Peyxam 1 - Peymana Nû (Încîl)

Pêşgotina Yûhʼenna

¹ Eva eʼyantîya Îsa Mesîh e, kʼîjan Xwedê da Wî, wekî ew wan tiştêd ku gerekê zûtirekê biqewimin, nîşanî xulamêd Wî ke. Îsa pê destê milyakʼetê Xwe şand û eʼlamî xulamê Xwe Yûhʼenna kir.

² Yûhʼenna jî şeʼdetîya her tiştêd ku wî dîtibûn da, awa gotî şeʼdetîya gotina Xwedê, usa jî şeʼdetîya eʼlametîya Îsa Mesîhe rʼast.

³ Xwezî li wî, ku vê yekê bixûne û xwezî li wan, yêd ku van xeberêd pʼêxembertîyê bibihên û tiştêd ku vêda hatine nivîsarê dilê xweda xwey kin, çimkî wext nêzîk e.

Neʼme her hʼeft civînarʼa, yêd ku li qeza Asyayê ne

⁴ Ji Yûhʼenna, her hʼeft civînarʼa, yêd ku qeza Asyayêda ne: Kʼerem û eʼdilayîya Wî li we be, Yê ku heye, Yê ku hebû, Yê ku wê bê û ji her hʼeft rʼuhʼêd ku li ber tʼextê Wî ne,

^5-6 usa jî ji Îsa Mesîhê şeʼdê amin, Nixurîyê ji nava mirîya û serwêrê pʼadşêd eʼrdê. De bira rʼûmet û qudret Wîrʼa be hʼeta-hʼetayê, Yê ku me hʼiz dike û em pê xûna Xwe ji gunêd me aza kirin û em kirin kʼahînêd pʼadşatîyê, wekî Bavê Wî Xwedêrʼa em xizmetkʼarîyê bikin. Amîn!

⁷ Va ye eʼwrava Ew tê. Her çʼeʼvê Wî bibîne, hʼeta ewêd ku nekʼsa Wî qul kirin jî. Hʼemû miletêd dinyayê wê li ser Wî şîn û kʼeder bin. Belê. Amîn!

⁸ «Ez Alfa û Omêga me», Xudan Xwedêyê Hʼemû Zorayîyê dibêje, Yê ku heye, Yê ku hebû û Yê ku wê bê.

«Yekî mîna însan»

⁹ Ez, Yûhʼennayê birê we me, yektîya Îsada heval-pʼarê wê tengasîyê, pʼadşatîya Wî û sebira we me. Ez bona xebera Xwedê û şeʼdetîya bona Îsa wê giravêda bûm, ku jêrʼa Patmos dibêjin.

¹⁰ Rʼoja Xudanda Rʼuhʼê Pîroz hate ser min û min li pişt xwe dengekî bilindî mîna dengê borʼîyê bihîst,

¹¹ ku got: «Çi tiştê ku tu dibînî, kʼitêbêda binivîse û her hʼeft civînarʼa bişîne, yêd ku bajarêd Efesê, Simîrnayê, Pergamayê, Tîyatîrayê, Sardeysê, Filadelfyayê û Lawdikyayêda ne».

¹² Ez ser wî dengîda vegerʼîyam ku bibînim, kʼa kʼî ye minrʼa xeber dide û çaxê ku ez vegerʼîyam, min hʼeft şemdanêd zêrʼîn dîtin.

¹³ Nava wan şemdanada «yekî mîna Kurʼê Mêriv» hebû, kʼinceke dirêje hʼeta niga lê bû û melaxtekî zêrʼîn li sîngê Wî bû.

¹⁴ Pʼorʼê serê Wî mîna hirîya qerqaş û mîna berfê sipî bû, çʼeʼvêd Wî jî mîna alava êgir.

¹⁵ Nigêd Wî mîna sifirê xasî ji kʼûra agir derxistî, ku dibiriqe û dengê Wî mîna dengê xule-xula gelek ava bû.

¹⁶ Destê Wîyî rʼastêda hʼeft steyrk hebûn û ji devê Wî şûrekî dudevîyî tûj derdikʼet. Rʼûyê Wî mîna rʼoyê bû ku tʼemamîya qewata xweva şewq dide.

¹⁷ Çaxê ku min Ew dît, mîna yekî mirî kʼetime ber nigêd Wî. Ewî destê Xweyî rʼastê danî ser min û gote min: «Netirse, Ez im Yê Pêşin û Paşin.

¹⁸ Ez Yê sax im. Ez Yê mirî bûm, lê va ye ez sax im hʼeta-hʼetayê. Û Ez im xweyê kʼilîtêd Mirinê û Dîyarê Mirîya.

¹⁹ Awa binivîse çi ku tu dibînî, çi ku niha hene û çi wê paşê bibin.

²⁰ Surʼa van steyrka, yêd ku te destê Minî rʼastêda dîtin, usa jî her hʼeft şemdanêd zêrʼîn ev e: Ew her hʼeft steyrk, milyakʼetêd her hʼeft civîna ne û ew her hʼeft şemdan, her hʼeft civîn in.