Tîmotʼêyo II 2 - Peymana Nû (Încîl)

Eskerê Mesîh Îsayî qenc

¹ Awa lawê min, bi wê kʼerema meye ku yektîya Mesîh Îsada ye qewat be.

² Û ew tiştêd ku te li ber gelek şeʼda ji min bihîst, bispêre wan merivêd amin, yêd ku wê bikaribin hinekêd din hîn kin.

³ Awa tʼevî cefê me be, mîna eskerê Mesîh Îsayî qenc.

⁴ Tʼu esker şixulê binelîtîyêva mijûl nabe, wekî li seresker xweş bê.

⁵ Leckʼarek jî kʼofîyê nastîne, heger li gora qeyde nekʼeve lecê.

⁶ Û cotkʼar, ku cefê dikʼişîne, gerekê ew pêşin ji berêd eʼrdê teʼm ke.

⁷ Bizanibe ez çi dibêjim, çimkî Xudan her tiştîda hʼiş-aqil wê bide te.

⁸ Bîr bîne wî Îsa Mesîhê ji mirinê rʼakirî, ji zurʼeta Dawid, li gora wê Mizgînîya ez dannasîn dikim.

⁹ Bona vê Mizgînîyê ez diçerçirim, hʼeta mîna zulmkʼarekî jî qeydkirî me, lê xebera Xwedê qeydkirî nîne.

¹⁰ Lema ez her tiştî teyax dikim, bona xatirê bijartîya, ku ew jî wê xilazbûna ku bi saya Mesîh Îsa ye, bistînin, bi rʼûmeta hʼeta-hʼetayêva tʼevayî.

¹¹ Vê gotinêda xêlif tʼune: Heger em tʼevî Wî mirin, emê tʼevî Wî bijîn jî.

¹² Heger em teyax kin, emê pʼadşatîyê jî tʼevî Wî bikin. Heger em Wî înkʼar kin, Ewê jî me înkʼar ke.

¹³ Heger em amin nemînin, Ewê amin bimîne, çimkî Ew nikare Xwe înkʼar ke.

Pʼalê kʼetî-rʼabûyî

¹⁴ Van tişta bîne bîra cimeʼtê, li ber Xwedê bike deynê stûyê wan, ku ser xebera hevrʼa nekʼevine deʼwê. Ew kêrî tʼu kesî nayê, tʼenê mala guhdara xirab dike.

¹⁵ Bike ku tu li Xwedê xweş bêyî, pʼalekî usa ku şerm nekî, xebera rʼastîyê rʼast şirovekî.

¹⁶ Lê ji xeberdanêd hʼerame pʼûçʼ xwe dûr bigire, çimkî evêd ku xwe dane vê yekê, wê hê nepʼakîyêda pêşda herʼin

¹⁷ û xeberêd wan mîna xiş-xişê pʼenc dide. Hûmenayo û Filîto jî ji wan in,

¹⁸ yêd ku ji rʼastîyê xalifîne û dibêjin, ku rʼabûna mirîya îdî bûye û bawerîya hineka deverʼû dikin.

¹⁹ Lê belê hʼîmê ku Xwedê danî qedîm dimîne û ev mor ser e: «Xudan yêd pʼara Xwe nas dike» û «Her kesêd ku navê Xudan hildane ser xwe, bira ew ji neheqîyê dûr bin».

²⁰ Maleke mezinda ne ku tʼenê derdanêd zêrʼ û zîv hene, lê yêd ji dar û hʼerʼîyê jî hene, hinek bona derecêd bilind in, hinek jî bona derecêd nimiz.

²¹ Awa heger yek xwe ji wan tiştêd necayîz paqij ke, ewê bibe derdaneke dereca bilind, buhurtî-jibare, kêrî xweyê xwe hatî, bona her derecêd qencda hazir.

²² Ji dilxwestinêd cahiltîyê birʼeve, xwe li heqîyê, bawerîyê, hʼizkirinê, eʼdilayîyê bigire, tʼevî wan be, yêd ku bi dilê sax gazî navê Xudan dikin.

²³ Tu xwe ji deʼw-dozêd axmaxe bêfeʼm dûr bigire, çimkî tu zanî ku şerʼ ji wan pêşda tên.

²⁴ Li xulamê Xudan nakʼeve, ku şerʼ bike, lê hindava hʼemûyada berbihêr be, bikaribe hîn ke û bînfire be,

²⁵ bi şîrinayî yêd miqabil şîret ke, belkî Xwedê mecalê bide wan, ku ji gunekirinê vegerʼin û rʼastîyê nas kin.

²⁶ Hingê ewê ser hʼişê xweda bên, ji tʼeleka wî mîrêcin xilaz bin, kʼîjanî ew girtine, ku eʼmirê wî biqedînin.