Dadger 21 - Kurmanji Încîl

Binyamînî ji tunebûnê rizgar dibin

¹ Di vê navberê de, Îsraêl li Mîspayê, beriya şer sond xwaribû û gotibû: “Wê tu kes ji me, keça xwe bi Binyamîniyan re nezewicîne.”

² Paşê gelê Îsraêl hat Bêt-Êlê, heta êvarê li wir li hizûra Xwedê rûnişt û bi dengekî bilind giriya.

³ Wan got: “Ya Xwedayê Îsraêl Xudan! Çima ev yek çêbû ku îro ji gelê Îsraêl eşîrek kêm bû?”

⁴ Dotira rojê serê sibê zû rabûn. Piştî wan li wir gorîgehek çêkir, qurbanên aştiyê û şewitandinê jî pêşkêş kirin.

⁵ Gelê Îsraêl got: “Gava em civiyan û hatin hizûra Xudan, ji nav hemû eşîrên Îsraêl kîjan nehat?” Çimkî wan li Mîspayê sond xwaribû û gotibû: “Her kesê neyê, divê esse bê kuştin.”

⁶ Lê gelê Îsraêl li ber Binyamîniyên pismamên xwe ket û got: “Îro ji gelê Îsraêl eşîrek kêm bû.

⁷ Ji bo kesên sax mane, em çawa bikin ku wan bizewicînin? Çimkî me bi navê Xudan sond xwar ku emê keçên xwe nedin wan.”

⁸ Piştre wan got: “Ji eşîrên Îsraêl kî li Mîspayê derneket hizûra Xudan?” Wan fêm kir ku ji Yavêş-Gîladê tu kes nehatiye civîna li artêşgehê.

⁹ Çimkî gava gel hat hejmartin, tu şêniyê Yavêş-Gîladê nehat dîtin.

¹⁰ Civakê duwanzdeh hezar şervanên herî mêrxas şandin. Wan got: “Rabin, şêniyên Yavêş-Gîladê, jin û zarokan jî bidin ber şûran.

¹¹ Ya ku hûnê bikin ev e: Hemû mêran û hemû jinên ku destê mêran pê bûye bikujin.”

¹² Wan ji nav şêniyên Yavêş-Gîladê, çar sed keçên ku nezewicîne dîtin û anîn artêşgeha Şîloyê ku li welatê Kenanê ye.

¹³ Tevahiya civakê zilam şandin ba Binyamîniyên ku li Zinarê Rîmmonê dimînin. Wan xwest ku bi wan re li hev werin.

¹⁴ Wê gavê Binyamînî vegeriyan. Gelê Îsraêl keçên ku ji Yavêş-Gîladê sax hiştine dan wan. Lê têra wan nekir.

¹⁵ Gel li ber Binyamîniyan ket. Çimkî Xudan yekîtiya navbera eşîrên Îsraêl xera kiribû.

¹⁶ Rîspiyên civatê got: “Ji yên mayî re emê çawa jinan bibînin? Çimkî jinên Binyamîniyan hatin kuştin.”

¹⁷ Paşê wan got: “Ji bo ku eşîreke gelê Îsraêl ji ser rûyê erdê ranebe, divê mîrasxurên Binyamîniyan hebin.

¹⁸ Em nikarin keçên xwe bi wan re bizewicînin. Çimkî gelê Îsraêl sond xwaribû û gotibû: ‘Nalet li wan were ku keçên xwe bidin Binyamîniyan.’”

¹⁹ Piştre wan got: “Binêrin, li Şîloyê her sal cejna Xudan tê kirin. Şîlo dikeve bakurê Bêt-Êlê û başûrê Levonayê, li rojhilatê riya ku ji Bêt-Êlê dikeve Şexemê ye.”

²⁰ Bi vî awayî wan li Binyamîniyan emir kir û got: “Herin di nav rezan de xwe veşêrin

²¹ û binêrin. Dema keçên Şîloyî dest bi govendan bikin, ji nav rezan derkevin, her yek ji we ji xwe re keçeke Şîloyî birevîne û bibe welatê Binyamîn.

²² Heke bav û birayên wan hatin ba me û gilî kirin, emê ji wan re bêjin: ‘Ji bo xatirê me, wan bibexişînin! Jinên ku me bi şer standin, têra wan nekir. Herwiha hûnê li ser sonda xwe sûcdar nebin, çimkî we bi dilxwazî keçên xwe neda wan.’”

²³ Binyamîniyan jî wisa kir. Li gorî hejmara xwe ji keçên ku direqisîn, revandin. Paşê ew çûn ser axa xwe, bajarên xwe ava kirin û lê rûniştin.

²⁴ Piştre gelê Îsraêl ji wê derê vegeriya ser axa xwe, ba eşîr û malbatên xwe.

²⁵ Di wan rojan de li welatê Îsraêl padîşah tunebû. Her kesî tiştê di çavê wan de rast bû, dikir.