Metta 8 - Peymana Nû (Încîl)

Îsa yekî ji kʼotîbûnê paqij dike

¹ Paşê Îsa ji çʼîyê hate xwarê, eʼlaleteke giran da pey Wî çû.

² Hingê yekî kʼotî hat xwe avîte ber Wî û gotê: «Xudan! Heger bixwazî, Tu dikarî min paqij kî».

³ Îsa destê Xwe dirêj kirê lê kʼet û gotê: «Ez dixwazim. Paqij be!» Û destxweda ew ji kʼotîbûnê paqij bû.

⁴ Hingê Îsa jêrʼa got: «Binihêrʼe, tʼu kesîrʼa tiştekî nebêjî, lê herʼe xwe nîşanî kʼahîn ke û hʼedîya ku Mûsa tʼemî daye bide, wekî hʼemûyarʼa bibe şeʼdetî».

Îsa xulamê sersedekî qenc dike

⁵ Gava Îsa kʼete Kefernahûmê, sersedek hate cem Wî, hîvî jê kir û gotê:

⁶ «Xudan, xulamê min şilûşeʼt malda pʼaldaye, gelekî cefê dibîne».

⁷ Îsa gote wî: «Ezê bêm wî qenc kim».

⁸ Sersed lê vegerʼand û gotê: «Xudan, ez ne hêja me ku Tu bêyî mala min. Lê tʼenê xeberekê bêje û xulamê minê bi wê xeberê qenc be.

⁹ Ez xwexa jî merivekî bin hʼukumda me û bin destê minda jî esker hene. Ez yekîrʼa dibêjim: ‹Herʼe›, diçe, yekî dinrʼa dibêjim: ‹Were›, tê û xulamê xwerʼa dibêjim: ‹Vî tiştî bike›, dike».

¹⁰ Gava Îsa ev yek bihîst, zendegirtî ma û gote ewêd ku pey wî diçûn: «Ez rʼast werʼa dibêjim, Îsraêlêda jî Min bawerîke aha yekîda nedîtîye.

¹¹ Ez werʼa dibêjim, ku gelekê ji rʼohilatê û ji rʼoavayê bên û şayîya Pʼadşatîya Eʼzmanada tʼevî Birahîm, Îshaq û Aqûb rʼûnên,

¹² lê zarʼêd Pʼadşatîyê wê bêne avîtinê teʼrîya derva. Li wir wê bibe girî û çʼirke-çʼirka dirana».

¹³ Paşê Îsa sersedrʼa got: «Herʼe! Bira li gora bawerîya te terʼa be». Û wê demê xulamê wî qenc bû.

Îsa gelek nexweşa qenc dike

¹⁴ Gava Îsa hate mala Petrûs, xwesîya wî tʼayêda pʼaldayî dît.

¹⁵ Ewî destê Xwe da destê wê û tʼayê jê berʼda, rʼabû berdestî Wîrʼa kir.

¹⁶ Gava rʼo çû ava, gelek cinakʼetî anîne cem Wî. Ewî bi xeberê rʼuhʼêd hʼeram derxistin û hʼemû nexweş qenc kirin.

¹⁷ Ev aha bû, ku ew gotina bi zarê Îşaya pʼêxember bê sêrî, ku nivîsar e: «Ewî nexweşîyêd me hildan û êşêd me birin».

Cabdarîya yêd ku pey Îsa diçin

¹⁸ Çaxê Îsa eʼlalet dora Xwe dît, eʼmir li şagirta kir ku herʼine wî berî golê.

¹⁹ Hingê qanûnzanek nêzîkî Wî bû û gotê: «Dersdar! Tu kʼuda jî herʼî, ezê pey Te bêm».

²⁰ Îsa gote wî: «Rʼûvîyarʼa qul hene, teyredêd eʼzmênrʼa jî hêlîn, lê bona Kurʼê Mêriv cîk tʼune ku serê Xwe lê dayne».

²¹ Şagirtekî Wî gotê: «Xudan! Îzinê bide min ku ez pêşîyê herʼim bavê xwe defin kim».

²² Lê Îsa jêrʼa got: «Tu pey Min were. Bira mirî mirîyê xwe defin kin».

Îsa firtonê diseqirʼîne

²³ Gava Îsa kʼete qeyikê, şagirtêd Wî tʼevî Wî çûn.

²⁴ Nişkêva firtoneke mezin li golê rʼabû, usa ku qeyik pêlada unda dibû. Lê Ew rʼazayî bû.

²⁵ Hingê şagirt nêzîkî Wî bûn, ew hʼişyar kirin û gotinê: «Xudan! Me xilaz ke! Em unda dibin!»

²⁶ Îsa gote wan: «Çima hûn usa tirsonek in kêmbawerno?» Wê demê rʼabû li bayê û golê hilat û hʼemû tişt seqirʼîn.

²⁷ Merivêd tʼevî Wî eʼcêbmayî man û gotin: «Ev kʼî ye, ku ba û gol jî êlimî Wî dibin?»

Îsa du cinakʼetîya qenc dike

²⁸ Gava Îsa derbazî wî alîyê tʼopraxêd Gerdarînê bû, du cinakʼetî ji nav gorʼistana derkʼetin û rʼastî Wî hatin. Ew usa har bûn, ku kesek nikaribû wê rʼêrʼa derbaz bûya.

²⁹ Wana kire qîrʼîn û gotin: «Tu çi ji me dixwazî, Kurʼê Xwedê? Ji wext zûtir hatî cefê bidî me?»

³⁰ Ji wana wêdatir sûrîkî berazayî mezin diçʼêrîya.

³¹ Cina rʼeca ji Wî kir û gotinê: «Heger Tu me derdixî, bihêle em herʼin bikʼevine nava sûrîyê beraza».

³² Ewî gote wan: «Herʼin!» Ew jî derkʼetin çûn kʼetine nava beraza û ew sûrî pêva jorda rʼevî, xwe ji kendêlda avîtine golê û xeniqîn.

³³ Berazvan rʼevîn çûne bajêr, çi ku hatibû serê cinakʼetîya gotin.

³⁴ Hingê hʼemû merivêd bajêr derkʼetine pêşîya Îsa û gava Ew dîtin, rʼeca ji Wî kirin ku ji eʼrdê wan herʼe.