Wî ew bi awayê nêr û mê afirandin.

²⁸ Xwedê ew pîroz û bereket kirin û ji wan re got: “Zêde û berdar bin, erdê dagirin û bixin bin serweriya xwe. Bibin serwerên masiyên deryayan, teyrên ezmanan û hemû afirîdên dişêlin.”

²⁹ Piştre Xwedê got: “Ez hemû giya û şînahiyên li ser tevahiya rûyê erdê ên ku tov didin û hemû darên ku tovê wê di fêkiyê wê de ye, didim we. Wê ev ji we re bibin xwarin.

³⁰ Ji her tiştê ku hilma jiyanê pê re ye; hemû heywanên kovî, teyrên ezmanan û afirîdên dişêlin, ez hemû şînahiyan ji bo xwarinê didim wan.” Wisa jî bû.

³¹ Xwedê her tiştê çêkiribû dît ku qenc e. Bû êvar û sibe, ev roja şeşan bû.