Yûhenna 11 - Peymana Nû (Încîl)

Mirina Lazar

¹ Merivek hebû navê wî Lazar, ew nexweş kʼet. Ew ji Beytanyayê bû, ji wî gundê Meryemê û xûşka wê Mertʼayê.

² Eva ew Meryema bû, ya ku rʼûnê bînxweş li Xudan dabû û bi pʼorʼê xwe nigêd Wî paqij kiribûn, ew Lazarê birê wê bû nexweş.

³ Awa her du xûşka Îsarʼa cab şandin û gotin: «Xudan, va ewî ku Tu jê hʼiz dikî nexweş e».

⁴ Îsa gava ev yek bihîst, got: «Ev ne nexweşîya mirinê ye, lê bona rʼûmeta Xwedê ye, wekî bi wê yekê rʼûmeta Kurʼê Xwedê bilind be».

⁵ Îsa Mertʼa, xûşka wê û Lazarê birê wan hʼiz dikirin.

⁶ Lê gava Wî bihîst ku Lazar nexweş e, Ew du rʼojêd din jî li wî cîyî derengî bû.

⁷ Peyrʼa Wî şagirtêd Xwerʼa got: «Werin em dîsa herʼine Cihûstanê».

⁸ Şagirta jêrʼa got: «Dersdar, çendek pêşda cihûya dikir ku Te bidine ber kevira, Tu dîsa diçî wê derê?»

⁹ Îsa li wan vegerʼand û got: «Ne rʼoj donzdeh sihʼet e? Heger yek rʼojê bigerʼe ew nalikʼume, çimkî rʼonaya vê dinyayê dibîne.

¹⁰ Lê heger yek şevê bigerʼe, ew dilikʼume, çimkî tʼevî wî rʼonayî tʼune».

¹¹ Pey vê xeberdanêrʼa Ewî wanrʼa got: «Pismamê me Lazar xewrʼa çûye, lê Ezê herʼim ku wî hʼişyar kim».

¹² Şagirta jêrʼa got: «Xudan, heger ew rʼazaye, wê rʼabe ser xwe».

¹³ Îsa derheqa mirina wîda digot, lê wan tʼirê ku Ew bona rʼazana wî dibêje.

¹⁴ Hingê Îsa aşkere wanrʼa got: «Lazar mir.

¹⁵ Û Ez şa me ku ne li wira bûm, çimkî eva yeka wê bona kʼara bawerîya we be. Lê dîsa werin em herʼine cem wî».

¹⁶ Hingê Tʼûmayê ku digotinê «Heval-cêwî», şagirtêd hevalêd xwerʼa got: «Em jî herʼin, ku tʼevî Wî bimirin».

Îsa ye rʼabûna mirîya û jîyîn

¹⁷ Gava Îsa çû, Wî dît ku îdî ew çar rʼojê Lazar bû defin kiribûn.

¹⁸ Beytanya nêzîkî Orşelîmê bû, weke sê kîlomêtira jê dûr bû.

¹⁹ Gelek cihû hatibûne serxweşîya Mertʼa û Meryemê, bona mirina birê wan.

²⁰ Gava Mertʼayê bihîst ku Îsa tê, ew pêşîya Wîda çû, lê Meryem malda ma.

²¹ Mertʼayê gote Îsa: «Xudan, heger Tu vir bûyayî, birê min nedimir.

²² Lê niha jî ez zanim Tu çi ji Xwedê bixwazî, Ewê bide Te».

²³ Îsa gote wê: «Birê teyê ji mirinê rʼabe».

²⁴ Mertʼayê lê vegerʼand: «Ez zanim Rʼoja Axretê, Rʼoja Rʼabûnê ewê rʼabe».

²⁵ Îsa gote wê: «Ez im rʼabûn û jîyîn! Ewê ku bawerîya xwe Min bîne, heger bimire jî wê bijî.

²⁶ Û ewê ku dijî û bawerîya xwe Min tîne, ew qet namire. Tu vê yekê bawer dikî?»

²⁷ Mertʼayê Wîrʼa got: «Belê Xudan, ez bawer dikim, ku Tu Mesîh î, Kurʼê Xwedê, Yê ku wê bihata dinyayê».

Îsa digirî

²⁸ Pey vê gotinêrʼa, çû gazî xûşka xwe Meryemê kir û dizîva gotê: «Dersdar hatîye û gazî te dike».

²⁹ Gava ku wê bihîst, zû rʼabû çû.

³⁰ Îsa hê nekʼetibû gund, lê li wî cîyî mabû, kʼîderê Mertʼa rʼastî Wî hatibû.

³¹ Cihûyêd ku malêda tʼevî wê bûn û li ber dilê wêda dihatin, gava dîtin ku Meryem zû rʼabû derkʼete derva, dane pey wê çûn. Wan tʼirê ku ew diçe ser tʼirbê bigirî.

³² Gava Meryem gihîşte wî cîyî ku Îsa lê bû, Ew dît, xwe avîte ber niga û gotê: «Xudan, heger Tu li vê derê bûyayî, birê min nedimir».

³³ Gava ku Îsa çʼeʼv girîyê wê û girîyê cihûyêd ku pêrʼa hatibûn kʼet, kʼesera kʼûr hatê û dilê Wî êşîya.

³⁴ Û ji wan pirsî: «We ew li kʼu defin kirîye?» Wîrʼa gotin: «Xudan, were û bibîne».

³⁵ Îsa girîya.

³⁶ Hingê cihûya got: «Dîna xwe bidinê, çiqas jê hʼiz dikir!»

³⁷ Ji wan hineka jî got: «Evî ku çʼeʼvêd yê kor vekirin, nikaribû usa bikira, ku ev meriva jî nemira?»

Îsa Lazarê mirî sax dike

³⁸ Li ser vê yekê Îsa dîsa kʼûr kʼeser kʼişand û çû ser tʼirbê. Ew tʼirb şkeftek bû û kevirek ber devê wê bû.

³⁹ Îsa got: «Vî kevirî wêda kin». Xûşka yê mirî, Mertʼayê Wîrʼa got: «Xudan, îdî niha bîn kʼetîyê, îro çarê wî ye mirîye».

⁴⁰ Îsa gote wê: «Min terʼa negot, heger tu bawer bikî, tê rʼûmeta Xwedê bibînî?»

⁴¹ Hingê kevir wêda kirin. Îsa serê Xwe bilind kir û got: «Bavo, Ez zeʼf rʼazî me ku Te dengê Min bihîst.

⁴² Ez zanim ku Tu her gav dengê Min dibihêyî, lê Min bona xatirê vê cimeʼta sekinî got, wekî bawer bikin ku Te Ez şandime».

⁴³ Pey vê gotinêrʼa bi dengekî bilind kire gazî: «Lazar, derkʼeve!»

⁴⁴ Yê mirî jî dest û pʼîyêd wî bi kʼitan kʼefenkirî û serçʼeʼvê wî bi destmalekê nixamtî derkʼete derva. Îsa wanrʼa got: «Wî vekin û bihêlin bira herʼe».

Şêwira kuştina Îsa

⁴⁵ Hingê gelek cihûyêd ku hatibûne cem Meryemê, ev kirina Îsa ku dîtin, bawerîya xwe Wî anîn.

⁴⁶ Lê ji wan hinek jî çûne cem fêrisîya û ev kirina Îsa wanrʼa gotin.

⁴⁷ Û hingê fêrisî û serekêd kʼahîna civîna giregira gîhandine hev û gotin: «Emê çi bikin? Eva meriva gelek nîşana dike.

⁴⁸ Heger em Wî aha bihêlin, hʼemû wê bawerîya xwe Wî bînin û rʼomayî jî wê bên, cîyê meyî pîroz wêran kin û kʼoka miletê me jî bînin».

⁴⁹ Yekî ji wan, Qeyafayê ku wê salê serekkʼahîn bû, wanrʼa got: «Hûn qet tiştekî feʼm nakin!

⁵⁰ Ne jî digihîjine gilîya ku merʼa hê dest dide merivek bimire bona cimeʼtê, ne ku tʼemamîya milet unda be».

⁵¹ Ev yeka ewî hʼemdê xwe negot, lê çimkî ew serekkʼahînê wê salê bû, pʼêxembertî kir, ku Îsayê ber miletva bimire.

⁵² Û ne ku tʼenê bona milet, lê bona zarʼêd Xwedêye belabûyî jî, ku wan bicivîne û bike yek.

⁵³ Awa îdî pey wê rʼojêrʼa şêwira kuştina Îsa kirin.

⁵⁴ Bona vê yekê Îsa îdî aşkere nava cihûyada nedigerʼîya, lê ji wir çû berʼîyê cîkî nêzîkî bajarê ku jêrʼa Efrayîm digotin û tʼevî şagirtêd Xwe li wê derê ma.

⁵⁵ Cejina cihûyaye Derbazbûnê nêzîk bû, gelek merivêd ji dor-bera berî cejinê hevraz çûne Orşelîmê, wekî li gora eʼdet xwe bişon-veşon.

⁵⁶ Hingê ewana li wê derê Îsa digerʼîyan û pʼaristgehêda disekinîn, ji hevdu dipirsîn: «Hûn çi dibêjin? Ewê eʼse neyê vê cejinê?»

⁵⁷ Fêrisî û serekêd kʼahîna jî eʼmir derxistibûn, heger kesek bizanibe Ew li kʼu derê ye, gerekê guhê wan pê xin, wekî ew Wî bigirin.