Metta 27 - Peymana Nû (Încîl)

Îsa dibine ber Pîlato

¹ Gava sibeh safî bû, tʼemamîya serekêd kʼahîna û rʼûspîyêd cimeʼtê li hev şêwirîn ku Îsa çawa bidine kuştinê.

² Ew girêdan, birin dane destê Pîlatoyê welî.

Axirîya Cihûda

³ Hingê Cihûdayê ku nemamîya Wî kir, dît ku Îsa hate neheqkirinê, pʼoşman bû, ew sî zîv vegerʼande serekêd kʼahîna û rʼûspîya

⁴ û got: «Min gune kir. Ez bûme sebebê xûna bêsûc». Wana jî gote wî: «Çî merʼa ne? Tu zanî».

⁵ Ewî jî ew zîv avîtine nav pʼaristgehê, derkʼet çû xwe xeniqand.

⁶ Serekêd kʼahîna zîv hildan û gotin: «Ne rʼast e ku em van bikine nav xizna pʼaristgehê, çimkî ew heqê xûnê ye».

⁷ Hingê ew li hev şêwirîn û bi wan zîva Eʼrdê Axînker kʼirʼîn, bona tʼirbêd xerîba.

⁸ Lema ew eʼrd hʼeta îro jî «Eʼrdê Xûnê» tê gotinê.

⁹ Hingê ew gotina bi zarê Yêremîya pʼêxember hate sêrî: «Sî zîv qîmet dan, weke wî qîmetê ku hineke ji zarʼêd Îsraêlê qayl bûn

¹⁰ û ew dane Eʼrdê Axînker, çawa ku Xudan minrʼa eʼmir kir».

Pirsa Pîlato

¹¹ Îsa ber welî sekinî, welî ji Wî pirsî û got: «Tu yî pʼadşê cihûya?» Îsa wîrʼa got: «Te bi devê xwe got».

¹² Lê çaxê serekêd kʼahîna û rʼûspîya davîtine Wî, Ewî qet caba kesekî neda.

¹³ Hingê Pîlato Wîrʼa got: «Tu nabihêyî çiqas şikîyatê Te dikin?»

¹⁴ Ewî dîsa caba kesekî neda, hʼeta welî jî şaş ma.

Dîwanêda hʼukumê kuştinê li ser Îsa derdixin

¹⁵ Eʼdetê welî bû ku li cejinêda bi xwestina eʼlaletê girtîk wanrʼa berʼda.

¹⁶ Hingê girtîkî wanî kʼifş hebû, ku navê wî Barabas bû.

¹⁷ Gava ku ewana civîyan, Pîlato wanarʼa got: «Hûn kʼîjanî dixwazin ku ez bona we berʼdim, Barabas yan Îsayê ku Mesîh tê gotinê?»

¹⁸ Ewî zanibû ku ji dest hʼevsûdîyê Îsa dabûne destê wî.

¹⁹ Gava ew li herema dîwanê rʼûniştibû, kʼulfeta wî cab şand û got: «Kʼarê te ewî Bêsûc nekʼetîye, çimkî vê şeva derbazbûyî xewnêda bona Wî gelek tişt ser minrʼa derbaz bûn».

²⁰ Lê serekêd kʼahîna û rʼûspîya eʼlalet rʼazî kir, ku Barabas bixwazin û Îsa unda kin.

²¹ Welî dîsa wanarʼa got: «Hûn ji van her duya kʼîjanî dixwazin ku ez werʼa berʼdim?» Wana jî got: «Barabas!»

²² Pîlato wanarʼa got: «Lê ez Îsayê ku Mesîh jêrʼa dibêjin çawa bikim?» Hʼemûya jî got: «Bira bê xaçkirinê!»

²³ Welî got: «Lê Evî çi xirabî kirîye?» Hingê wana hê kire qîrʼîn û gotin: «Bira bê xaçkirinê!»

²⁴ Pîlato jî dît, wekî tiştek kʼarê nade, lê hê şerʼ û deʼw destpêdibe, av hilda li ber eʼlaletê destêd xwe şûştin û got: «Ez ji xûna Vî bêsûc im. Hûn xwexa binihêrʼin».

²⁵ Û tʼemamîya cimeʼtê caba wî da û got: «Bira xûna Wî li ser me û li ser zarʼêd me be!»

²⁶ Hingê Pîlato Barabas wanarʼa berʼda, lê Îsa da ber qamçîya û da destê wan ku bê xaçkirinê.

Esker qerfê xwe li Îsa dikin

²⁷ Hingê eskerêd welî Îsa birine hindurʼê qesirê û tʼemamîya rʼefa eskera ser Wî civîya.

²⁸ Kʼincê Wî jê êxistin û çuxekî sorê gevez lê kirin.

²⁹ Paşê tʼacek ji stirîya vegirtin dane serê Wî û qamîşek jî dane destê Wîyî rʼastê. Hingê ber Wî çok dan, qerfê xwe pê kirin û gotin: «Xweş be, Pʼadşê Cihûda!»

³⁰ Tʼûyî Wî kirin, qamîş hildan serê Wî xistin.

³¹ Pey qerfkirinêrʼa çuxê sor ji Wî êxistin û kʼincê Wî lêkirin û dane pêşîya xwe birin ku Wî xaç kin.

Xaçkirina Îsa

³² Çaxê ew derkʼetine derva, eskera yekî kûrênî dît ku navê wî Şimhʼûn bû, pʼêyî ser wî kirin ku xaçê Wî hilde.

³³ Ewana gihîştine wî cîyê ku jêrʼa Golgota digotin, ku tê feʼmkirinê: «Cîyê Qafa».

³⁴ Şerava zirav tʼevkirî danê ku vexwe. Lê çaxê Ewî teʼm kir, nexwest vexwe.

³⁵ Ew xaç kirin, ser kʼincê Wî pʼeşk avîtin û li nav xweda bela kirin.

³⁶ Paşê wê derê rʼûniştin û nobedarî li Wî kirin.

³⁷ Neheqîya Wî nivîsîn danîn fêza serê Wî: «EV ÎSA, PʼADŞÊ CIHÛYA YE».

³⁸ Hingê du qaçax jî tʼevî Wî hatine xaçkirinê, yek milê rʼastê û yê din milê çʼepê.

³⁹ Ewêd ku wirrʼa diçûn-dihatin Ew bêhurmet dikirin, serê xwe dihʼejandin

⁴⁰ û digotinê: «Ne Teyê pʼaristgeh hilşanda û sê rʼojada çêkira? De Xwe xilaz ke, heger Tu Kurʼê Xwedê yî! Ji xaç were xwarê!»

⁴¹ Usa jî serekêd kʼahîna, qanûnzana û rʼûspîya tʼevayî qerfê xwe Wî dikirin û digotin:

⁴² «Xelq xilaz kir, lê Xwe nikare xilaz ke! Ev nîne Pʼadşê Îsraêlê? De bira niha ji xaç bê xwarê û emê bawerîya xwe Wî bînin.

⁴³ Gumana Xwe danî ser Xwedê, de bira niha Wî xilaz ke, heger Xwedê ji Wî rʼazî ye, çimkî got: ‹Ez Kurʼê Xwedê me›».

⁴⁴ Qaçaxêd ku tʼevî Wî hatine xaçkirinê, wana jî usa teʼn li Wî dixistin.

Mirina Îsa

⁴⁵ Nîvro ji sihʼeta donzdeha hʼeta sihʼeta sisîya tʼemamîya eʼrdê bû teʼrî.

⁴⁶ Nêzîkî sihʼeta sisîya Îsa bi dengekî bilind kire qîrʼîn û got: «Êlî, Êlî, lama sabaxtanî?» ku tê feʼmkirinê: «Xwedêyê Min, Xwedêyê Min, Te çima Ez hiştim?»

⁴⁷ Ewê ku nêzîk sekinîbûn, gava ev xeber bihîstin, gotin: «Ew gazî Êlyas dike».

⁴⁸ Yek ji wan bi lez bezî, lûfika beʼrê hilda sirkêda kir, li ser qamîşekîva danî û da Wî ku vexwe.

⁴⁹ Lê hinekêd din gotin: «Bisekine. Em bibînin, kʼa Êlyasê bê Wî xilaz ke?»

⁵⁰ Îsa dîsa bi dengekî bilind kire gazî û rʼuhʼê Xwe da.

⁵¹ Hema hingê pʼerʼda pʼaristgehê ji sêrî hʼeta binî qelişî, bû du tîşa. Eʼrd hʼejîya, kevir qelişîn,

⁵² tʼirb vebûn û gelek mirîyêd buhurtî rʼabûn.

⁵³ Ew ji tʼirba derkʼetin pey rʼabûna Îsarʼa, çûne Bajarê Pîroz û geleka ew dîtin.

⁵⁴ Çaxê sersed û ewêd ku tʼevî wî nobedarîya Îsa dikirin, eʼrdhʼej û ew hʼemû tiştê qewimî dîtin, rʼisasê ew girtin û gotin: «Rʼastî jî Eva Kurʼê Xwedê bû!»

⁵⁵ Li wê derê gelek kʼulfet jî hebûn, ku dûrva dinihêrʼîn. Ew ji Celîlê li pey Îsa hatibûn, berdestî Wîrʼa kiribûn.

⁵⁶ Meryema Mejdelanî, Meryema dîya Aqûb û Ûsiv û dîya her du kurʼêd Zebedî li nav wanda bûn.

Definkirina Îsa

⁵⁷ Berê êvarê merivekî dewletî ji Arîmetyayê hat, ku navê wî Ûsiv bû. Ew jî yek ji şagirtêd Îsa bû.

⁵⁸ Ew çû cem Pîlato û cinyazê Îsa ji wî xwest. Wê gavê Pîlato eʼmir kir ku cinyaz bê dayînê.

⁵⁹ Ûsiv cinyaz hilda, qedekê kʼitanîyî paqijda kʼefen kir

⁶⁰ û danî nav tʼirba xweye nû ku qeyêda kʼolabû. Paşê ewî kevirekî mezin holî ber derê tʼirbê kir û çû.

⁶¹ Meryema Mejdelanî û Meryema din li wê derê bûn û pêşberî tʼirbê rʼûniştibûn.

Nobedarêd tʼirbê

⁶² Rʼoja din ku pey rʼoja tʼivdarekkirinê bû, serekêd kʼahîna û fêrisîya li cem Pîlato civîyan

⁶³ û gotin: «Em xulam, tê bîra me, ku Ewî derewîn saxtîya Xweda gotibû: ‹Ezê rʼoja sisîya ji mirinê rʼabim›.

⁶⁴ Niha eʼmir ke ku hʼeta rʼoja sisîya miqatî tʼirbê bin, nebe ku şagirtêd Wî bên Wî bidizin û cimeʼtêrʼa bêjin: ‹Ew ji mirinê rʼabûye›. Îdî xalifandina paşîyê ji ya pêşîyê xirabtir be».

⁶⁵ Pîlato wanrʼa got: «Va ne werʼa eskerêd nobedar. Herʼin çawa ku hûn zanin usa jî miqatî tʼirbê bin».

⁶⁶ Ew jî çûn miqatî tʼirbê bûn, kevir mor kirin û eskerêd nobedar li ber danîn.