Tîmotʼêyo I 4 - Peymana Nû (Încîl)

Dersdarêd derew

¹ Rʼuhʼ aşkere dibêje, ku rʼojêd axirîyêda hinek wê ji bawerîyê bikʼevin, guh bidine rʼuhʼêd derewîn û hînkirinêd cina.

² Ew hînkirin bi durʼûtîya derewîna dibin, îsafa kʼîjana kʼizirî ye.

³ Ew meriv hʼal-zewacê didine hildanê, ji wan xwarina paşda didine girtinê, kʼîjan Xwedê ew bona bawermend û rʼastînaskirîya eʼfirandine, ku bi rʼazîbûnê bixwin.

⁴ Her tiştê ku Xwedê eʼfirandîye qenc e û tiştekî hʼeram têda tʼune, heger bi rʼazîbûn tê qebûlkirinê,

⁵ çimkî bi xebera Xwedê û dua qebûl dibe.

Qulixkʼarê Mesîh Îsayî qenc

⁶ Heger tu van şîreta bidî xûşk-bira, tê bibî qulixkʼarê Mesîh Îsayî qenc, çawa tu xwexa jî bi wan gotinêd bawerîyê û hînbûna qence ku tu pey çûyî, qinyat dibî.

⁷ Xwe ji çʼilovîskîyêd pîraye hʼeram dûr xwey ke. Xwe xwedênasîyêda hîndar ke.

⁸ Hîndarîya qalib kêrî hindik tiştî tê, lê ya xwedênasîyê kêrî her tiştî tê, sozê wê hin li vê dinê heye, hin jî li wê dinê.

⁹ Vê gotinêda xêlif tʼune û lap hêjayî qebûlkirinê ye.

¹⁰ Bona vê yekê em dixebitin û diçerçirin, çimkî em gumana xwe li Xwedêyê sax tînin, ku Xilazkirê hʼemû meriva ye, îlahî Yê bawermenda.

¹¹ Tʼemîya van tişta bide û hîn ke.

¹² Nebe ku yek cahiltîya te bêhurmet ke, lê tu bawermendarʼa bibe nexşek, xeberdanêda, rʼabûn-rʼûniştinêda, hʼizkirinêda, bawerîyê û hʼelalîyêda.

¹³ Hʼeta hatina min xwe bide wê yekê, ku cimeʼtêrʼa nivîsarêd pîroz bixûnî, şîret kî, hîn kî.

¹⁴ Hindava wê pʼêşkʼêşa xweye rʼuhʼanîda bê xem nîbe, ya ku bi pʼêxembertîyê terʼa hatîye dayînê, gava berpirsîyara destê xwe danîne ser te.

¹⁵ Guhê te ser wan tişta be û nava wanda bimîne, wekî pêşdaçûyîna te hʼemûyava eʼyan be.

¹⁶ Haş ji xwe û hînkirina xwe hebe. Her gav nava wanda bimîne, çimkî bi vî tiherî tê xwe jî xilaz kî û wan jî, kʼîjanêd guhdarîya te dikin.