Yûhenna 20 - Peymana Nû (Încîl)

Tʼirba vala

¹ Rʼoja yekşemê, qereberbanga sibehê zû, Meryema Mejdelanî çû ser tʼirbê. Dîna xwe dayê, wê kevir ji ber derê tʼirbê wêda kirî ye.

² Destxweda rʼevî çû cem Şimhʼûn-Petrûs û wî şagirtê din, yê ku Îsa jê hʼiz dikir û wanrʼa got: «Xudan ji tʼirbê derxistine û em nizanin ku Ew danîne kʼu derê!»

³ Hema hingê Petrûs û şagirtê din derkʼetine derva û berbi tʼirbê çûn.

⁴ Her du jî hevrʼa dirʼevîyan, lê şagirtê din ji Petrûs zûtir dirʼevîya û ew pêşîya wî gihîşte ser tʼirbê.

⁵ Wî xwe qûz kir û dîna xwe dayê, wê kʼefen li wir e, lê xwexa nekʼete hindurʼ.

⁶ Hingê Şimhʼûn-Petrûs ku pey wî dihat gihîştê, kʼete hindurʼê tʼirbê, dîna xwe dayê, wê kʼefen li wir e

⁷ û destmala sêrî ne tʼevî kʼefen bû, lê qatkirî alîkî danî bû.

⁸ Paşê şagirtê din jî kʼete hindurʼ, yê ku pêşîyê gihîştibû ser tʼirbê. Ewî dît û bawer kir.

⁹ Wan hê nivîsar feʼm nekiribû, ku gerekê Îsa ji mirinê rʼabûya.

¹⁰ Pey vê yekêrʼa şagirt vegerʼîyane cîyêd xwe.

Îsa Xwe nîşanî Meryema Mejdelanî dike

¹¹ Lê Meryem ji tʼirbê der sekinîbû û digirîya. Wê bi girî xwe qûz kir û li hindurʼê tʼirbê nihêrʼî,

¹² hingê dîna xwe dayê, wê du milyakʼetêd kʼincsipî, li wî cîyê ku cinyazê Îsa lê danîbû rʼûniştine, yek berserîyê û yê din binpʼîyê.

¹³ Milyakʼeta wêrʼa got: «Eʼvdê! Tu çima digirîyî?» Meryemê got: «Xudanê min hildane û ez nizanim Ew danîne kʼu derê».

¹⁴ Gava ewê ev yek got, li pişt xweva vegerʼîya û dît ku Îsa li wê derê sekinîye, lê wê nizanibû ku ew Îsa ye.

¹⁵ Îsa gote wê: «Eʼvdê, tu çima digirîyî? Tu li kʼê digerʼî?» Meryemê tʼirê qey ew rʼezvan e, ewê gotê: «Ez xulam, heger te Ew hildaye, minrʼa bêje te Ew danîye kʼu derê, wekî ez Wî ji wê derê hildim».

¹⁶ Îsa gotê: «Meryem!» Meryemê berê xwe da Wî û bi îbranî gotê: «Rʼabbonî!» ku tê feʼmkirinê: «Dersdar».

¹⁷ Îsa gote wê: «Min negire, çimkî Ez hê rʼanebûme cem Bavê. Lê herʼe cem birêd Min û wanrʼa bêje. ‹Ezê rʼabime cem Bavê Xwe û cem Bavê we, cem Xwedêyê Xwe û cem Xwedêyê we›».

¹⁸ Meryema Mejdelanî çû cem şagirta û wanrʼa got: «Min Xudan dît» û tiştêd ku Îsa wêrʼa gotibû wanrʼa gilî kir.

Îsa Xwe nîşanî şagirtêd Xwe dike

¹⁹ Xût wê êvarê, rʼoja yekşemê, gava şagirt civîyayî bûn, ji tirsa cihûya jî derî li ser wan dadayî bûn, hingê Îsa hat nava wanda sekinî û wanrʼa got: «Eʼdilayî werʼa».

²⁰ Ev tişt got, dest û nekʼsa Xwe nîşanî wan kirin. Hingê şagirt gelekî şa bûn, gava ku Xudan dîtin.

²¹ Paşê Îsa dîsa wanrʼa got: «Eʼdilayî werʼa. Çawa ku Bavê Ez şandim, usa jî Ez we dişînim».

²² Ev yek ku got, pʼifî ser wan kir û wanrʼa got: «Hanê Rʼuhʼê Pîroz bistînin.

²³ Hûn gunêd kʼê bibaxşînin, ewê bêne baxşandinê, gunêd kʼê nebaxşînin, ewê neyne baxşandinê».

Îsa û Tʼûma

²⁴ Tʼûmayê yekî ji her donzdeha, ku jêrʼa «Heval-cêwî» digotin, ne tʼevî wan bû gava ku Îsa hat.

²⁵ Hingê şagirtêd mayîn wîrʼa gotin: «Me Xudan dît». Ewî wanrʼa got: «Hʼeta ku ez dewsa mixa destêd Wîda nebînim, tʼilîya xwe nedime ser dewsa mixa û destê xwe jî nekime nekʼsa Wî, ez tʼu car bawer nakim».

²⁶ Pey hʼeyşt rʼojarʼa, şagirtêd Îsa dîsa malda bûn û Tʼûma jî tʼevî wan bû. Derî dadayî bûn, lê Îsa hat, nava wanda sekinî û got: «Eʼdilayî werʼa».

²⁷ Paşê Tʼûmarʼa got: «Tʼilîya xwe bîne vir û destêd Min binihêrʼe, destê xwe jî bîne û bike nekʼsa Min. Nebawerîyê neke, lê bawer bike!»

²⁸ Tʼûma lê vegerʼand û gotê: «Xudanê min û Xwedêyê min!»

²⁹ Îsa gote wî: «Te Ez dîtim lema bawer kir? Xwezî li wan, yêd ku nedîtine, lê bawer dikin!»

Meremê vê kʼitêbê

³⁰ Îsa li ber şagirtêd Xwe hê gelek nîşanêd din jî kirin, ku vê kʼitêbêda nehatine nivîsarê.

³¹ Lê belê ev hatine nivîsarê, wekî hûn bawer bikin, ku Îsa ye Mesîh, Kurʼê Xwedê û bi vê bawerîya pê navê Wî jîyîna we hebe.