Izaia 33 - Bibl Koad 21: Ar Bibl e Brezhoneg evit ar Vretoned

Pennad 33

¹ Gwalleur dit, te hag a zistruj ha n'out ket bet distrujet, hag a douell ha n'out ket bet touellet! Pa vo echu ganit distrujañ e vi distrujet, ha pa vo echu ganit touellañ e vi touellet.

² AOTROU, az pez truez ouzhimp! Ni a zo en gortoz ac'hanout. Bez o brec'h adalek ar beure, hag hor silvidigezh en amzer ar glac'har.

³ Ar pobloù o deus tec'het dirak trouz ar safar, ar broadoù a zo en em stlabezet pa'z oas en em savet.

⁴ Ho preizh a vo dastumet evel ma en em zastum ar biskoul, lammat a reor warnañ evel ma lamm ar c’hilheien-raden.

⁵ An AOTROU a zo uhelsavet rak emañ o chom el lec'hioù uhel; leuniet en deus Sion a eeunder hag a reizhder.

⁶ Surentez da zeizioù, nerzh da silvidigezh, furnez, anaoudegezh: doujañs an AOTROU a vo da deñzor.

⁷ Setu ma kriont er straedoù an dud kreñv, ha ma ouel gant c'hwervder ar gannaded a beoc'h.

⁸ An hentoù a zo didud, n'eus ket ken a veajourien, torret en deus an emglev, disprizet en deus ar c'hêrioù, ne ra van ebet eus an dud.

⁹ An douar a zo e kañv ha faezh, al Liban a zo mezhek hag izelaet, Saron a zo deuet evel ul lanneg distro, Basan hag ar C'harmel a zo brañsellet.

¹⁰ Bremañ e savin, eme an AOTROU, bremañ e vin uhelaet, bremañ e vin uhelsavet.

¹¹ Koñseviñ a reot foenn, genel a reot plouz, ho c'hwezh a lonko ac'hanoc'h evel tan.

¹² Ar pobloù a vo evel fornezioù plastr, evel drein troc'het a zev en tan.

¹³ C'hwi hag a zo pell, selaouit ar pezh am eus graet, ha c'hwi hag a zo tost, anavezit va nerzh.

¹⁴ Ar bec'herien a zo spouronet e Sion, ar grenijenn he deus kroget ar re fall. Piv ac'hanomp a c'hello derc'hel gant un tan loskus? Piv ac'hanomp a c'hello derc'hel gant flammoù peurbadus?

¹⁵ An hini a gerzh er reizhder hag a gomz gant eeunder, a daol kuit ar gounid dizonest, a hej e zaouarn evit tremen hep kemer profoù, a stouv e zivskouarn evit chom hep klevout komzoù gwadus, a serr e zaoulagad evit tremen hep gwelout an droug,

¹⁶ hennezh a vo o chom el lec'hioù uhel, kreñvlec’hioù ar reier a vo e repu, bara a vo roet dezhañ, doureier ne vankint ket dezhañ.

¹⁷ Da zaoulagad a welo ar roue en e gaerder, sellout a raint ouzh an douar er pelloù.

¹⁸ Da galon a brederio war ar spontadennoù: Pelec'h emañ an hini a skriv? Pelec'h emañ an hini a bouez? Pelec'h emañ an hini a gont an tourioù?

¹⁹ Ne weli ken ar bobl lorc'hus, ur bobl deñval he yezh ha na intenter ket, gant un teod oc'h haketal ha na gomprener ket.

²⁰ Sell ouzh Sion, kêr hor gouelioù; da zaoulagad a welo Jeruzalem, ur chomlec'h sioul, un deltenn na vo ket treuzdouget, na vo biken tennet he fostoù, ha na vo ket torret he c'hordennoù.

²¹ Eno eo en em ziskouez an AOTROU en e veurded evidomp, bez' eo evel stêrioù, stêrioù-meur ledan, e-lec'h ne yelo ket ar bigi dre roeñvoù, e-lec'h ne dremeno ket al listri bras.

²² Rak an AOTROU eo hor barner, an AOTROU eo hol lezennour, an AOTROU eo hor roue, eñ eo a savetaio ac'hanomp.

²³ Da gerdin a zo distardet, ne c'hellont ket ken bezañ dalc'het gant ar wern, nag astenn al lien. Neuze e vo lodennet madoù ur breizhadeg vras, ar re gamm zoken a gemero o lodenn er skrapadeg.

²⁴ Hini ebet eus ar re a zo o chom eno ne lavaro: Me 'zo klañv. Ar bobl o chom enni en deus bet ar pardon eus he direizhder.