Yûhenna 7 - Peymana Nû (Încîl)

Îsa û birêd Xweva

¹ Pey vê yekêrʼa Îsa Celîlêda digerʼîya. Wî nedixwest ku Cihûstanêda bigerʼîya, çimkî cihû pey kʼetibûn ku bikuştana.

² Gava Cejina cihûyaye Hʼolikçêkirinê nêzîk bû,

³ birêd Wî jêrʼa gotin: «Ji vir rʼabe herʼe Cihûstanê, wekî şagirtêd Te ew kirêd ku Tu dikî bibînin.

⁴ Çimkî merivê ku dixwaze aşkere xwe bide naskirinê, kirinêd xwe venaşêre. Heger Tu xweyê van kira yî, xwe dinyayêva eʼyan ke».

⁵ Birêd Wî jî bawerîya xwe jê nedanîn.

⁶ Îsa wanrʼa got: «Wextê Min hê nehatîye, lê her tʼim wext destê weda ye.

⁷ Dinya nikare bijene we, lê dijene Min, çimkî Ez şeʼdetîyê didim, ku kirêd wê xirab in.

⁸ Hûn xwexa hevraz herʼine vê cejinê, lê Ez hela hê nayêmê, çimkî wextê Min hê tʼam nehatîye».

⁹ Ew yek wanrʼa got û li Celîlê ma.

Îsa tʼevî cejinê dibe

¹⁰ Lê çaxê birêd Wî hevraz çûne cejinê, Ew jî rʼabû çû wir, ne ku aşkere, lê bi dizîva.

¹¹ Wî çaxî cihû cejinêda lê digerʼîyan û digotin: «Ew kʼanê ye?»

¹² Nav eʼlaletêda bona Wî gelek xeberdan diçû. Hineka digot: «Ew merivekî qenc e», hineka jî digot: «Na, Ew cimeʼtê ji rʼê derdixe».

¹³ Lê ji tirsa cihûya, kesî newêribû aşkere bona Wî tiştek bigota.

¹⁴ Lê nîvê cejinêda Îsa hevraz çû kʼete pʼaristgehê û dest bi hînkirinê kir.

¹⁵ Cihû eʼcêbmayî diman û digotin: «Evî nexwendîye, ew çawa haqas nivîsar zane?»

¹⁶ Îsa li wan vegerʼand û got: «Hînkirina Min ne ji Min e, lê ji Wî ye, Yê ku Ez şandime.

¹⁷ Heger merivek bixwaze eʼmirê Wî biqedîne, wê hingê bizanibe ev hînkirina Min gelo ji Xwedê ye, yan Ez xweserîxwe xeber didim.

¹⁸ Yê ku xweserîxwe xeber dide, ew li navê xwe digerʼe, lê Ewê ku li navê Yê ku Ew şandîye digerʼe, Ew yekî rʼast e û li cem Wî qelpî tʼune.

¹⁹ Ne Mûsa Qanûn da we? Û ji we tʼu kes jî Qanûnê naqedîne. Hûn çima dixwazin Min bikujin?»

²⁰ Cimeʼtê lê vegerʼand û gotê: «Tu cinakʼetî yî! Kʼî dixwaze Te bikuje?»

²¹ Îsa li wan vegerʼand û got: «Min kʼeremetek kir, hûn hʼemû jî eʼcêbmayî mane.

²² Mûsa sinetkirin da we, (ew jî ne ku ji Mûsa hat, lê ji kal û bava) û hûn rʼoja şemîyê mêriv sinet dikin.

²³ Heger hûn rʼoja şemîyê zarʼa sinet dikin wekî Qanûna Mûsa netʼerʼibe, îdî çima hûn hêrsa xwe li ser Min rʼadikin, wekî Min rʼoja şemîyêda merivek serda-pêda qenc kir?

²⁴ Li anegorî dîtina çʼeʼvêd xwe dîwanê nekin, lê li anegorî rʼastîyê dîwanê bikin».

Şika ser Îsa

²⁵ Hingê hineke ji Orşelîmê gotin: «Eva ne ew e, yê ku dixwestin bikuştana?

²⁶ Û va ye Ew aşkere xeber dide û tʼu kes jî jêrʼa tiştekî nabêje. Dibe ku serwêr pê hʼesîyane, ku Eva Mesîh e?

²⁷ Lê rʼast em zanin ku eva ji kʼu ye. Lê gava ku Mesîh bê, kesê nizanibe ku ew ji kʼu ye».

²⁸ Hingê Îsa pʼaristgehêda wextê hînkirinê dengê Xwe bilind kir û got: «Hûn Min nas dikin û zanin ku Ez ji kʼu me? Ez xweserîxwe nehatime. Lê Yê ku Ez şandime, Ew ser rʼastîyê ye, hûn Wî nas nakin.

²⁹ Ez Wî nas dikim, çimkî Ez ji Wî me û Ewî Ez şandime».

³⁰ Hingê kirin ku Wî bigirin, lê kesekî nikaribû Ew bigirta, çimkî hê wextê Wî nehatibû.

³¹ Lê ji eʼlaletê geleka bawerîya xwe Wî anî û gotin: «Gava ku Mesîh bê, Ewê ji kirinêd vî zêdetir nîşana bike?»

Bona girtina Îsa nobedar têne şandinê

³² Fêrisîya ew gote-gota derheqa Wîda ji nava cimeʼtê bihîst û serekêd kʼahîna nobedar şandin, wekî Wî bigirin.

³³ Îsa got: «Ezê hinek wext jî tʼevî we bimînim, paşê Ezê herʼime cem Wî, Yê ku Ez şandime.

³⁴ Hûnê li Min bigerʼin, lê Min nabînin. Cîyê ku Ezê lê bimînim, hûn nikarin bên».

³⁵ Hingê cihûya hevdurʼa gotin: «Ev merivê kʼuda herʼe, ku emê Wî nebînin? Qey nêta Wî heye herʼe cem cimeʼta meye ku li nav yûnanada bela bûye û yûnana hîn ke?

³⁶ Ev çi xeberdan e ew dike: ‹Hûnê li Min bigerʼin û Min nebînin, cîyê ku Ezê lê bimînim, hûnê nikaribin bên›?»

Çʼemêd ava jîyînê

³⁷ Rʼoja xilazîyê, rʼoja cejinêye here eʼzîz, Îsa sekinî û bi dengekî bilind got: «Heger yek tʼî ye, bira bê cem Min û vexwe.

³⁸ Ewê ku bawerîya xwe Min bîne, çawa ku nivîsar dibêje: ‹Wê ji nav-dilê wî çʼemêd ava jîyînê bikʼişin›».

³⁹ Îsa ev gotin bona wî Rʼuhʼê Pîroz got, kʼîjan ku bawermendêd Wî wê bistandana. Rʼuhʼê Pîroz hê nehatibû dayînê, çimkî Îsa hê nehatibû rʼûmetkirinê.

Dutîretîya nav eʼlaletê

⁴⁰ Gava wana ev gotin bihîst, hinekêd ji eʼlaletê gotin: «Rʼastî jî eva ew pʼêxember e».

⁴¹ Hineka jî got: «Eva Mesîh e», lê hinekêd din jî gotin: «Çima Mesîhê ji Celîlê bê?

⁴² Ne nivîsar dibêje, ku Mesîhê ji zurʼeta Dawid û ji gundê Dawid wê bê, awa gotî ji Beytlehʼmê?»

⁴³ Bi vî awayî nav eʼlaletêda, li ser Wî dutîretî pêşda hat.

⁴⁴ Hinekêd ji wan xwestin Ew bigirtana, lê tʼu kesî dest neda Wî.

Nebawerîya serwêrêd cihûya

⁴⁵ Hingê nobedar vegerʼîyane cem fêrisî û serekêd kʼahîna. Wana ji nobedara pirsî: «We çima Ew neanî?»

⁴⁶ Nobedara li wan vegerʼand û gotin: «Tʼu kesî tʼu cara mîna wî merivî xeber nedaye!»

⁴⁷ Hingê fêrisîya li wan vegerʼand û gotin: «Îdî ewî hûn jî ji rʼê derxistine?

⁴⁸ Tʼu ji serwêr û fêrisîya kesekî bawerîya xwe jê anîye,

⁴⁹ pêştirî vê cimeʼta meʼrim, ku Qanûnê nizane û nifirʼ lê ye?»

⁵⁰ Nîkodêmo, yê ku berê çûbû cem Îsa û ji fêrisîya bû, wanrʼa got:

⁵¹ «Gelo Qanûna me dîwana mêriv dike, hʼeta ku guhdarîya wî neke û nizanibe ku ew çi dike?»

⁵² Li wî vegerʼandin û gotin: «Dibe ku tu jî ji Celîlê yî? Kʼûr eʼnene ke, tê bibînî ku ji Celîlê tʼu pʼêxember dernakʼevin».

Jina gunekʼar tê baxşandinê

⁵³ Û her kes çû mala xwe,