Dadger 4 - Kurmanji Încîl

Deboraya Pêxember serweriya gelê Îsraêl dike

¹ Piştî mirina Êhûd, gelê Îsraêl careke din tiştên di çavê Xudan de xerab in, kirin.

² Xudan gelê Îsraêl da destê Yavînê Padîşahê Kenanê ku li Hasorê serwerî dikir. Fermandarê artêşa wî, Sîsera bû ku li Haroşet-Goyîmê rûdinişt.

³ Gelê Îsraêl li Xudan kir hewar. Çimkî neh sed erebeyên wî yên hesin hebûn û wî bîst salan zordariya dijwar li gelê Îsraêl kir.

⁴ Wê gavê Deboraya Pêxember a jina Lappîdot serweriya gelê Îsraêl dikir.

⁵ Debora li bin dara xwe ya xurmê ya ku li herêma çiyayî ya Efrayîmê, di navbera Rama û Bêt-Êlê de bû, rûdinişt û li dozên gelê Îsraêl dinêrî.

⁶ Rojekê Deborayê şand pey Baraqê kurê Avînoemê ji Qedeş-Nefteliyê û jê re got: “Xwedayê Îsraêl Xudan li te emir dike û dibêje: ‘Rabe, ji eşîrên Neftelî û Zevûlon deh hezar kesan hilde û here Çiyayê Tavorê.

⁷ Ezê Sîserayê fermandarê Yavînê Padîşah û erebeyên wî yên şer li Geliyê Qîşonê bînim û bidim destê te.’”

⁸ Baraq ji Deborayê re got: “Heke tu bi min re bêyî, ezê herim. Lê heke tu bi min re neyî, ez naçim.”

⁹ Deborayê got: “Baş e, ezê bi te re bêm. Lê riya ku te xwestiye wê te birûmet neke. Çimkî wê Xudan Sîsera bide destê jinekê.” Îcar Debora rabû û pê re çû Qedeşê.

¹⁰ Baraq eşîrên Neftelî û Zevûlon li Qedeşê civandin. Deh hezar kes li pey wî bûn. Debora jî pê re çû.

¹¹ Di vê navberê de Heverê Qênî ji Qêniyên din qetiyabû ku ji ziriyeta Hovavê xezûrê Mûsa bûn. Wî konê xwe li ber darmaziya Saenannîmê danîbû ku nêzîkî Qedeşê bû.

¹² Gava Sîsera pê hesiya ku Baraqê kurê Avînoem derketiye Çiyayê Tavorê,

¹³ wî hemû erebeyên xwe, neh sed erebeyên hesin û hemû zilamên pê re ji Haroşet-Goyîmê deranî û li Geliyê Qîşonê civandin.

¹⁴ Debora ji Baraq re got: “De rabe! Roja ku Xudan Sîsera bide destê te, îro ye! Wê Xudan li pêş te here.” Li ser vê yekê Baraq bi deh hezar kesan re ji Çiyayê Tavorê daket.

¹⁵ Li ber Baraq, Xudan Sîsera, hemû erebeyên wî yên şer û tevahiya artêşa wî kirin nav tirs û sawê. Sîsera ji erebeya xwe ya şer peya bû û reviya.

¹⁶ Baraq jî heta Haroşet-Goyîmê da pey erebeyên şer û artêşê. Tevahiya artêşa Sîsera ket ber şûran. Tu kes nefilitî.

¹⁷ Sîserayê ku reviya, bi peya çû û ket konê Yaela jina Heverê Qênî. Çimkî di navbera Yavînê Padîşahê Hasorê û binemala Heverê Qênî de aştî hebû.

¹⁸ Yaelê pêşwaziya Sîsera kir û jê re got: “Were ezbenî, were ba min. Netirse.” Bi vî awayî Sîsera xwe avêt konê wê. Wê jî ew bi lihêfê nixamt.

¹⁹ Sîsera got: “Ji kerema xwe hinek av bide min, ez vexwim. Ez tî me.” Wê meşka şîr vekir, şîr dayê û careke din ser wî nixamt.

²⁰ Sîsera jê re got: “Li ber deriyê kon bisekine. Heke zilamek bê û ji te re bêje: ‘Kes li kon heye?’ tu bêje: ‘Tuneye.’”

²¹ Lê Yaela jina Hever singekî kon û çakûç hilda. Ew hêdî çû ba Sîserayê ku westiyaye û di xewê re çûye. Wê sing danî ser cênîka wî û heta ku di erdê re derket kuta. Bi vî awayî Sîsera mir.

²² Baraqê ku dida pey Sîsera hat. Yael jî hat pêşwaziya wî û jê re got: “Ka were, ez zilamê tu lê digerî nîşanî te bidim.” Ew ket konê wê û dît ku Sîsera ketiye û miriye. Singek di cênîka wî de çikandî bû.

²³ Bi vî awayî Xwedê wê rojê Yavînê Padîşahê Kenanî li ber gelê Îsraêl têk bir.

²⁴ Destê gelê Îsraêl li ser Yavînê Padîşahê Kenanê her ku diçû zordartir dibû û wan ew helak kir.