Peyxam 12 - Peymana Nû (Încîl)

Kʼulfet û zîya

¹ Hingê nîşaneke mezin eʼzmênda xuya bû: Kʼulfetekê rʼo li xwe wergirtibû, hîv binê pʼîyada û tʼacekî ji donzdeh steyrka jî li sêrî bû.

² Ew hʼemle bû û kʼetibû ber zarʼê, êşa xwe dikʼişand û dikire qîrʼîn.

³ Pey vê yekêrʼa nîşaneke din jî eʼzmênda xuya bû. Min dîna xwe dayê, va zîyakî zerî mezin ku hʼeft serî û dehe stirûyêd wî hebûn û hʼeft tʼac jî li serêd wî bûn.

⁴ Poçʼa wî ji sê pʼara pʼareke steyrkêd eʼzmên kʼişand û avîte ser eʼrdê. Ew zîya li ber wê kʼulfeta ku kʼetibû ber zarʼê sekinî, ku hema çawa zarʼ bibe wê zarʼê hʼûfî xwe ke.

⁵ Wê kʼulfetê zarʼeke kurʼîn anî, ku wê bi şivdara hʼesinî şivantîyê li hʼemû mileta bike. Lê zarʼa wê hate rʼahiştinê, li cem Xwedê û ber tʼextê Wî.

⁶ Kʼulfet jî rʼevî berʼîyê, li wî cîyê ku ji alîyê Xwedêda jêrʼa hatibû hazirkirinê, wekî ew li wir hʼezar dusid şêst rʼojî bê xweykirinê.

⁷ Hingê li eʼzmên şerʼ dest pê bû. Mixayîl milyakʼetêd xweva tʼevî zîyê şerʼ kir, zîyê jî milyakʼetêd xweva tʼevî wan şerʼ kir.

⁸ Lê zîyê da der, eʼzmênda jî îdî cî dest wan nekʼet,

⁹ ew zîyayê mezin jorda hate avîtinê. Eva ew meʼrê berê bû, ku jêrʼa mîrêcin û şeytʼan dibêjin, yê ku tʼemamîya dinê xalifandîye. Ew milyakʼetêd xweva jorda hatine avîtinê ser rʼûyê eʼrdê.

¹⁰ Hingê min li eʼzmên dengekî bilind bihîst ku got: «Niha ye wextê xilazkirin, qewat û pʼadşatîya Xwedêyê me, usa jî hʼukumê Mesîhê Wî. Çimkî Ew xeybkirê xûşk-birêd me jorda hate avîtinê, yê ku şev û rʼoj ber Xwedêyê me xeyba wan dikir.

¹¹ Ewana pê xûna Berx û xebera şeʼdetîya xwe ser wî kʼetin, eʼmirê xwe hʼeta mirinê hʼiz nekirin.

¹² Awa şa bin, eʼzmanno û yêd ku wanda dimînin. Lê wey li eʼrdê û li beʼrê, çimkî mîrêcin jorda ser weda hate avîtinê û ew ji hêrsê xwe dixwe, ku zane wê hindikî bimîne».

¹³ Gava zîyê dît ku ew jorda hate avîtinê ser eʼrdê, pey wê kʼulfetê kʼet, ya ku zarʼa kurʼîn anîbû.

¹⁴ Du baskêd teyrê sîmirʼîye mezin wê kʼulfetêrʼa hatine dayînê, wekî bifirʼe herʼe berʼîyê, wî cîyê xwe, kʼîderê ji zîyê dûr wê sê sal û nîva bihata xweykirinê.

¹⁵ Hingê zîyê ji devê xwe mîna çʼêm av berʼda pey wê kʼulfetê, wekî wê pê lêyê bixeniqîne.

¹⁶ Lê eʼrdê alîkʼarîya wê kʼulfetê kir, devê xwe vekir û ew çʼemê ku zîyê ji devê xwe berʼdabû daqurtand.

¹⁷ Hingê wî zîyayî hêrsa xwe li wê kʼulfetê rʼakir û çû, wekî şerʼê xwe tʼevî wan zarʼêd wêye mayîn bike, yêd ku tʼemîyêd Xwedê xwey dikin û şeʼdetîya bona Îsa didin.

¹⁸ Zîya li devê beʼrê sekinî.