Peyxam 18 - Peymana Nû (Încîl)

Wêranbûna Babîlonê

¹ Pey van tiştarʼa min dîna xwe dayê, wê milyakʼetekî din ji eʼzmên dihate xwarê. Ew xweyê hʼukumê mezin bû û ji dîndara wî rʼûyê eʼrdê rʼonayî bû.

² Ewî bi dengekî bilind kire gazî û got: «Hilşîya, wêran bû, Babîlona mezin! Ew bû cî-war, miskʼenê cina û sitʼara hʼemû rʼuhʼêd hʼeram, qelêtka hʼemû teyredêd nepʼake mirʼdarʼ.

³ Çimkî ji wê şerava qavîya wêye har hʼemû mileta hilda vexwar, pʼadşêd dinyayê tʼevî wê qavî kirin, bazirganêd dinyayê ji agirê dilê wê dewletî bûn».

⁴ Li vir min ji eʼzmên dengekî din bihîst ku got: «Ji nava wê derkʼevin, cimeʼta Min, wekî hûn nebine heval-pʼarêd gunêd wê û ji belayêd wê pʼarê nestînin.

⁵ Çimkî gunêd wê ser hev cî bûne gihîştine hʼeta eʼzmên û Xwedê nerʼastîyêd wê anîne bîra Xwe.

⁶ Wê çi kiribe usa jî hûn bînine serê wê û li anegorî kirêd wê, du car haqasî lê vegerʼînin, ew kʼasa ku wê bona we dagirt, hûn du car teʼl li wê bidine vexwarinê.

⁷ Çiqas rʼûmeta xwe bilind kirîye û kʼêfa dilê xwe derbaz kirîye, haqasî cefa-şînê serda bînin. Çimkî dilê xweda aha dibêje: ‹Ez çawa pʼadşa rʼûniştî me, û ne jinebî me, tʼu car ezê şînê nebînim›.

⁸ Lema jî nava rʼojekêda wê belayêd wê ser wêda bên: Nexweşîya hʼal, şîn û xelayî û wê bibe xurê êgir. Çimkî ew Xudan Xwedê qewat e, yê ku dîwana wê dike».

⁹ Pʼadşêd dinyayê, yêd ku pêrʼa qavî û kʼêf kirine, gava dûyê şewata wê bibînin, wê bigirîn û ser wê şînê bikin.

¹⁰ Ji tirsa cefê wê, ewê li dûr bisekinin û bêjin: «Ax, ax bajarê mezin, bajarê zor, Babîlon! Dîwana te sihʼetekêda ser teda hat».

¹¹ Bazirganêd dinyayê wê li ser wê bigirîn û şînê bikin, çimkî îdî tʼu kesê tiştêd wane firotanê nekʼirʼe:

¹² Hûr-mûrêd zêrʼ, zîv, kevirêd qîmet, lal-durʼ, kʼitanê qîmet, pʼarçʼêd şîrk, hevirmiş, pʼarçʼêd sorê gevez, her dara bînxweş û her tiştêd ji qîlêd fîla, tiştêd ji darêd here qîmet, ji sifir, hʼesin û mermer,

¹³ usa jî darçîn, bihareta bînxweş, bixûr, rʼûnê bînxweş, bixûrê eʼrebî, şerav, bizirê zeytʼûnê, arê xas, genim, dewar, pez, hesp, eʼrebe, xulam û rʼuhʼêd însên jî.

¹⁴ Bazirganê bêjin: «Ew tiştêd dilê tedaye şîrin ji destê te çûn û hʼemû tiştêd rʼewşe birqok ji te birîyan, îdî tʼu car ew dest te nakʼevin».

¹⁵ Ew bazirganêd van tişta, yêd ku pê Babîlonê dewletî bibûn, wê ji tirsa cefê wê dûr bisekinin bigirîn, bavêjine ser wê

¹⁶ û bêjin: «Ax, ax bajarê mezin, ku te kʼitanê qîmet, pʼarçʼê şîrk û sorê gevez li xwe wergirtibû û bi zêrʼ, kevirê qîmet, lal-durʼva xemilî bûyî!

¹⁷ Haqas hebûk sihʼetekêda pʼûçʼ bû çû». Hʼemû serdarêd gemîya û sîyarêd gemîya, gemîvana û hʼemûyêd ku pê xebata ser beʼrê eʼbûrê xwe dikirin, dûr sekinîn

¹⁸ û çaxê dûyê şewata wî dîtin, kirine qîrʼîn û gotin: «Gelo bajarekî din mîna vî bajarê mezin hebû?»

¹⁹ Xwelî li serê xwe kirin, bi şîn û girî kirine qîrʼîn û gotin: «Ax, ax bajarê mezin, wekî hʼemûyêd beʼrêdaye xweyîgemî pê hebûka wîye xinêbûyî dewletî bibûn, çawa sihʼetekêda wêran bû çû!»

²⁰ Eʼzmano, cimeʼta Xwedê, şandî û pʼêxemberno! Dilê xwe şa kin li wî bajarî, ku Xwedê hʼeyfa we ji wî hilda.

²¹ Hingê milyakʼetekî qewat, kevirek mîna beraşekî mezin hilda, avîte beʼrê û got: «Bi vî awayî jî bajarê mezin Babîlon wê qayîm jorda bê avîtinê û îdî tʼu car wê xuya nebe.

²² Wê îdî dengê çeng, sazbend, bilûrvan û borʼîvan nav teda tʼu car neyê bihîstinê. Wê îdî hostakî tʼu pʼêşeyî tʼu car nav teda xuya nebe. Wê îdî dengê beraşa jî tʼu car nav teda neyê bihîstinê.

²³ Wê îdî çʼirûsîya çʼirê jî tʼu car nav teda xuya nebe Wê îdî dengê bûk-zeʼvê jî tʼu car nav teda neyê bihîstinê. Bazirganêd te giregirêd dinyayê bûn û hʼemû milet bi sêrbazîya te ji rʼê xalifîn.

²⁴ Û xûna pʼêxember û cimeʼta Xwedê kʼete stûyê wî bajarî, belê xûna wan hʼemûya ku li ser rʼûyê eʼrdê hatine rʼêtinê».