Derketin 22 - Kurmanji Încîl

Rê û rêbazên li ser mal û milkan

¹ “Gava kesek ga yan pezekê bidize û wî serjê bike yan bifiroşe, wê diz di şûna gayekî de pênc gayan, di şûna pezekê de çar pezan bide û aştiyê bike.

² “Gava dizek li ser diziyê bê girtin û herwiha bê lêxistin û kuştin, wê sûcê xwînê nekeve ser kesê ew kuştiye.

³ Heke bûyer piştî derketina rojê çêbûbe, wê sûcê xwînê li ser kesê ku kuştiye be. Divê diz bergîdanê bide û aştiyê bike. Heke tiştekî wî tune be, wê di şûna diziya xwe de wekî kole bê firotin.

⁴ Heke malê diziyê –ga, ker an pez– sax û di destê wî de bê peydakirin, wê du qatê wan bide û aştiyê bike.

⁵ “Gava kesek bi çêrandina dewarê xwe zevî yan rezê kesekî din xera bike yan li zeviya kesekî din de berde, wê ji dera herî baş a zeviya xwe û ji dera herî baş a rezê xwe bergîdanê bide û aştiyê bike.

⁶ “Gava agir zêde be, bigihîje diriyan û komeke genim, qevdên genim an zeviya genim bişewite, divê kesê agir derxistiye bergîdanê bide û aştiyê bike.

⁷ “Gava kesek pere yan tiştekî xwe emanetê cîranê xwe bike û ev tişt li mala wî werin dizîn, heke diz bê dîtin wê du qatê wan tiştan bide û aştiyê bike.

⁸ Lê heke diz neyê girtin, wê xweyê malê derxin hizûra Xwedê ku bê zanîn ka cîranê wî dest daye tiştên wî yan na.

⁹ Di her meseleya ga, ker, pez, kinc û her tiştê windabûyî ya ku herdu alî jî dibêjin: ‘Ev ya min e’ de, wê gotina herdu aliyan here ber Xwedê. Kesê ku Xwedê wî sûcdar dertîne, wê du qatê wan tiştan bide cîranê xwe û aştiyê bike.

¹⁰ “Gava kesek ker, ga, pez an heywanekî din emanetî cîranê xwe bike û ew heywan bimire, zirar bibîne yan jî bêyî ku kes bibîne bê dizîn,

¹¹ wê kesê emanet standiye bi navê Xudan sond bixwe ku wî dest neavêtiye malê wî. Wê xweyê malî vê sondê qebûl bike û wê bergîdan neyê dayîn.

¹² Lê heke bi rastî jî malê li ba wî hatibe dizîn, wê bergîdanê bide xweyî û aştiyê bike.

¹³ Heke ji aliyê heywanan ve mal hatibe perçekirin, wê ew ji bo şahidiyê perçeyekî bîne. Ji bo heywanê perçekirî wê tiştekî nede.

¹⁴ “Gava kesek ji cîranê xwe heywanekî bi deyn bistîne û gava xweyî ne li wir e, ew zirar bibîne yan bimire, divê bergîdanê bide û aştiyê bike.

¹⁵ Lê heke xweyî wê gavê li wir be, wê bergîdanê nede. Heke heywan hatibe kirêkirin, wê tenê destmiza kirê bê dayîn.

Rê û rêbazên civakî

¹⁶ “Gava zilamek keçikeke bakîre ku ne bi dergistî ye bixapîne û pê re razê, divê ew qelenê wê bide û pê re bizewice.

¹⁷ Heke bavê keçikê qet nexwaze wê bide wî, qelenê keçikeke bakîre çi be, wê bide.

¹⁸ “Tê jinika sêrbaz sax nehêlî.

¹⁹ “Her kesê bi heywanekî re têkiliya cinsî bike, divê bê kuştin.

²⁰ “Kesê qurban ji îlahekî re serjê bike, wê bi tevahî bê tunekirin. Wê qurban tenê ji Xudan re bin.

²¹ “Tê zordariya xerîban nekî û wan nexî tengasiyê. Çimkî hûn jî li welatê Misrê xerîb bûn.

²² “Tê jinebî û sêwiyan neêşînî.

²³ Heke tu neheqiyê li yekî ji wan bikî û ew li min bike feryad, ezê esse hewara wî bibihîzim.

²⁴ Wî çaxî wê hêrsa min esse rabe û ezê we bi şûr bikujim. Wê jinên we, jinebiyên we û zarokên we, sêwî bimînin.

²⁵ Heke tu pere bi deyn bidî bindestên nav xwe –gelê min– tê wekî selefxuran bi wan re nedî û nestînî. Tê faîzê nedî ser ya ku we daye wan.

²⁶ Heke te ebayê cîranê xwe bi gerewî standibe, hê roj neçûye ava, tê lê vegerînî.

²⁷ Çimkî ew dikare ebayê wî yê tenê be. Ew nebe, wê çawa razê? Heke ew hewarê li min bike, ezê bibihîzim. Çimkî ez keremdar im.

²⁸ “Tê nifir li Xwedê nekî û naletê li serekê gelê xwe jî nekî.

²⁹ “Tê di dayîna dexlê xwe û ava mehsera xwe de bi derengî nekevî. “Tê nixuriyên xwe yên kur bidî min.

³⁰ “Tê ji bo ga û pezên xwe jî wiha bikî. Wê heft rojan bi diya xwe re bimînin û di roja heştan de tê wan bidî min.

³¹ “Hûnê bibin gelê min ê pîroz. Hûnê goştê li çolê nexwin ku ji aliyê heywanan ve hatiye perçekirin. Hûnê wî bavêjin ber kûçikan.”